Η αποκάλυψη

Σκέψεις

-Έλα μαμά!

-Έλα αγάπη μου! Δυστυχώς θα αργήσουμε πολύ να γυρίσουμε.. θα φτάσουμε εκεί τα χαράματα.. Μην μας περιμένεις!

-Οκ.. Θα τα πούμε αύριο φιλιά!

-Φιλιά, σ'αγαπώ!

-Και εγώ..

Κλείνω το τηλέφωνο και κοιτάζω τριγύρω, τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο βιβλίο που πήρα από την κρύπτη. Το ανοίγω, στις τελευταίες σελίδες βρίσκεται το γενεαλογικό μου δέντρο, όλες οι εικόνες τον προγόνων μου είναι ασπρόμαυρες και κινούμενες. Απ'ότι φαίνεται η μαμά μου είναι κοινή θνητή ενώ ο πατέρας μου ήταν μάγος! Αυτό όντως μπερδεύει τα πράγματα.. Μπορεί η μαμά μου, όντως να μην το ξέρει. Καθώς κοιτάζω προς τα πίσω το γενεολογικο δέντρο της μαμάς μου, ανακαλύπτω ότι ο προ-προ-προ-προ-προ-προπάππους μου ήταν βρυκόλακας! Δεν μπορώ να το πιστεύω αυτό! Άραγε αυτό σημαινει ότι έχω αίμα από τους βρυκόλακες μέσα μου;; Μπααα λογικά θα έχει χαθεί μέσα στους αιώνες. Γιατί πρέπει να είναι όλα τόσο περίπλοκα; Καθώς το παρατηρώ μου φαίνεται όλο και πιο παράξενο, εχω προγόνους βρυκόλακες,λυκανθρωπους, μάγους, αλλά και κοινούς θνητούς! Χμμμ... Λέω να ρίξω μια ματιά για τα ραβδιά, έχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Λέει ότι συνήθως το ραβδί επιλέγει τον μάγο και όχι το αντίθετο. Επίσης ότι σε περιπτώσεις ανάγκης όπου -ειδικά οι καινούργιοι μαγοι- είναι αποκλεισμένοι από τον μαγικό κοσμο, μπορούν να φτιάξουν και ένα ραβδί στην γη! Για την ακρίβεια αρκεί, αρχικά να βρουν ενα δάσος, εκεί πρέπει να τριγυρνάνε μέχρι να βρουν το δέντρο που θα τους τραβήξει την προσοχή. Αυτό είναι το δέντρο από το οποίο πρέπει να επιλέξουν ένα γερό κλαδί και από αυτό να φτιάξουν το ραβδί τους, αφού πρώτα ένας πιο έμπειρος μάγος, του κάνει ένα ξόρκι που αναφέρει, λίγο πιο κάτω στα λατινικά. Τέλεια! Πως θα βρω τώρα έναν "έμπειρο μάγο"? Νιώθω μεγάλη απογοήτευση!Γιατί έπρεπε να μπλεχτω εγώ σε αυτόν τον περίεργο κόσμο? Καλητερα να μην ήξερα τίποτα και να είχα ήσυχο το κεφάλι μου, να ασχολουμε μόνο με το σχολείο και τις παρέες μου. Όμως οοοοχι δεν γίνεται για μια φορά στην ζωή μου να είναι όλα κομπλε! Συνέχεια πρέπει να γίνεται κάτι και να τα καταστρέφει όλα! Ένταξη δεν μπορώ να πω, αυτή τη φορά το σύμπαν ήταν πολύ πρωτότυπο! Δεν μου έχει ξανασυμβεί κάτι αντάξιο! Και τωρα μέσα σε όλα θα πρέπει να αγχώνομαι και για αυτόν τον ηλίθιο πόλεμο που γίνεται σε έναν κόσμο που δεν γνώρισα ποτέ! Δεν είναι αδικο αυτο? Πάντως σίγουρα χωρίς δεύτερη ευκαιρία θα τα έδινα όλα αυτά, με αντάλλαγμα μια φυσιολογική ζωή! Στην τελική πως μπορώ να είμαι σίγουρη ότι ο Αινείας θέλει το καλό μου? Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κινητό μου, με παίρνει τηλέφωνο ή Αυγή.. Μέσα σε όλα πρέπει να απομακρυνθω και από τις κολλητές μου! Δεν το σηκώνω και βάζω στην διαπασών μέταλ μουσική, είναι το μόνο πράγμα που με ηρεμεί και όσο πιο δυνατά είναι τόσο λιγότερο μπορώ να ακούω τις σκέψεις μου. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχω να μιλήσω σε κανένα για όλα αυτά που νιώθω.. Τώρα απλά είμαι ανάσκελα στο κρεβάτι και πετάω ένα μπαλάκι στον τοίχο.. Επιτέλους άδειασε το μυαλό μου.

*Μετά από καμμιά ώρα*

Νομίζω ότι ακούω το κουδούνι.. Σταματάω για λίγο την μουσική και ναιπ, δεν είναι ιδέα μου! Αφού ανοίγω πάλι την μουσική πάω να ανοίξω την πόρτα.. Φοράω τις πυτζάμες μου που αποτελούνται από ένα μπιτζαμα-μποξερακι και μια μπλούζα. Όταν ανοίγω την πόρτα βλέπω τον καινούργιο, το στο διάολο θέλει εδώ? Με κοιτάζει λίγο σαστισμένος.

-Μπορώ να σε βοηθήσω με κάτι?
Ρωτάω

Το βλέμμα του αλλάζει ξανά στο συνηθισμένο ξινισμενο υφακι του, πάλι καλά γιατί ανησύχησα για μια στιγμή.

-Ναι για την ακρίβεια μπορείς να με βοηθήσεις! Χαμηλονοντας την μουσική! Προσπαθώ να διαβάσω και μου το κάνεις εξαιρετικά δύσκολο!
Λέει

-Τι να διαβασεις ακριβώς? Μόλις ξεκινήσαμε!
Λέω

-Ποιος μίλησε για το σχολείο?
Ρωτάει

-Μααλιστα, τέλος πάντων δεν είναι ακόμα ώρα κοινής ησυχίας οπότε δεν μπορείς να με αναγκαστείς να την κλείσω!
Απαντάω και κλείνω την πόρτα

Το ξέρω ότι ήταν κακό αυτό! Αλλά δεν μπορώ μου έχει σπάσει τα νεύρα. Αυτό το υφακι που είναι αποτυπωμενο μόνιμα στο πρόσωπο του είναι πολύ ενοχλητικό!

*Κιμωνας pov*

Δεν το πιστεύω ότι μόλις μου έκλεισε την πόρτα στην μούρη αφού μου έδωσε αυτήν την ηλίθια απάντηση! Δεν μπορεί δηλαδή να ηρεμήσει κάποιος σε αυτην την πολυκατοικία? Ανεβαίνω πάνω στο διαμέρισμα μου και κοπανάω πίσω μου την πόρτα,εντωμεταξύ βρωμοκοπουσε ολόκληρη! Τι στο διάολο Ποιος βρυκόλακας την πλησίασε? Και γιατί κάνει παρέα μαζί του? Πρέπει να μάθω τι γίνεται με κάθε κόστος και να την προστατέψω ότι και να γίνει! Μπορεί να με τρελαίνει και να θέλω να την σκοτώσω, αλλά δεν προκειτε να επιτρέψω να της συμβεί κάτι κακό! Λίγα λεπτά αφού ήρθα στο διαμέρισμα μου,χαμηλώνει την μουσική..

Αλοχααα!! Τι κάνετε πατατες μου? Λοιπόν το ξέρω ότι είμαι απαράδεκτη αφού έχω τόσο πολύ καιρό να ανεβάσω κεφάλαιο,όμως δεν είχα καθόλου έμπνευση... Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και σας υπόσχομαι ότι θα ανεβάσω πολύ σύντομα καινούργιο με περισσότερη δράση! Επισης θελω να σας ευχαριστήσω που διαβάζεται,ψηφίζεται, σχολιάζεται και βιάζεται το βιβλίο μου στις λίστες ανάγνωσης σας!
Φιλιααα :*

~Άνη Γκ.~ η αλλιώς ~Daydreamer ~