HAPSOLUŞ

27.6K 102 22
                                    

Kapkara iki gözün bana baktığını farkettim. Donup kaldım ciddi anlamda. Hani derler ya benim başıma böyle bişey gelse koyardım ağzının üstüne iki tane diye. Hı tabi koyarsın. Yaşamayan anlayamaz böyle bişeyi. Aklımdan o sıra binbir türlü şey aktı gitti. Tek aklımda kalan şey artık bir evimin ve beni -her ne kadar sevmeselerde- koruyan hiçkimsemin olmamasıydı. Yani ne yapmalıydım. Saliseler yavaş çekimde akıyordu heralde ki bu kadar çok şey düşünebilmişim ve birden hayat normal akımına döndü ve adam elinde tuttuğu mendili ağzıma sert bir şekilde bastırdı. Çok çırpındım heryer kararana kadar. O cılız bedenim gerçekten çok uğraştı. Çok korkuyordum ki gerisini hatırlamıyorum.

Yine gözlerimi şiddetli bir baş ağrısıyla açtım ama bu sefer etraf yavaş yavaş aydınlanmıyordu. Hatta hiç aydınlanmıyordu. Kapkaranlık bir yerdeydim. Kendi nefesimden başka hiçbirşey duyulmuyordu ama gerçekten çok kötü kokuyordu. Hareket etmek en sonunda aklıma geldi ve hareket etmeye çabaladım fakat birtürlü başaramıyordum. Kollarım ve ayaklarım sıkıca bağlanmıştı. Hatta o kadar sıkıydı ki artık hissetmiyordum sanırım. Birilerinin beni duyma olasılığıyla bağırmaya başladım. 'Kimse yok mu? Beni duyan var mı? İmdat!' Sesim gücünü kaybedene kadar bağırdım. Yapacak bir tek şeyim yoktu. Allahım noluyordu? Acaba uyanmadım da kabus mu görüyordum ?

Yarı kendimde yarı değil orada ne kadar kaldım bilmiyorum ama artık hiçbiyerimi hissetmiyordum. Birden ışıklar gözlerimi delercesine patladı ve ortalık yavaş yavaş aydınlanmaya başladı. Gözlerimi bir süre açamadım ama birilerinin sesi geliyordu. Yine o korkunç korku etrafımı sarmaya başladı.

Gözlerimi açtım ve etrafıma baktım. Burası bir tür barakaydı sanırım. Hertaraf küftü ve bomboştu. Ben yerdeydim ve duvara dayanmıştım. Yerde çürümüş birsürü gazete ve ölü fareler vardı. Daha sonra kendime baktım. Evden çıktığım kıyafetlerim vardı üzerimde. Kollarıma baktığımda inanamadım. Ne yapmışlardı bana? Birden hüngür hüngür ağlamaya başladım. Kollarım delik deşik olmuştu. Bana ne aşılamışlardı bunlar? Oyun muydu bu? Birden bu korkuyla çığlık atmaya başladım ve çığlığımla birlikte sol köşedeki paslı kapı aralanmaya başladı ve birsürü adam içeri girdi...

Hayat KadınıWhere stories live. Discover now