Hep geç saatlerde başlıyor bu eylem. belkide ilk karanlık tecrübemin bana kattığı en güzel hediye.
Nene ziyaretlerinden biriydi eski köy evlerinde illa karanlık bir oda vardır bilirsiniz (bilmiyorsanız da bizimkinde vardı) hah işte o odayı keşfe çıktığım bir gün hiç aklıma o odada kilitli kalacağım gelmemişti ki kaldım. Velakin 3 saatlik caba sonucunda çıkarıldım , tabii bu sürede korkudan altıma sıçtıktan sonra ki zaman zarfında çok düşünmüş olsam gerek kalan sürelerde de sıçmaya devam ettim.
Şimdi şöyle bi bakiyorumda hayal gücüm o odada ne canavarlar ne hayaletler ne yaratıklar üretti o 3 saatte.Ondan sonrada ne zaman karanlıkta kalsam yarattım tüm karakterleri..
Ne zaman aydınlanacak bu şehir veya ne zaman doğacak güneş ? Bekliyorum..
Kaybolan her umudun, boşverilmiş herşeyin , sessizce ağlayan şehrin nazik ayak sesiyim ben. Geberin!! Kaybettiniz kendinizi , aynaya baktığınız gibi görünseydiniz eğer , sönmezdi bu şehir. Ve ben karanlıktan seslenen, kötü diye adlandırdığınız herşeyim.
