HE'S INTO HER Season 3 | COMPLETED |

CHAPTER 216

"Naririndi na ako sa kaiiyak ng mga batang ito, Cargosin!" ani Eerah. Nakangisi ko naman siyang nilingon. Alam ko kasing sa ganoong paraan niya ginigipit si Randall, lalo na si Maxpein. "I don't like kids, especially when they're crying!" dagdag niya at saka hinugot mula sa likuran ang dalawang tanto niya at walang ano-ano ay tinagpas ang lubid na nasa gawing harapan niya at siya ring umaalalay sa pagkakagapos ng dalawang bata!

"No!" agad na palahaw ni Randall.

Nahulog si Rhumzell at kahanga-hangang sa murang edad niya ay nakapag-isip siya ng paraan para maiharang ang sarili at huwag masaktan ang paslit niyang pamangkin. Kailangang magpasalamat nina Randall at Maxpein sa akin dahil masiyadong mababa ang bumper dahilan para hindi masaktan ang dalawang bata, kompara sa sakit na gusto kong iparamdam sa kanila.

Gusto kong matuwa sa ginawa ni Eerah pero natinag ako sa biglaang pagkilos ni Maxpein papaharap sa mga ito. "Ang lahat ng nangyari ngayon ay ibabalik ko sa iyo nang higit pa sa gagawin mo, Eerah!" nanggigigil niyang sabi.

"Magagawa mo naman ba iyon?" mataray ngunit nakangising tanong ni Eerah.

"Nagawa ko na noon, hindi ako magdadalawang-isip na gawin ulit iyon ngayon."

Sumeryoso si Eerah. Sandaling nag-isip habang nakatitig kay Maxpein. "Tingnan natin," nagbabanta ang tinig niyang sabi.

Saka hinablot ang paa ng paslit at itaas iyon sa ere na para bang isang bagay at hindi tao. Dahil doon ay lalong umatungal sa pag-iyak ang anak ni Randall. At hindi doon nakontento si Eerah dahil iwinasiwas niya ang paslit dahilan sa lalong pag-atungal nito.

Maging ako ay nabigla sa ginawa ni Eerah, higit na ang dalawa pang narito sa tabi ko. Nagawang tumakbo ni Randall, nagkaroon bigla ng lakas. Pero bago pa man siya nakalapit ay iniharap na ni Eerah ang hawak na tanto sa anak nito upang pigilan siya. Nang akma namang hahakbang papalapit si Maxpein ay tinutukan ni Christian ng baril sa sentido sa Rhumzell habang na sa kaniya ang paningin.

"Mawawalan ng buhay ang dalawang paslit bago pa kayo makalapit," ani Eerah Anitha.

Walang nakasagot. Nanatiling nakatingin sina Randall at Maxpein kina Eerah at Christian, gano'n din naman ang mga ito sa kanila. Pare-pareho kaming nagpapakiramdaman sa gagawin ng bawat isa.

"Please, let the kids go! Please! Please let them go," muling pakiusap ni Randall habang nililingon kami nina Eerah at Christian. Pinagkikiskis ang parehong palad at handang lumuhod sa amin anumang oras.

"Ano ang gagawin mo, Maxpein Moon?" nakangisi uling tanong ko.

Galit niya akong nilingon, salubong na salubong ang mga kilay at tiim ang mga bagang. "Masiyadong bata ang mga iyan para magdanas ng ganito, Cargosin! Anong klaseng bayag ang meron ka para idamay sila?"

"Ano?" nagugulat kong tanong. Bigla ay gusto kong maglabas ng baril at paulanan siya hanggang sa makontento ako.

"Dahil hindi ka manalo sa 'kin, idinamay mo ang walang muwang na mga bata? Gano'n ka kaduwag?"

"Huwag mong ubusin ang natitira kong pasensya, Maxpein," gigil kong sabi.

"Kung gano'n ay ako ang harapin mo! Paalisin mo ang mga bata dito, haharapin ko kayo nang walang alinlangan."

Ngumisi ako, ngunit sa likod niyon ay naro'n ang panggigigil kong masimulan ang laban. "Ano ang akala mo sa akin, utusan?"

"Mukha ka namang alipin, isipin na lang nating gano'n nga."

"Masyado kang mayabang!"

"Lubayan mo ang mga bata at tayo ang magtuos! Kahit kayong lahat laban sa akin, papayag ako. Paalpasin mo lang ang pagkakataon ng mga bata gaya nang pagpapatakas ko sa inyo, Cargosin."