IV🌸🌸🌸🌸: END

20.1K 302 19
                                    


SPECIAL CHAPTER 2

Naalimpungatan ako ng biglang kumalam ang tiyan ko. I look at the bedside table and saw that it's still  1:34 AM. Napahawak ako sa tiyan ko. I'm craving for something. I can't sleep without tasting some green apple.

Baby naman, bakit ngayon pa?

Napahilamos ako sa mukha dahil sa frustration. I want green apples! I looked beside me and saw Nate sleeping peacefully. Nakakakonsensya naman kung gigisingin ko pa siya ng dahil lang  sa cravings ko. Napakagat labi ako. It's midnight yet here I am, craving for green apples and I dont know what to do. Pero kailangan kong kumain, for the sake of our baby. Yes, i need this. Dahan dahan akong bumaba ng kama at nag ayos ng sarili. Paulit ulit akong lumingon sa pwesto ni Nate just to reassure that he wont wake up because of me. I know he's tired from work and he needs more sleep for tomorrow.

Pagkatapos kong magayos ay dahan dahan kong pinihit ang seradura ng pinto. Maingat rin akong naglakad papunta sa hagdan upang hindi makagawa ng anumang ingay.  Saka lamang  ako nakahinga ng maluwag ng makarating ako sa main door ng bahay niya. Akmang pipihitin ko na ang seradura ng marinig ang pamilyar na boses mula sa likod.

"Where are you going?" Said by my husband. Yes, he's now my husband and we were married a month ago, pero civil wedding lang muna iyon.

His  bedroom voice filled the whole room. Dahan dahan akong pumihit paharap sa kaniya. Napakagat labi ako ng masilayan siya. He just obviously got up from the bed, his hair was messy, and despite his brows almost touching each other, he still managed to look so effin' hot.

"I'm asking you vixen.  Where are you going?" He coldly asked. He leaned by the staircase and stared intently at me. Pinagsalikop ko ng mahigpit ang mga kamay ko. Sa totoo lang, natatakot akong magkamali sa mga sasabihin ko.

"A-aahm...S-sa labas lang sana..." Napayuko ako. I felt my eyes getting misty. Shit. Ito ang isa sa mga ayaw ko, being emotional. Kahit na alam kong normal lamang iyon sa mga buntis, hindi ko pa rin maiwasan ang maiyak sa mga ganitong kababaw na bagay.

I heard footsteps, and i know that he's already walking towards me. Lalong humigpit ang pagkakasalikop ng aking mga kamay. Natatakot akong baka magalit siya sakin, at yun ang pinaka iiwasan kong mangyari.

Naramdaman ko na lamang na nasa harapan ko na siya at humalukipkip. He never moved his gaze away from me kaya yumuko na lamang muli ako at kinagat ng madiin ang labi.

"What are you trying to say, vixen? That you're gonna step out of this house without asking my permission?" He said coldly. Hindi ko na napigilan ang mga luhang umalpas sa aking mga mata pababa saking pisngi.

"I-i'm sorry...G-gusto ko lang naman bumili ng green apples. I...i'm craving for it. N-nakakahiya naman kasi k-kung gigisingin lang kita para don, kaya a-ako na lang ang pumunta tutal k-kaya ko naman." Naiiyak kong bulong, sapat na upang marinig niya ang nais kong iparating.

"And do you think I'm going to let you get out of this house in this time?"

Napaluha ako lalo. Ano bang masama sa ginagawa ko? I'm just doing this to satisfy my cravings. Urgh. This is soooo....frustrating! Naiiyak na ako lalo. I want green apples! Damn it! Napatda ako ng maramdamang may init na bumalot sa katawan. I just felt secured because of his hug. Unti unti ng humuhupa yung inis at luha ko dahil sa init ng yakap niya. I just want to stay like this with him forever.

"I'm sorry, vixen. If you're craving for something, I can give or buy it for you. I just dont want you to get out of this house at this point of time. Do you think I would allow you? I dont want you to risk your pregnancy just for that. You know I can do it for you, right?" He said gently and brushed my hair with his fingers. I felt like a tamed cat. Tamed by a gorgeous-hot-god.

YOU'RE MINE (✔)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon