Fuck, I think I'm in love. I (DUTCH)

--36,

Heb echt al megaveel reads! Dankjewel!

Toen we de avond na onze deal een film keken pakte David, heel voorzichtig, mijn hand.

Mijn eerste gedachten; terugtrekken terugtrekken terugtrekken.

Ik slikte alleen, keek naar onze handen en sloot mijn vingers om de zijne.
Oké, dit kon ik nog wel aan.

***

Een week lang was het enige wat ik hem toeliet te doen mijn hand vasthouden. Op de bank. Niet te dicht tegen elkaar zittend.

Toen ik daar aan gewend was geraakt, schoof ik iets dichter naar hem toe. Het duurde (ja, serieus) anderhalve week voordat ik mezelf toeliet om tegen hem aan te zitten en hem een arm om me heen te laten slaan.

***

"Ik ben zó moe," mompelde ik terwijl ik binnen kwam lopen.
Ik had de hele dag gewerkt. Het was 9 uur, en ik was kapot.

Ik trapte mijn schoenen uit, liep naar David toe, liet me op mijn buik op de bank vallen en legde mijn hoofd op David's schoot terwijl ik mijn rechterarm om zijn middel sloeg. Ofzoiets.

Toen ik zo lag, realiseerde ik dat ik zo lag, en toen dacht ik; woah, Rachel? Wat doe je?
Want dit, dames en heren, was een, voor mij, hele grote stap als vertrouwingskwestie.

Dus ik lag daar met mijn hoofd op zijn schoot en twijfelde tussen snel weer opstaan of blijven liggen, en koos voor het tweede. Dat was minder raar, toch?

David klonk net zo verbaasd als ik van mijn actie.
"Uh,- oh," hij legde een hand op mijn achterhoofd.

"Misschien moet je.., op bed gaan liggen," suggereerde David.

Weet je? Dit lag bijzonder lekker.

Ik deed mijn ogen dicht en zuchtte. "Dit ligt prima,"

Handen vasthouden, tegen hem aanzitten en op zijn schoot liggen, je moest ergens mee beginnen.

***

"David?" Ik fluisterde, zodat ik hem niet wakker maakte in het geval hij sliep.

"Hmmmpf,"

"Ben je wakker?"

"Nu wel," mompelde hij met zijn gezicht in een kussen. Ik glimlachte even.

"Ik kan niet slapen," zei ik toen.

David rolde op zijn rug, tilde zijn hoofd op en zei; "wil je naar buiten?"

Ik knikte, schaamde me en slikte, keek weg.

David stond op, liep naar me toe, duwde me om, legde zijn handen op mijn schouders en duwde me richting mijn schoenen.

Ik glimlachte kleintjes, trok mijn schoenen aan toen hij me losliet en pakte mijn jas. David hield de deur voor me open, ik liep naar buiten en hij liep achter me aan.

"Hoe is het mogelijk dat je niet moe bent om half 3 s'nachts?"
Hoe is het mogelijk dat je wakker word van mijn gefluister om half 3 s'nachts?

"Sorry," zei ik zacht. Ik staarde naar mijn bewegende voeten.

"Het is oké,"

Hij probeert mijn hand vast te pakken.
Alarm alarm alarm.

Uit paniek stak ik mijn hand in mijn jaszak. Binnen? Oké. Buiten? Niet zo snel jongeman.

Ik keek naar David om zijn blik (teleurgesteld) te zien en keek snel weg. "Sorry," mompelde ik.

Het liefst liep ik nu tegen hem aan met zijn arm om mijn middel.
Maar nee.
Rachel houd niet van fysiek contact. Herinner je dat, Rachel?!

David mompelde iets ("yeah, right,"?) wat ik niet verstond en ik keek een beetje beschaamd naar de grond.

Toen we twintig minuten later terugkwamen was ik eigenlijk meer wakker dan eerst en met tegenzin trok ik mijn schoenen en jas uit. David deed hetzelfde, gaf me een kus op mijn voorhoofd en zei; "ik ga weer naar bed, oké?"

Ik bleef echter verstijfd staan terwijl hij al wegliep want, hallo, hij had mijn voorhoofd zojuist een kus gegeven.

Mijn gezicht voelde heet en toen ik me eindelijk weer wat kon bewegen ging ik op de bank zitten.

Ik keek naar de slaapkamerdeur, bereidde me 5 minuten voor, stond op en opende de deur.

David keek op, maar ik zweeg, sloot de deur, liep naar zijn bed en kroop naast hem onder de dekens.

Omygod omygod omygod.

Zwijgend kroop ik tegen hem aan en, het fijne van David, David zei niets, trok me tegen zich aan, legde zijn hoofd tegen mijn schouder en.., sliep.

Ik ook, uiteindelijk.
Anderhalf uur later.
Toen ik eindelijk accepteerde dat ik hier lag.

V & C & follow