"เรามาช่วยกันคิดดีกว่ามั้ยว่าจะทำยังไง" โทมัสเริ่มพูดหลังจากที่เงียบมานาน เขาทำหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง ยิ่งทำให้บรรยากาศตึงเครียดมาก

ระหว่างที่เรากำลังนั่งคิด ไม่สิ นั่งเงียบ ผู้จัดการของโทมัสก็เดินเข้ามาบอกว่ามีนักข่าวมารองานแถลงข่าวมากกว่าที่คิดไว้มาก

และเขาก็อยากจะให้เราเล่นละครให้ดีที่สุดห้ามบอกทุกคน แม้แต่ครอบครัวของทั้งคู่ด้วย

"พวกเธอต้องแกล้งเป็นแฟนกันแล้วล่ะ"ผู้จัดการพูดพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างสงสาร และหันไปมองโทมัสอย่างคาดโทษ

นี่ฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆแล้วใช่มั้ย

"ไปกัน" โทมัสพูดโดยยิ้มอย่างอ่อนโยน มันคือยิ้มอ่อนที่โยนที่สุดที่ฉันเคยเห็นตั้งแต่รู้จักดันเลย

"ยังไงก็ไม่มีทางเลือกอยู่แล้ว ไปก็ได้" ฉันพูดพร้อมกับทำท่าทางเหนื่อยใจ พอเขาเห็นหน้าฉัน เขาก็ทำหน้ารู้สึกผิด

"ฉันขอโทษที่ต้องทำให้เธอยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้" ฉันว่านี่เป็นครั้งแรกนะ ที่เค้าใช้คำพูดจริงจังแบบนี้

"ไม่เป็นไรหรอกยังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นแล้วนิ แต่วันหลังจะทำอะไรก็คิดหน่อยก็ได้ป่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเชิงตำหนิ

"อืม" โทมัสพูด

จากนั้นผู้จัดการก็เปิดประตู พวกเราเดินออกไปให้สัมภาษณ์กับนักข่าว ระหว่างที่กำลังเปิดประตูห้อง ฉันสัมผัสได้ถึงนักข่าวที่มีจำนวนมาก และพออกไปจากประตูได้ก็

มีคำถามหลายๆคำถามถามมาพร้อมๆกันเยอะไปหมดทันทีที่ฉันเดินขึ้นโต๊ะสัมภาษณ์ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้

"ถามทีละคำถามนะครับ" เสียงการ์ดที่กันนักข่าวอยู่พูดขึ้น

"คุณ2คนมีความสัมพันธ์กันแบบไหนคะ" คำถามแรกได้ถูกถามขึ้นโดยนักข่าวหญิง

I believe in destinyWhere stories live. Discover now