Necip Fazıl Kısakürek

123

Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar ;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar .
İçimde tüten bir şey ; hava , renk,
eda , iklim ;
O benim , zaman mekan aşıp geçmiş sevgilim .
Çiçeği altın yıldız , suyu telli pulludur ;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur .
Denizle toprak , yalnız onda ermiş visale ;
Ve kavuşmuş rüyalar , onda , onda misale.

İstanbul benim canım ;
Vatanım da Vatanım...
İstanbul ,
İstanbul...