zoraki evlilik

"Oğlum sen hayırdır"

Multide Emir'imiz...

"Oğlum sen hayırdır"diyerek gecenin 3'ünde kalkan bebeğini kucağıma aldım. Pışpışladım ve emzirdim. Biraz daha oyalandıktan sonra uyumuştu. yavaşça beşiğine yatırdım. Direk yatağa yattım ve yattığım gibi de uyudum.

Gözlerimi açtığımda ilk gözüme çarpan, saat oldu. 10:30! Emir. Uyanması gerek! Hızla yataktan kalktım. Beşiğe baktım. Yok! Yatağa baktım. Yok! E demir de yok! Hızla tüm odalara baktım. Merdivenlerden koşarak inerken aniden durdum. İnanamıyorum yaa! Demir emir'i kucağındaki şeye oturtmuş. ( hani böle anne babaların önüne takılıyor oraya bebeği oturtuyon işte ondan) elinde metal delikli şeyi tutuyordu. Emiri ise mavi büyük gözlerini açmış etrafa bakınıyordu. Demir beni fark etti.  Emir ise demirin elindeki şeye bakıyordu. Koşturarak yanlarına gittim. "Ödüm kaçtı bokuma!"dedim ve emir'i kucağıma aldım. Demirin durağına küçük bir öpücük kondurdum. "Demir emir'e bişey yedirmedin dimi"dedim 'yediremedim' demesi için hatim ederken. "Yedirdim Doğa. Üç günlük bebeğe patates verdim"dedi hayretlerde boğulurken. "Iyi"diyerek üst kata Emir'in odasına gittim. Kapıyı kapatıp emzirdim. Emir uyuyunca yavaşça onu beşiğine yatırdım. Bebek telsizinin birini odaya birini de yanıma aldım. Aşağı indim. Bebek telsizini masanın üstüne koydum. Demirin karşısına oturdum.

Kahvaltı yaptıktan sonra birlikte masayı topladık. Ellerimi yıkadım. Arkamı döndüğümdedemirin ile lavabo arasında kalmıştım. Demir ellerini iki yanıma koydu. Kafasını yaklaştırdı. Dudağıma küçük bir öpücük bıraktı. "Emire kardeş yapsak ne iyi olur dimi" dedi. "Hııı çok beklersin"dedim alayla. "Beklerim. Ama yaparım"dedi. "Hıhı"dedim umursamadan.

"Arkanı dön"

Selaaam.

Bu bölüm çok kısa oldu biliyorum ama heycanlandırmak istedim sizi.
Yeni bölüm ekliyecegim ama okullar açılacak *lanet Olsun ki* açılınca çok bölüm yapamayacağım çok nadir yazacağım. Özür dilerim ama elimde değil...

Kim "arkanı dön" dedi?
Yabancı biri mi?
Demir mi?
Doğa mı?
Demir işini şimdi mi halledecek?

Ooooooo