Her geçen gün babamdan daha çok nefret ediyordum.
Yeni bir hayatı olduğunu hissediyorum ya da benim olduğum hayattan vazgeçmişti. Her geçen gün iyiye giden uykularımın mutluluğu kalmamıştı içimde ve şuan ölmek istediğim sıradan bir gece. Ağlamıyordum ay ışığı pencereden yüzüme yansırken yatağımda uzanmış sinirden dolan gözlerimi siliyordum, hiç olmadığım kadar çaresizdim. Vücudumun sıcaklığına aldırmadan titreyen bedenim eşlik ediyordu öfkeme, bi lanet dolu gece daha başlamıştı. Tshirt ümü çıkartıp balkona çıktım. Soğuk bu gecenin rüzgarları bedenimde dolaşıyordu rahatlamak için yaptığım birşeydi bu. Artık sinir titremeleri soğuğa bırakmıştı yerini
