Üftâde.

Matem

Ben ne vakit sana ağlasam,
bu şehirde yağmurlar başlar
bir dalga son kez rıhtıma vurur
gönderilmeyen mektuplar yazılır
suratıma parmaklıklar kapatılır
ben ne vakit özlesem seni
gökyüzü yüz çevirir soluk yüzüme
unutmaya meyyal gözler ,
gözlerini unutmamaya direnir
arkandan hiç okunmayacak şiirler yazılır
matem kokusu gelir,
yanmaktan kül olan ciğerlerimden
tütün olmuş yaralarım,
seni solumak ister