The game of dead

The time before the game has changed our lives

P.o.v Lucas

Ik werd wakker van het geluid van de wekker. Ik grijnsde. Straks op naar school, hopelijk is Emel daar ook! Ik keek er al naar uit. Ik dacht aan mijn ouders die gisteren waren overleden aan een ongeval. Ik kon nog steeds niet geloven dat het echt gebeurd was. O, ja bijna vergeten mezelf voor te stellen. Ik heet Lucas, ik ben de beste speler van de hockeyclub en ik ben erg populair op school. Ik heb prachtig zwart haar en geweldig mooie groene ogen. Al zeg ik het zelf. Ik ben 1, 80 meter hoog. Best groot voor een jongen van 15. Alle meisjes vallen voor mij. Behalve 1 meisje, Emel. Ik ben helemaal weg van die meid.. Ooit valt ze voor mij. Dat weet ik zeker. Ik schrok op uit mijn gedachten, 'Lucas!!!!' Hoorde ik mijn tante roepen. Ja, ik verblijf nu bij mijn tante, problemen mee? 'Kom naar beneden Lucas, je hebt nog maar 10 minuten om naar school te vertrekken!' riep mijn tante. Ik keek op mijn wekker. 8:00. Shit, hoe lang zat ik hier na te denken? Uhm, ik moet niet de tijd nemen om hier over na te denken. Ik sprong meteen mijn bed uit en nam een broek en een shirt. 'Tante Claire, kan jij even wat boterhammen klaarmaken, please?!' Geen antwoord. Ik zuchtte. Ik trok mijn kleren aan en rende naar beneden. Ik zag 2 boterhammen liggen. Die eet ik wel onderweg op. Ik sprong op mijn fiets en fietste zo snel ik kon naar school. Af en toe nam ik een hap van mijn boterhammen. Eenmaal aangekomen op school zag ik Emel al lopen, ze had zo geweldig mooie golvende blonde haren, ze had van die prachtige blauwe ogen, ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Ik wou net naar haar toe lopen maar toen ging de bel. Ik rende snel naar het klaslokaal. Daar zat iedereen al op zijn plaats. Geen leerkracht, gelukkig. Meteen keek iedereen mijn kant op. Ze vroegen me allemaal vervelende vragen: 'Wat is er precies met je ouders gebeurd?' 'Hoe zijn je ouders gestorven?' 'Waar verblijf je nu?'. Ik antwoordde: 'Auto ongeval, auto ongeval, tante.'. Ik ging zitten en zag de leerkracht binnenlopen. We hadden het in de les over vergelijkingen. Dit verveelde me wat en ik viel in slaap. Dat was mijn grootste fout ooit.

P.o.v Emel

Waarom wordt Lucas niet wakker? Ik snap het niet. Ik probeerde het nog eens, 'Lucas, wakker wordeeeen!!!!'. Ik keek hem vol verwachting aan. Tevergeefs, hij opende zijn ogen maar niet. Ik besloot hem naar de ziekenboeg te brengen. Dat was fout 1, had ik dat toen maar geweten. Iemand had vast met de elektriciteit geknoeid want alle lichten vielen uit. Denken dat iemand met de elektriciteit knoeide was fout 2. De deuren sloten achter mij en Lucas bij de ziekenboeg. Ik voelde dat iemand me aanstaarde. Ik kreeg kippenvel. Ik kreeg een harde klap in mijn nek en viel bewusteloos neer.

P.o.v Justin

Ik ben Justin, de beste vriend van Lucas. Hij heeft het vast wel over me gehad met jou. Nee, niet? Jezus, wat een bastard. Hij had het over Emel zeg je? Oooh, ja dat kan ook. Nouja, dan zal ik mezelf even voorstellen. Ik heet Justin, ik word over een maand 17, ik heb blond haar en blauwe ogen, Maar oke, genoeg over mezelf. Waar zijn Emel en Lucas trouwens? En waarom is het licht net uit gevallen? Oooh, het licht gaat weer aan. Goedzo. Nou, aan zei ik? Het knippert. Best eng. Wacht wat was dat? Was dat nu een zwarte schim? Ik wreef in mijn ogen. Het was weg. Vast mijn verbeelding. Ik begon te lopen. Op zoek naar Lucas. Maar toen voelde ik een steek van pijn door mijn hoofd. Ik voelde nog net voor alles zwart werd de grond onder mijn lichaam. De o zo harde grond.

P.o.v Lucy

Ik zag Justin neervallen. Ik gilde. Dit is vast die bitch Emel haar schuld. Beter ging Emel gewoon dood. Ik grijnsde bij die gedachte. Nee, focus op Justin. 'Justin!!!' Gilde ik. Ik rende op mijn hoge hakken naar Justin toe. Klik, klak, klik, klak. Wat was dat knipperlicht vervelend zeg. Mijn bruine haren gingen heen en weer op het tempo van mijn voeten die klik-klakten telkens als ik mijn voet neerzette. Toen ik eindelijk neerknielde bij Justin zijn lichaam inspecteerden mijn lichtbruine ogen zijn gezicht. Zijn ogen waren gesloten. Net toen ik wou luisteren of zijn hart nog klopte werd alles zwart voor mijn ogen. Ik voelde nog net hoe ik tegen Justin aanviel.

P.o.v Evy

Ik wandelde door de gangen. er was niemand meer te bespeuren. Ik ben de tweelingzus van Lucas. Maar ik lijk helemaal niet op hem. Ik heb wit haar en witte ogen. Vaak vragen mensen of ik blind ben, omdat ik witte ogen heb. Maar nee hoor! Ik kan perfect zien! Ik begon me af te vragen waar Lucy zou zijn. Lucy is mijn beste vriendin en ik heb haar al een tijdje niet gezien. Normaal kan je haar al van ver horen aankomen door haar hoge hakken. Ik besloot de gangen rond te gaan zoeken. Ik kwam in een gang op de eerste verdieping. Ik las bij een klaslokaal op een bordje: 'K1.02'. En toen ik voor me keek zag ik Lucy en Justin liggen. Als reflex viel ik achterover. Ik zag een zwarte schim. Een gil verliet mijn mond. Ik stond op en rende naar de lichamen van Lucy en Justin. Ik dacht geen seconde langer na en greep van elk van hun een arm en begon hun mee te slepen. Maakte niet uit waarheen. Gewoon weg van die zwarte schim. Ik zag hem verdwijnen en dacht even dat we veilig waren. Te vroeg gelachen. Alles werd zwart en ik viel neer. Ik wou Lucy en Justin niet loslaten. Maar het kon niet anders. Ik liet los. Ik voelde de harde grond onder mijn lichaam. En toen verloor ik het bewustzijn. 'Het spijt me.' Fluisterde ik nog snel.

P.o.v Thijs

Ik hoorde gegil. Oja, even de tijd nemen om mezelf voor te stellen. Ik ben de jongen waar niemand mee bevriend wil worden. Gewoon, omdat ik dik ben. En ik sta vol met pukkels. De enige die nog aardig tegen me was, was Evy. Ik dacht: 'Ik moet hier wegkomen.' Ik rende zo snel ik kon naar de uitgang, maar ik struikelde steeds. En voor alles zwart werd zag ik nog een zwarte schim grijnzen.

P.o.v Levi

Het was nacht. Gelukkig was ik ontsnapt aan de zwarte schim. Gelukkig.. Ik ben 16 en ik zeg het niet graag maar ik vind mezelf best wel knap. Ik vind Evy enorm leuk met haar mooie witte haren en haar geweldige witte ogen. Ikzelf heb zwart haar en zwarte ogen. Ik zag haar liggen en liet haar achter.. Waarom heb ik dat gedaan. Haat aan mezelf, haat aan mezelf haat aan mez.. Ik hoorde geritsel achter me. WAT. WAS. DAT.?! 'I-is daar iemand..?' Ik kreeg een hard klap op mijn hoofd en viel neer. 'N-nee..' Zei ik. ik stond op. 'NEE!!' riep ik woedend uit. Ik rende snel weg van die plaats, een steegje in. Tot mijn schrik liep het dood. Ik zag een container staan. Ik klom erop en spong omhoog en trok me op aan het dak. En daar stond de schim. Ik rilde. 'Nee..' huilde ik uit. 'Eindig ik hier?' De schim grijnsde. 'Enjoy the game Levi.' En toen werd het zwart voor mijn ogen.

----------------------------------------------------------------------------

Dus dit was het eerste hoofdstuk! Hopelijk vonden jullie het al spannend ☺. Votes en comments helpen me enorm. Dankjullieeeee ♥. Love you all♥ 

x   xCutiePie- Aka Els♥