Esmer: Bazen diyorum ki, acaba bu şaka değil mi? √
Sonra bu düşünceme gülüyorum. √
Çünkü henüz elde bile edemediğim birini kaybetmeye hazır değilim.√
Evet, tam bir ay oldu. √
Sadece girip görüldü bile yapsan oysa ki.. İyi olduğunu bilsem.. √
Ben, bu soğukluğa alıştıramıyorum kendimi. √
Fazla yalnız.. √
Fazla eksik.. √
Fazla soğuk hisediyorum. √
Toplamda iki ay. √
İki ay sürdü bağlanmam. √
İki ay sürdü sadece varlığına bağlanmam. √
Tenine bile değil. √
Sadece varlığın.. √
Lütfen, gel artık da bitsin bu garip, alışmak istemediğim sessizlik. √
Uzun sürdü şakan.. √
Saklanıyor musun benden? √
Korkuttum mu seni? √
Özür dilerim.. √
Benden kaçmana sebep olduğum için özür dilerim.. √
Ben.. Hastaneye gidiyorum. Tekrar. √
Ben gelene dek yalnız hissetme kendini.. Tamam mı? √
Merhaba.. Bir not düşmek istiyorum bu bölümün altına, bu fic angsttır. Etiket atmayı unutmuşum, yeni dank etti. Güzel bir son isteyen herkesten özür dilerim..
Final konuşması gibi oldu. *-*
