Love Lessons H.S.

Part 3

"Het geeft niet. Mijn ouders zijn gescheiden," beantwoordt hij mijn vraag en ik kijk om naar hem.

"Ow.. Dat vind ik altijd zo naar," zeg ik zacht en ik kruis mijn benen met elkaar.

"Ik weet niet anders dan dat ze gescheiden zijn. Mijn vader ging bij mijn moeder weg toen ze zwanger was van mij." Hij glimlacht zwak en ik bijt op mijn lip.

"Sorry, ik had er niet over mogen beginnen. Ik vermeid dit soort dingen het liefst." Ik voel me schuldig en ik scherm me het liefst af van allerlei stomme dingen. Dit is verschrikkelijk.

"Het geeft niet, we zijn hier toch om elkaar beter te leren kennen?" Een glimlach versiert zijn gezicht en ik bloos.

"Ja.. Je hebt gelijk. Ga verder," zeg ik en ik kijk hem aandachtig aan.

"Dus, ik woon met mijn zus en moeder, wat trouwens enorm zwaar is." Hij grinnikt om zijn eigen grap, wat super schattig is. Ik glimlach automatisch. "Ik werk in de bakkerij tegenover de Starbucks, maar dat wist je al wel denk ik?"

Ik knik. "Ja, je komt daarna altijd, behalve vandaag." Ik voel mezelf rood worden bij het feit dat ik dat van hem weet en kijk van hem weg.

"Precies. Ik ben 19 jaar en studeer om later mijn eigen bakkerij te openen." Ik knik en glimlach. "Jij? Komop, er moet wat leuks zijn," glimlacht hij en ik haal mijn schouders op.

"Ik ben Destiny Smith, in mijn familie heb je: Daisy, Louis, Charlotte, Beau en Kelvin. Dan heb ik ook nog een vader en moeder." Zucht ik en zijn ogen worden groot. "Ja.."

"Wow, zie je wel?" lacht hij. "Ik wist wel dat er wat meer te vertellen was."

Ik haal mijn schouders op en denk wat ik nog meer kan vertellen. "En.. Ik zit in het examenjaar van de middelbare school."

"Hm.." Mompelt hij en hij kijkt naar de hemel. Zijn krullen vallen naar achter en hij haalt er een hand doorheen als hij me weer aankijkt. "Hoe oud ben je?"

"18, sinds vorige maand." Hij glimlacht breed. "Jij?"

"19, bijna 20." Ik knik eventjes en kijk dan naar de gassprietjes die ik uit de grond pluk. "Het lijkt me echt verschrikkelijk om zo veel broertjes en zusjes te hebben," zegt hij en ik knik opnieuw.

"Ja, het is verschrikkelijk," lach ik. "Ik irriteer me dood aan mijn broers, maar met mijn zusjes is het wel gezellig, ook al trekken ze mentaal de haren bij elkaar uit het hoofd."

Ik glimlach bij mijn gedachten, leuk om in plaatjes te denken. Het voelt altijd goed om aan mijn familie te denken.

"Pf.." mompelt hij en ik grinnik. "Ik vind het al zwaar met 1 zus, dat mijn vader er dan niet is is al helemaal niet fijn. Ik heb nooit iemand om me over voetbal te praten."

"Vertel wat je wil vertellen." Ik ga op mijn buik in het gras liggen en kijk op naar hem.

"Echt? Wat weet jij er nou van?" lacht hij.

"Nou.. Ik heb 2 broers. Kom op." Hij lacht opnieuw en ik glimlach zelfvoldaan. Ik ken deze jongen nog niet zo lang, nou.. Eigenlijk wel. Maar ik heb nooit met hem gepraat. Dit is de eerste keer dat ik sowieso met een jongen praat.

Het geeft me een goed gevoel dat ik de indruk krijg dat ik mezelf kan zijn bij hem, dat is nog bij geen andere jongen gebeurd. Behalve mijn broers dan..

"Ik zou best eens Fifa met je willen doen," zegt hij en hij glimlacht opnieuw heel erg breed.

"Prima," glimlach ik terug. Er valt een stilte en al snel weet ik die te doorbreken. "Heb jij ook altijd een hekel aan al die kleffe stelletjes?" vraag ik, wijzend naar een stelletje dat aan het meer zit te knuffelen.

"Valt wel mee." Zegt hij en hij haalt zijn schouders op. Ik kijk hem aan en zie hem nog steeds naar het stelletje kijken, waardoor ik hetzelfde weer doe.

"Het voelt alsof de hele wereld verliefd is op elkaar, behalve op mij." Nu ik dit heb uitgesproken, voel ik me er al slecht bij. Harry is niet de goede persoon met wie ik dit moet delen. Het gaat hem waarschijnlijk ook niks aan.

"Hoe bedoel je?" Onze ogen kruisen elkaar en ik zucht.

"Precies zoals ik het zeg. Heel de wereld is verliefd, maar niet op mij." Ik kijk beschaamd weg en wil hier eigenlijk al niet meer zijn.

"Snap ik nu goed dat je nog nooit een vriendje hebt gehad?" Ik schud mijn hoofd en ga rechtop zitten, mijn benen geruist. Ongemakkelijk staar ik naar mijn handen.

"Ik zou het prima vinden als ze dat doen, als ik ook een relatie had gehad." Ik kijk even in zijn ogen en hij knikt.

"Dat snap ik wel." Ik kijk naar het meer wat achter me ligt en dan voor me uit. "Ik kan het je leren?"

"Wat?" lach ik en ik kijk hem aan. Zijn ogen staan serieus. Nog een keer: wat?

"Ik merk ook wel dat je verlegen bent. Als je weet hoe je met een jongen om moet gaan, gaat het misschien makkelijker," stelt hij voor. Ik schud mijn hoofd.

"Nee.. Ik uh.." Ik kijk van hem weg. "Ik ken je zo kort."

"Weet ik," grinnikt hij, ook al vind ik het niet grappig.

"Ik wil je wat vaker zien, voordat ik een beslissing neem." Hij knikt en glimlacht naar me.

"Het is alleen maar voor jezelf. Je moet echt geen 'ja' zeggen omdat ik het toevallig heb gevraagd." Ik knik een beetje en kijk naar mijn vingers. Wat moet ik in godsnaam doen?