Düzenlenmiştir...
Gece, dışarıya hava almak için çıkmıştım. Biraz yürüdüm ve nereye gittiğimi bilmiyordum. Öylesine sadece yürüyordum. Tıklama sesi duydum. Ben pek önemsememiştim sadece gaipten sesler duyuyorum zannettim. Hava gittikçe soğuyordu. Keşke atkı'da alsaydım iyi olacakmış. Kasvetli bir rüzgar şapkamı uçurmuştu. Şapkam bir kaç metre ileriye gitmişti. Bende şapkamın yanına gidip onu aldım ve tam kafama takacakken onu gördüm.
Uzun boylu, uzun kollu, ağzı ve burnu olmayan sadece gözleri olan kel bir şeydi. Sadece bana bakıyordu. Bembeyaz olan gözlerinin kısaldığını gördüğüm anda sırıttığını anladım. Ağzı olmadığı için sadece gözleriyle belli oluyordu. Arkama bakmadan koşmaya başladım.
Her geçtiğim turuncu sokak lambaları ben gittikten sonra kapanıyordu. Koştum, koştum, koştum... Nereye gittiğimi bende bilmiyordum. Sadece o yaratıktan kaçıyorum. Önümde ki tüm sokak lambaları sönmüştü. Çok karanlıktı, arkama baktım o yaratık görünürde yoktu. O tarafa iyice baktıktan sonra arkama dönüp eve gidecektim ve birden o ses
''Arkana bakma..''
Çok soğuk bir sesti. Sanki çok acı çekmiş bir çocuğun hikayesini anlatır gibi...
Tam o anda arkama bakacaktım ki uzun elleri ile ağzımı kapattı. Gökyüzündeki yıldızlar birer birer lamba sönüyormuş gibi kapandılar. Sanki bir boşlukta gibi her yer yer karanlıktı ve yine o ses tıklama sesini duyuyordum ve birden uyandım. Direk olarak yanımdaki cama baktım. Kanlar halince bir not yazılıydı. Ormanda seni bekliyorum. Camdan dışarı baktım ve ağaçların önünde küçük bir kız vardı. Küçük kızların tırnaklarında kan damlıyordu. Muhtemelen cama notu o yazmıştı. Giysilerimi giyip aşağıya indim ve kızın olduğu yere doğru koşmaya başladım. Kızın yanına ne kadar koşsam o da o kadar kaçıyordu.
Bir yere kadar gidebilmiştim anca. Ağaçta bir kağıt vardı kağıdın üzerinde
''Seni izliyorum.'' yazıyordu.
Hiç takmadan koşmaya devam ettim. O kız sürekli kaçıyordu. Beyaz elbisesini sayesinde az da olsa nereye gittiğini görebiliyordum. Biraz sonra bir not daha yazılıydı.
''Geri dönmelisin!'' yazılıydı.
Tabi ben yine takmadım. Kıza doğru bağırıyordum, sana zarar vermeyeceğim. Ama beni dinlemiyordu. Sonra bir not daha gördüm. ''Arkana bakma!'' ben biraz şaşırmıştım ve sanki beni izleyen biri vardı arkamda. Arkama yavaşça dönüyordum. Gözlerim karıncalanmaya başladı ve kulaklarımda bir ıslık sesi duyuyordum. Yavaşça dönerken dahada artıyordu ve en sonunda onu gördüm. Aynı yaratık bana gözleriyle bakıyordu. Ağzı burnu olmayan yüzsüz bir yaratık. Artık gözüm hiçbir şey görmüyordu ve sonrasında müthiş bir acı duydum.
