MELEZ ( ARA VERİLDİ )

14. BÖLÜM

- ben açım o zaman seni yiyim.

- aşağıda kahvaltı hazır. Kalkta yiyelim.

☆★☆ yarım saat sonra☆★☆

Hep birlikte okul kapısından içeri girdik. Yine tüm gözler üstümüzdeydi. Direk sınıfa çıktık. Tüm dersleri uyuyarak geçirdim. Son derste bayan Luis bahçede ders işleyeceğini söyleyerek bizi bahçeye çıkardı.

- evet gençler bugün melekler hakkında ders isliyecegiz. Bunun için bir köken büyücü çağırdım.

Dedi bu arada Martin le konuşuyorduk.

- hoşgeldiniz bayan Elisabeth.

Demesiyle kafamı hocalarla çevirdim.

- büyükanne.....? Dedim sessizce.

- büyükanne mi? Dedi sessizce Martin. O kadar sessiz söylemiştim ki sadece Martin duymuş. Büyükannemin duyduğunada eminim. Büyükannem derse başlamak için melek indirdi. Bu..

- simson?

- Alexandra?

Sonra karamelek indirdi.

- Carl?

- Alexandra?

- Alexandra sen nerden tanıyorsun melekleri? Dedi bayan Luis.

- lütfen fazla duramazlar. Dedi büyükannem. Hoca derse başladı. Dinleyelim bakalım.
...................................................... Dersin sonunda herkes meleklerin kanatlarına dokundu. Hoca dersin bittiğini söyledi ve büyükannemle konuşmak için sınıfa çıktı. Hep beraber sınıfa çıktık.

- Alex. Abi. Abimin sesi. Zihin yoluyla konuşuyordu.

- efendim abi. Dedim aynı şekilde.

- okulun kapısına bak. Dedi.

- şaka yapıyorsun. Dememle herkes bana baktı. Onları takmadan bana dışardaki adım seslerini duydum. Merdiveni kullanarak yolu uzatamam. Zaten en arka sırada oturuyorduk. Hızla ayağa kalktım.

- geleceğini biliyor muydun? Dedim büyükanneme. Başıyla onayladı.

- Alexandra yeni tanıdığın insanlarla bu kadar samimi konuşmamalısın. Dedi ama takan kim. Pencereler uzunlamasına olduğu için pencereyi açtım. Tam atlıyacam

- Alexandra ne yapıyorsun? Dedi hoca.

- atlıyorum. Dedim ve atladım. Uçma özelliğimi kullanarak abimin tam önüne indim ve hızla sarıldım. Beni döndürmeye başladı. Bizim sınıf full penceredeydi. Martinin gözlerinde birçok duygu gördüm. Ne oldu? Zihnine girdim.

- Alex bunu neden yaptın? Sana daha yeni kavuştum. Acaba kim? Beni unuttu mu? Ah ah.

Oha be iyiki abimmiş. Çocuk depresyon style olmuş.

- canım kendini bu kadar sıkma. Leonardo.... abim.

Dedim. Abimle sınıfa çıktık. İçeri girdiğimizde büyükannem konuşmaya başladı.

- çocuklar size bir şey diyeceğim. Ama Alexandra sakin ol. Leonardo ya söylemeye gerek yok zaten leo sakin.

- ne söyleyeceksin? Dedim hızla. Cümlelerinden ve yüz ifadelerinden ciddi bir konu hakkında konuşacağını anladım.

- Alexandra abin ölmemiş.

- Lucas mı? Biliyordum hissediyordum.

- hemde bu okuldaymış.

- NEEEE? Kim söyle.

- bilmiyorum onu sen bulacaksın. Ölmediğini bilseydim en başta nasıl bulacağını söylerdim.

Ne yani en başından beri abimi nasıl bulacağımı biliyor muydu?

- en başından beri biliyor muydun? Bunu benden nasıl saklarsın.

- sakin ol Alex. Büyükannemi dinleyelim.

- büyükanne mi? Alexandra sen köken misin?

- konumuz bu değil hocam. Söyle nasıl bulacağım onu? Anlat.

Dedim hızla. Abim benimle göz teması kurarak.

- sakin ol. Dedi başımla onayladım. Derin derin nefes alarak. Sakinleştiğimde.

- bu kim dedi? Yan tarafımı göstererek baktığımda ne zaman geldiğini bilmediğim Martin vardı.

- sevgilim.