My little secret

Secret #17

Prince's POV

Lumapit ako kay Cess at yinakap sya.

"Sabi na ee, I shouldn't have let you go with him" sabi ni kuya.

"You knew that he was coming?" She asked.

"Yes, at sinabi ko na kay Mom na ayaw mo sa kanya pero hul na kasi on the way na sya nun dito" sabi ko.

"ah.. kuya? pwede wag kang magenglish?" she asked.

"bakit?" I asked.

"Kasi baka ma-nosebleed ako nyan ee" biro nya.

Tumawa na lng ako sa sinabi nya at bumitaw sa pagkakayakap.

"Anak, we're so so--"
"Mom! wag kang magenglish!" sabi ni Cess.

"Ok, sorry na, hindi ko pa nan alam na may mental disorder sya ee" sabi ni Mom.

Lumapit si Dad kay Cess at yinakap ito.

"Hindi na namin hahayaan na makalapit sya sayo, ever" sabi ni Dad.

"Thank you Dad" sabi nya.

"Let's go home na Kervin" narinig kong sabi ni Kevin.

Napatingin ako sa kanilang dalawa at naglalakad na sila papalayo.

"Galit pa siguro sa atin si Princess at ang kuya nya" sabi ni Kevin.

"Siguro, ang judgemental kasi natin ee" sabi ni Kervin.

Nakokonsensya na ako. Kaya lumapit na ako sa dalawa.

"Wait!" Napatingin sula sa akin.

"I just ..." tumingin muna ako sa pwesto nina Mom, Dad at Cess. Kasama si na Nick, Aphro, at Tita.

"Let's eat first, Over there" turo ko sa isang resturant.

Nagpalitan sila ng tingin at sumunod din.

When we arrived they both sat infront of me.

"(deep sigh) ... I just want to say thank you... kasi kahit paano nanjan kayo para protektahan si Princess.. and I forgive you two for what you did kahapon" sabi ko.

Ngumiti silang pareho, But.. there is that kind of look na hindi ko ma-explain kung anong klaseng feeling un.

"It's ok, We admit na mali rin ang ginawa namin... nasanay kasi kami na ... gina-judge ng ibang tao" malungkot na sabi ni Kervin.

"Bakit?... mind telling me what happen?" Biglang dating ng tatlo.

Umupo si Princess sa left ko. Si Nick sa right and sa right naman ni Nick si Aphro.

Lahat kami naghihintay ng sagot.

"... (deep sigh)... dati ng bata kami... halos wala kaming friends... dahil ang Mom daw namin.. ginamit ang Dad namin para sumikat... and now... birthday at... wedding nya na.. pero hindi sa Dad namin... kundi sa Ibang lalaki... Hindi namin inisip kung ano ang mga sasabihin ng ibang tao tungkol sa issue na un... all the people around us judge us.. na siguro dahil sa amin kaya ayaw ng Mom namin sa Dad namin... na... Dahil daw sa amin nagkaroon ng masamang side si Mom... na.. dahil sa amin... naghiwalay ang parents namin"

Dito na umiyak si Kevin. Lalaki sya at kapag umiyak ang isang lalaki... ibig sabihin sobrang sakit.

"Kaya hindi namin maiwasang ganunin kayo... kasi nasanay na kami na gina-judge ng ibang tao" sabi ni Kervin habang pinapatahan si Kevin.

Princess' POV

ngayon lng ako nakakitang umiyak ang isang lalaki...

Nagkaroon ng awkward silence between us.

"Alam nyo.. hindi lng kayo ang may problema... lahat ng tao may problema, pero nasa sayo pa rin yan kung hahayaan mong baguhin ka ng problema mong un"

woah! Ngayon ko lng ata nakita si Nick na nagsalita ng ganya ka seryoso.

"Tama si Nick. Lahat ng tao nagkakaproblema, pero... sa tingin nyo ung problema na un ay ang cause para baguhin kayo?... hindi problema lng yan... malalagpasan nyo rin yan... maso-solve din yan... at hindi tatagal mawawala rin yan"

Isa pa tong si Kuya!

"Yeah, ang pansamantalang problema ay hindi tamang rason para baguhin ang kung sino ka hanggang sa future mo... Kung tutuusin kaya nyo pang ibalaki ang dating kayo at wag magpapa-apekto sa mga yan... Wala man kami sa position pero as a friend or let's say na as a concerned citizen, you need to take this advuce para naman to sa ikabubuti nyo ee" sabi ni Aphro.

Ang lalim naman ng mga un. Pumalakpak ako sa mangha.

"Bravo! kayo ba talaga yan?" tanong ko.

"Ay hindi! Ako si Aphro!" biro ni Nick.

Inakbayan ako ni kuya at ginulo ang buhok ko. "Minsan na nga lng kami magseryoso ganyan ka pa, hahahahaha" sabi ni kuya.

Kervin's POV

Ngayon lng ako nakakita ng mga ganyan bagay. Persons na hindi ko aakalain pagkatapos namin sabihan ng masasakit na mga bagay ay nanjan pa rin para sa amin.

Hindi namin sila ka dugo... hindi rin kami magkakaibigan... hindi kami close...

Pero sila pa ung mga taong handang sumalo sa amin at gamutin ang mga sugat namin.

Kahit na walang time sa amin ang parents namin sa amin...

God still gave somebody to comfort us...

I know God is using them... as the persons that we can tell our deepest secret.

I can feel the feeling of being satisfied by happiness and assurance that we can trust them.

"Thank you" sabi ko. Natigilan sila sa pagaasaran at tumingin sa akin. "No problema, bruh" sabi ni Nick.

"Huy! Ker, pagkatapos kong umiyak ikaw naman ang iiyak?" sabi ni Kev.

"Huh?" pinunasan ko ang luha ko sa pising.

Umiiyak ako?

"Sorry" nginitian ko si Kev. He smiled also.

"Ang creepy kaya minsan na may kakambal" sabi ni Knight.

"Really? hindi namin na isip un ee" sabi ni Kev.

Natawa si Aphro at Nick pati na rin ako.

Nakita kong may binulong si Princess kay Knight, at tumungo si Knight.

"Ah, bilang kapalit ng pagaccept nyo sa advice namin... tutulungan namin kayong pumili ng regalo para sa Mom nyo..." sabi ni Knight.

"Pero... in one condition... dapat kasama kaming apat sa party" sabi ni Princess.

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nila.

"Ok, mas masaya un! sige pili na tayo ng ireregalo!" sabi ni Kev.

Tumayo na silang lahat except for me.

"Oh, Aren't you coming with us?" tanong ni Aphro.

"Ee.. nagugutom na ako ee. Hindi pa kaki naka kakain ng breakfast, kasi maghahanap pa sana kami ni Kev ng regalo" sabi ko. Napakamot ako ng ulo ko.

"sige na nga gutom na rin ako kaya kain muna tayo" sabi ni Princess.

Ang saya ng ganito.

I never had true friend...

Until now