The secret forest

Hoofdstuk 5

Emily scheurde de trappen af en rende uit stress weg naar haar oma's huis, ze moest naar de tuin. Ze moest weten wat er met die boom aan de hand was. Eenmaal bij de boom voelde ze de rare trekkende kracht erg sterk. "ik denk dat het nu het moment is om de wereld in te gaan" zei Emily. Maar hoe? Net toen ze dat zei veranderde de boom van vorm en kwam er een vreemde tekst op de bast, letter combinaties waarvan Emily nooit zou kunnen weten  wat ze betekenen. Er stond:  "allasam kuna libira". Maar Emily las iets heel anders: "dit is de deur naar de verborgen weg". "Waarom staat dat daar zo raar, en waarom kan ik dit lezen?" dacht Emily. "Het heeft vast te maken met die gave" dacht ze. Ze zei de woorden die op de boom stonden en er ontstond een groot gat in de boom waar licht uit kwam. Emily zette een stap vooruit en het voelde alsof ze de boom in werd getrokken. Ze keek om zich  heen en zag de tuin vervagen, ze werd de boom in gezogen. Emily werd wakker tussen de planten en schrok zich rot omdat ze niet in haar bed lag. "Emily, Emily" zei iemand. Emily stond op en schrok zich opnieuw rot. Ze was niet in slaap gevallen in haar oma's tuin ze was heel ergens anders. "ik ben Lilly" zei een meisje in een rok gemaakt van blaadjes, en een shirt gemaakt van blaadjes. Ook had ze bruin haar met roze bloemen erin.
"ik ben een van de natuur elfen" zei zei daarna. "wacht, wat..." zei Emily. "waar ben ik??" zei ze paniekerig. "je bent in het geheime bos" zei Lilly alsof Emily dat had moeten weten. "in het wat" zei Emily alsof Lilly een grap met haar uithaalde. "Het geheime bos gekkie!". "oké, het geheime bos maar hoe weet je wie ik ben?". "Oh dat, dat heeft je oma verteld."
"Mijn oma?". "Ja!"
En stop nu met vragen stellen alsjeblieft we moeten doorlopen. "Waarheen?" vroeg Emily. "Stop!" Antwoordde Lilly fel. Ze stopte bij een gigantisch boomhuis. "Wow is dat jou huis?" vroeg Emily. "Jep, allemaal van mij." zei Lilly.
"maar we moeten niet zo lang blijven staan want je hebt me vast nog veel te vertellen!" zei Lilly opgewekt. Ze gingen naar binnen en gingen zitten een een prachtige eikenhouten tafel. "Zo, begin maar met vertellen."
"En oja, wil je thee?" vroeg Lilly. "ja heel graag" zei Emily terwijl ze nadacht wat haar moeder nu zou denken. "ga je nog vertellen of hoe zit het"
Emily vertelde het hele verhaal. "En jou vraag is zeker nu wat er precies met jou moeder is gebeurt." antwoordde Lilly. "Nou eigenlijk wel ja." Zei Emily.
"Nou dan moeten we naar Mizu (Japans voor water)
toe." zei Lilly. "Maar laten we snel gaan, want ze slaapt altijd erg vroeg."
Emily en Lilly liepen naar Mizu's huis. Emily werd onderweg geïnformeerd over Mizu. "Ze is een water elf, dus ze is erg ontspannen en droevig." zei Lilly. Ze waren aangekomen bij het huis van Mizu. "hoe gaan we hier ooit naar binnen, ik kan niet ademen onder water en jij ook niet" vroeg Emily. "jaha, maar ze woont in een grot niet in het water"
"Dus gaan we met de lift naar haar huis!" zei Lilly opgewekt. Emily en Lilly werden hartelijk ontvangen door Mizu. Een water elf met een jurk gemaakt van schubben en een sluier gemaakt van watervallen. Ook had ze lang Blond krullend haar met zeeschelpen er in. In haar ene hand had ze een drietand vast.
"Hoi" zei Mizu. "Jullie hebben een vraag?"
"Ja" zei Lilly. "Emily heeft een vraag." Emily keek Lilly aan alsof ze gek geworden was. "kom eerst maar mee naar binnen en vertel me dan wat er is" zei Mizu rustig. Emily liep achter Mizu aan maar keek toch nog onzeker naar Lilly. Ze wist sowieso niet zo goed of ze Lilly en Mizu wel kon vertrouwen. Deze wereld leek wel een grap en waarom kende niemand het hier. Ze liepen door een hele lange glazen gang die door het water heen ging en kwamen daarna uit in een grote kamer. Mizu ging zitten op een bank midden in de kamer waardoor Emily dacht dat ze daar ook moest gaan zitten. "Uhm," zei Lilly spottend. Emily keek haar eerst raar aan maar begreep het toen. Ze stond op en ging zitten op de stoelen die tegenover de bank stonden. "goed wat is jou vraag," zei Mizu.
"als eerste, waar ben ik en waarom ben ik hier" "en wat is er gebeurt met mijn moeder." ratelde Emily. 

Ik had veel al klaarstaan, dus dat heb ik nu geüpload