Günaydın Gece

KARA MERHABA

Acım mı?
Geçmedi... Alıştım sadece.
Şimdi içimde varmaktan çok bir gitme isteği. Zaman o kadar cimri ki; hiçbir saniyesini vermiyor geri. Zamanın değerini daha iyi anlıyorum bu yalnızlık yolunda şimdi. Ki beni zaten bu kalabalıklar yalnızlaştırdı sevgili. Yalnızlık tek başına taşınır. Sakın yanlış anlama, kendimi yitirmiş değilim, sadece sende kayboldum o kadar. Hayat sunduğu her engelin arkasına bir mutluluk saklıyor. Elbet yolumu bulurum yine. Elbet yine mutlu olurum. Kış geldi bak, ayrılığımızın beyaz çölü. Yine bahar gelecek, yine mevsimler dönecek ama gelecek de bir gün geçecek. Bu kadar konuştuğuma bakma.

Aslında ben sana hep susacaktım ama sen kelimeleri ağzımdan çaldın. Ah sevgili... Beni benden alıp gittin; içimde bensizlik dışımda sensizlik var şimdi. Sadece şunu merak ediyorum; hiç ağlamıyor musun özlerken? Bu kadar mı yoruldun benden?
Şimdi son sözüm sana şu sevgili: bazı erkekler adam doğar, bazıları sonradan adam olur. Ben aşkı nimet gibi başımın üstünde taşıdım; bundandır boyun eğmeyişim. Riski bazen kazanmak, bazen de elindekini kaybetmemek için alırsın. Hayat böyle işte korkun kadar kaçar, cesaretin kadar savaşırsın!

Kahraman Tazeoğlu

Ders zili çalmış biz çoktan derse girmiştik. Derste bir şeyi fark etmiştim. Hakan ile ikide bir göz göze geliyorduk. Bundan bir süre sonra rahatsız olmuştum. Hoca'dan izin alarak lavaboya gittim. Lavaboya giderken arkamdan gelen birisinin olduğunu hissettim. Yavaşça arkama bakmaya çalıştım. İşte o an anlamıştım yolun sonuna gelmiştim. Karşımda ki kişinin yüzünde ki ifadeden de anlaşıldığı gibi. İşte son perdedeydim...

Arkamdan gelenin Hakan'ın olduğunu anlayınca adımlarımı hızlandırdım. Hızlıca lavaboya gittim. Bu sefer yavaşça kapıdan dışarı baktım ve kimsenin olmadığını anladım. Hakan hangi ara gitmişti burdan. Lavabodan elimi ve yüzümü yıkayıp çıktım. Sınıfa doğru yürümeye başladım. Sınıfın önüne gelince kapıyı vurarak içeri girdim. Gözüm Hakan'ın oturduğu yere kaydı yerinde yoktu. Acaba nereye gitmişti? Ders bitmiş hala Hakan gelmemişti. Son derse kadar onu hiç görmedim. Merak ediyordum. Ama ondan uzak olmak daha iyiydi.

~~~~~~~

Her zaman olduğu gibi bugün de mutlu uyandım. Çünkü gözlerimi açtığımda dışarıyı beyazlar bürünmüş kar her yeri esir almıştı. Gece bastırarak yoğun bir şekilde yağan kardan dolayı etrafı karlar kaplamıştı. Güne böyle uymak çok güzeldi.

Her yer çok güzel görünüyordu. Ağaçlar, kaldırımlar,evlerin çatıları bembeyaz. Bu manzarayı görmeyeli uzun zman olmuştu. Kış yüzünü erken göstermişti. Nedense kışı severdim. Karda kartopu oynamak beni eğlendirirdi. Hele ki arkadaşlarımlaysam. Tadından yenmez bir dereceye geliyordu. Bu düşüncelerle karı izlemeye başladım. Çok güzel bir görüntüydü bu. Telefonumun çalmasıyla kendime geldim. Arayan Hakan'dı. Şaşırmıştım bu saate beni neden arıyordu. Bir şey mi oldu diye telefonu hemen açtım.

" Gü.. Gü.. Günaydın. "

Dedi ben hala şaşkındım. Bir şey olduğunu hissediyordum. Cevap bile veremedim. Sonra Hakan tekrar

" Günaydın. "

Dedi bu sefer keklemeden söylemişti. Kendimi topladım ve cevap verdim.

" Günaydın. "

" Rahatsız etmedim umarım seni uyandırmak istememiştim. "

" Yok ya ben zaten uyanmıştım yani rahatsız etmedin. "

" Iyi o zaman :) "

" Neden aramıştın peki. "

" Şey ben şey dicektim... Yani kar çok güzel yağıyor demi. "