Loving can hurt ➳ Larry Stylinson

Part 1

➳ Harry Point Of View

"Harry," zegt Liam snel als hij me aantikt, telkens opnieuw. "Harry!" zegt hij dan wat harder, waarna ik langzaam opkijk. "Daar is hij," glimlacht hij en hij wijst naar de jongen die voorbij komt.

Ik knik voorzichtig en kijk opnieuw in mijn schrift. "Let eens op!" zegt Niall en hij duwt tegen mijn schouder, waarna ik fronsend opkijk.

"Rustig," mompel ik als ik over mijn schouder wrijf en hij rolt zijn ogen.

"Hij keek naar je, sukkel!" Ik haal mijn schouders op. Waarom zou hij mij leuk vinden? Waarschijnlijk is hij toch 'gewoon' hetero. "Het is zo verschrikkelijk dat je er niks mee doet," zegt Niall hopeloos en hij legt zijn hoofd op zijn armen, die hij op de tafel legt.

"Wat wil je dat ik doe?" vraag ik als ik mijn boeken sluit en naar mijn beste vrienden kijk.

"Uh.. Op hem afstappen?" vraagt Liam alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

"Pf.. En er dan achter komen dat hij niet op jongens valt? Dat besluit neem ik niet op de gok," zeg ik en ik rol weer met mijn ogen. "Jullie weten toch intussen dat ik er zo over denk? Ik zoek wel een andere jongen, maakt niks uit. Ik was toch al niet tot over mijn oren verliefd."

Ik kijk naar de jongen als hij alleen en verward om zich heen kijkt, starend naar de honderden leerlingen die zijn voeten passeren. Zo is het toch best zielig, al weet ik dat hij wel vrolijker in het leven staat als mij. Hij is altijd vrolijk.

"Nou.. Harry.. Niet tot over je oren?" vraagt Niall spottend.

"Kun je er nu over ophouden?" vraag ik als ik mijn boeken bij elkaar verzamel en naar mijn kluisje loop. Ik moet nog wat wisselen, anders gaan ze weer zeuren dat ik mijn boeken niet bij heb.

"Hey Harry," zegt een meisje vrolijk wat voorbij komt en ik glimlach lichtjes, ook al ken ik haar niet. Ze glimlacht zogenaamd verlegen terug, waardoor ik snel wegkijk. Staat het niet op mijn voorhoofd geschreven dat ik niet op meisjes val?

Niet iedereen weet het, want het is nou niet zo dat als ik mezelf voorstel dat ik dan zeg: "hey, ik ben Harry en ik ben gay". Dat zou raar zijn. Hetero's zouden ook niet beginnen met dat ze hetero zijn als ze zichzelf voorstellen. Waarom homo's dan wel?

Als ik mijn goede boeken heb, loop ik terug naar de tafel waar zich al een heel clubje om Niall en Liam heeft verzamelt. De "populaire". Ik voel me er niet echt thuis bij, al word ik wel als populair beschouwd. Al sinds de basisschool ken ik Niall en hij was meteen populair, waardoor hij mij meesleurde. Ik hou me wat afstandelijk, het is niet echt mijn type mensen.

Ondanks alles, zijn ze wel aardig en kan ik wel met ze lachen. Ik zou er alleen niet na school mee afspreken. Omdat iedereen op een stoel zit, dus ook de stoel waar ik eerst opzat, moet ik blijven staan. Ik kijk een beetje om me heen en pak mijn brood dan, wat ik kijkend naar alle mensen opeet.

"Styles!" zegt iemand hard en ik kijk diegene aan. 1 van de populaire jongens kijkt me aan en ik knik voorzichtig. "Hoe zit het met de ladies?"

Hij grijnst vermakelijk. Volgens mij heeft hij door dat ik op jongens val en probeert hij me zo in de maling te nemen. Alsof het mij wat uitmaakt dat ik op jongens val.. Iedereen mag het weten, als je het nog niet weet, dan komt dat omdat je me niet goed genoeg kent. Maar als je me wel kent, is het overduidelijk. "Je hebt zelfs het handje", zeggen Niall en Liam altijd.

"Nah," mompel ik en ik haal mijn schouders op. Het is moeilijk om daarop te reageren. Ik schep niet op met mijn homo-zijn.

"Aha, laten we een keer gaan stappen, op de meiden afgaan." Ik kijk van hem weg, naar Niall en naar Liam, hopend op een beetje steun. Ze kijken me echter niet terug aan.

"Nee, hoeft niet," zeg ik zacht en hij loopt op me af, zodat hij niet hoeft te schreeuwen om tegen me te praten.

"Waarom niet? Je kan Niall en Liam meenemen," glimlacht hij en hij klopt even tegen mijn schouder.

"Ik hou niet zo van uitgaan," zeg ik en ik haal mijn schouders op.

"Ow, meneer zit liever met zijn moeder en zus op de bank, kijkend naar een of andere slechte serie of talentenshow." Hij lacht en ik kijk hem aan.

"Wat mis mee?" vraag ik dan spottend. Als het moet, bijt ik echt wel van mezelf af.

"Hey, rustig aan, joh. Je hoeft je niet meteen zo aangevallen te voelen," grinnikt hij en ik rol mijn ogen.

"Pf.." mompel ik, waarna ik word gered door de bel. Ik trek Niall van zijn stoel af en hij struikelt bijna over zijn eigen voeten, maar loopt dan met me mee naar het lokaal. "Die gast is zo irritant," mompel ik opnieuw en hij rolt zijn ogen.

"Het is je type mensen niet, Harry."

"Vind je het gek, Niall? Vroeger was het jouw type mensen ook niet." Ik kijk hem aan en hij haalt zijn schouders op.

"Ze vallen best mee." Hij haalt een hand door zijn goud blonde haren en kijkt naar de menigte voor zich.

"Dus je vindt ze niet aardig?" Hij zucht overdreven, waarna het mijn beurt is om naar de vloer te kijken, dit keer beschaamd.

"Niet weer dit hè, Harry? Ze zijn mijn vrienden, net als jij en Liam." Ik krab even aan mijn haren. Het voelt nog steeds alsof Niall verandert is sinds het begin van de middelbare en sinds hij populair is. Alleen als we filmavond houden, is alles weer hetzelfde.

"Sorry Niall... Maar soms.. Arg, ik weet het niet. Leave it." Ik speel met mijn vingers en kijk dan voor me uit.

"Je kan best eerlijk tegen me zijn, maar over dit onderwerp weet je al hoe ik erover denk." Ik haal mijn schouders op en loop dan een andere kant op.

"Laat maar," mompel ik nog zacht. Hij zucht overdreven en ik loop snel door, om niet meer geconfronteerd te worden met hoe stom ik daarnet heb gedaan. Straks heb ik echt helemaal geen vrienden meer. Ik ken Niall al zo lang en ik kan hem niet kwijtraken.

Zodra ik in de klas ga zitten, krijg ik een berichtje en pak ik mijn telefoon. De docent is toch nog niet begonnen met uitleggen.

"Sorry van daarnet. Morgen stappen met Liam?" stuurt Niall en al snel beginnen mijn vingers met typen. Waarom biedt hij zijn excuses aan?

"Sorry van mij, eerder. En stappen lijkt me leuk :)" Ik zucht opgelucht. Het is nooit fijn om zo lullig te doen tegen Niall. Hij doet nooit iemand kwaad en is de vrolijkste jongen die ik ken, maar soms verandert hij door zijn verkeerde vrienden.

"Komt goed. Ik weet nog wel een leuke club voor je ;)" stuurt hij terug. Door de knipoog vertrouw ik het niet.

"Welke?"

"Kom je nog wel achter."

"Niall.. Vertel.." Ik heb geen zin om bijvoorbeeld ineens in een stripclub te staan, wie weet met meiden. Daar heb ik toch niks aan?

"Vertrouw me Harry :)" Arg, soms...

"Fuck you :/"

"Nah.. We weten dat je gay bent, maar dat hoeft niet per se.."

"Bye Niall." Ik zucht bij zijn opmerking en schud mijn hoofd dan. Met dit soort opmerkingen is het irritant dat je vrienden weten dat je op jongens valt. Het is sowieso al raar dat ik jongens als vrienden heb, de meeste jongen die gay zijn, hebben meisjes als vrienden. Het is ook best raar om Niall en Liam als vrienden te hebben, maar ik ken ze al zo lang en ze hebben me nooit veroordeelt op welk geslacht ik viel.

Als de docent haar verhaal wil beginnen, stop ik mijn telefoon weg en let ik op haar uitleg. Geschiedenis, fijn..

❃~❃~❃~❃~❃~❃~❃

Heyy volg me allemaal even snel (als je dat leuk vind) op:
instagram: juliadiepstraten_
Snapchat: juliaxxxjulia