Badboys

Hoofdstuk 67

Wat heel moeilijk is.
Hij klemt me tegen zich aan en zijn ogen spuwen vuur.

Als ik hem niet beter kende zou ik waarschijnlijk in mijn broek plassen van de schrik.

'Jasper, alsjeblieft doe rustig. Hij vroeg het alleen maar. Daar deed hij niets verkeerd mee.' Zeg ik geruststellend.

Jasper richt zijn ogen op mij en de haartjes op mijn armen staan recht.

'Ik wil niet dat eender welke hufter nog een keer zoiets aan jou vraagt. Je bent van mij Lena. Ik deel niet met dingen die van mij zijn.' Hij ademt diep door zijn neus en ik zie zijn neusvleugels bewegen.

'He man, je plet haar nog.' Ian en Dylan komen me te hulp schieten.

Jasper blijft me aankijken ook nadat hij me geïrriteerd had losgelaten.

'Gaat het een beetje?' Vraagt Ian aan me, ik knik en wil naar Jasper toe gaan, maar Dylan houd me tegen.

Zijn donkere ogen kijken me veel betekend aan.

Ik moet Jasper even laten doen.

Ik zucht en zie Jasper de refter terug uitstromen.

'Ik ga direct wel naar hem toe.' Stelt Ian me gerust.

'Het spijt me, ik weet niet waarom hij het deed, maar het was waarschijnlijk iets belangrijk.' Zeg ik en kijk naar Aiden.

Hij staat nog steeds op dezelfde plaats. Zijn hele lichaam straalt de schrik uit die hij voelde toen Jasper tegen hem uitvloog.

'Gaat het?' Vraag ik hem.
Hij knikt kort en herpakt zich.

'Dat betekend een nee?' Vraagt hij met een geforceerde glimlach.

'Ik denk het wel.' Antwoord ik ongemakkelijk.
Er volgt en stilte en ik weet niet zo goed wat te zeggen.

'Sorry, hoe Jasper deed. Hij ging over de grens. Ik zal hem vragen of hij zijn verontschuldigingen wilt aanbieden aan je.'
Aiden lacht.

'Geloof me Lena, ik denk dat het beter is dat ik even niet met hem praat. Gewoon zodat ik niet eindig met een scheve neus en gebroken botten.'

Ik knik,hij heeft een punt.

'Toch bedankt om het te vragen. Dat vond ik echt heel lief.' Zeg ik met een glimlach.

'Geen probleem, ik wou het gewoon een keer proberen.' Zegt hij schouderophalend en zwaait nog even als afscheid.

Ik zwaai terug en ga terug aan de tafel zitten.

'Dat was heftig.' Zegt Alice met grote ogen.

Ik zucht diep.
Zeg dat wel.

P.O.V. Jasper

Ik stamp hard tegen vuilbak en die vliegt een paar meter verder.

Waarom verloor ik zo snel de controle? Ik had net zo goed die jongen zijn nek om gedraaid.
Wat zou Lena nu wel niet van me denken?

Wil ik het zelfs wel weten?
Waarschijnlijk maakt ze het straks uit.

Ik krijg al pijn in mijn borst als ik eraan denk.

Ik grom hard en slaag tegen een kluisje.

Ze kan me niet dumpen!
Ik kan niet zonder Lena.

De gedachte is zo beangstigend, maar het is net geruststellend.
Ik heb eindelijk iemand gevonden waarbij ik mezelf kan zijn.

Iemand waar ik liefde van krijg en waar ik al mijn liefde naar kan geven.

'Gast wat kreeg je daarbinnen. Je moet die woede echt onder controle krijgen. Wat ging je doen als je Lena wat aandeed?' Ian komt naar me toe en zucht diep als hij mijn hand ziet.

'Je kunt ook niet voor jezelf zorgen.' Mompelt hij en hij helpt me recht.

'Ik weet het.' Snauw ik tegen hem.

'Kom je mee of gaat die vuist zichzelf verzorgen?' Vraagt hij en hij wandelt al weg.

We staan bij zijn auto terwijl hij ontsmetting op mijn wond spuit.

'Lena is bezorgd om je.' Zegt hij.

'Wat zei ze?'

'Niet veel, ik moest zeggen dat het haar speet. Volgens haar had je wel een goede reden om zo te reageren.'

'Dat heb ik ook.' Grom ik.

'Gast, als dit nog steeds over Lydia gaat? Ja, ze heeft jou verdomde hart gebroken. Maar dat is al bijna vier jaar geleden!'

'Drie en een half. En nee, Lydia kan de pot op. Dit gaat om Lena. Ik wil haar niet kwijt, is dat zo vreemd of wat?'
Ian zucht.

'Je weet wat ik bedoel. Niet elk meisje is zoals Lydia, ze zijn niet allemaal zo dom om met de vijand te daten. Dat was haar eigen beslissing.'
Ian wilt een windel rond mijn pols doen, maar ik hou hem tegen.

Ik wil mezelf eraan herinner hoe het voelt als ik Lena verlies.
Ian fronst en legt de windel dan weer weg.

'Kunnen we ophouden over Lydia, ze is verleden. Waar ze hoort.'

'Goed dat je dat ook weet en Jasper.' Zegt hij als ik terug naar de school wil lopen. Ik draai me terug om.

'Doe niet kinderachtig en vraag haar naar het bal.' Zegt hij grijnzend.

Ik snauw een paar scheldwoorden naar hem toe en been weg.

Waarom wilt iedereen mij aandringen om het te vragen. Ik wil er niet een heen. Als Lena er heen wilt moet ze het maar aan me komen vragen.
Denk ik geïrriteerd.

'Jasper, daar ben je.' Lena komt de gang uit gelopen en ik kijk haar onderzoekend.

'Is er iets?' Vraag ik bezorgd.

'Nee, ik wou even kijken of alles goed was met je.'
Zegt ze en loopt naar me toe.
Ze slaagt haar armen rond mijn middel en mijn woede daalt onmiddellijk.

Ik laat mijn armen rond haar lichaam vallen.

'Alles is prima met me, sorry dat ik zo tegen je deed.' Verontschuldig ik me.

'Ik zou het leuker vinden als je dat tegen Aiden zegt.'

Ik adem diep in en kijk haar fronsend aan.

'Waarom moet ik aan die mongool nu mij-' begin ik kwaad? Maar Lena onderbreekt me door haar lippen op de mijne de plaatsen.

'Laat maar zitten.' Mompelt ze tegen mijn lippen.

Al de woede en agressie sijpelt onmiddellijk uit mijn lichaam.

Foto kleed Emily, let aub niet op het meisje en de slechte kwaliteit