Slaved

Slaved 4

I took two tablets of something I don't know what basta ang alam ko lang ay para mawala yung headache. Binigay lang to sakin ng maid dahil hindi ko talaga kayang bumaba dahil sa sakit ng ulo ko. Naisip ko ngang baka karma na'to ng ginawa ko kagabi. Nagiguilty ako dahil hindi man lang ako nakaramdam ng awa sa lalaking sinampahan ko ng attempted rape kagabi kahit hindi naman niya talaga ginawa. At first naglinawagan pa kami sa presinto. Ilang luha pa yung sinayang ko para magmukhang biktima at kaawa-awa para makumbinsi talaga silang muntikan na niya akong halayin kung hindi lang dumating yung pulis where in the end ay napaniwala ko naman sila.

I came back to bed then humiga. I was just looking up in the ceiling with a random thoughts running in my head. Kung makakalabas man yung lalaking yun dahil mukhang may pampinyas naman ata siya, siguro naman hindi na kami magkikita ulit pa. Baka kasi patayin niya ako sa susunod na pagkikita namin. Sinusumpa ko na rin sa sarili ko na hindi na ako pupunta ulit sa club na iyon. Kasi naman, kailan ba ako uuwi sa States? Gusto ko nang bumalik don.

Ilang minuto sa pagmumuni ko ay nakarinig ako ng ilang sunod-sunod na pagkatok. "Maam, bumaba na po daw kayo at sabay na raw po kayong kumain kina Maam Emily and Sir Gio." narinig kong sabi ng isang matandang babae mula sa labas ng kwarto ko. Hindi ko man gustong kumain ng sabay sa kanila pero mahirap kalabanin yung sigaw ng sikmura ko na kanina pa nagpoprotesta. Naalala ko ring hindi pa pala ako nakakain kagabi kaya malamang gutom na talaga ako.

"Yes, I'll be downstairs within a minute." Sagot ko naman kasabay ng yabag ng mga paa papalayo sa kwarto ko. Nag-ayos muna ako saglit tsaka na bumaba sa may hagdan nung may narinig akong boses ng mga lalaki na parang nagtatalo mula sa kusina.

"Hindi yun totoo dad! That girl was just lying!"

"Why would I believe you where in the first place suki ka na sa kulungan!"

"But that was just sa mga kaguluhang napasukan ko! But I'd never rape!"

I was exactly in the kitchen already when I froze from what I heard. I want to go back to my room when mom had called me. Wala akong nagawa kundi ang harapin sila. I just act innocently in front of them. I'd never show any emotion towards them kahit na sa kalooban ko ay nagulat ako dahil yung lalaking nakabangayan ko kagabi ay yung lalaking kasama nila mommy sa kitchen na kumakain.

"Ate Chanvain!" Tumatakbong sabi nung maliit na batang babae papalapit sa direksyon ko saka ako niyakap though haggang bewang nga lang siya nakaabot. I just patted her head because I was out of my words kung anu ba yung dapat na isasagot ko or may sasabihin ba ako. Tumayo na rin si mommy at lumapit papunta sa direksyon ko.

"I just want you to formally meet my daughter, Vain Hidalgo." She gave them a pleasant smile. Umismid ako sa narinig kong sabi niyang "my daughter". Maybe I'm her daughter but she wasn't my mother. Everytime she called me as hers is a big deal for me kaya grabe ako kung makareact. Kinikilabutan lang talaga ako kapag naririnig ko yung di pamilyar na salita sa akin. Every words that she utters is a strange for me, even her voice irritates me.

"Vain, she's Seff anak namin ng Tito Gio mo." Pagpapakilala pa niya sa maliit na batang babae. So now I knew, Seff was her name.

"And he's Xylan Kevin, your Tito Gio's son." Tumingin si mommy sa direction niya dahilan para tumingin rin ako. He just smirk at me pero hindi nakita ni mommy. What a small world. Sa lahat ng lalaking makakabangayan ko, siya pa yung step-brother ko. I just hope, huwag niyang sabihing ako yung nagsampa sa kanya ng attempted rape. Mukhang pinirmahan ko na talaga yung death certificate ko dahil sa ginawa ko kagabi.

"You never told me na nandito na pala siya sa Pilipinas, mom." He emphasizes the word mom. So mom na rin pala yung tawag niya sa mommy ko. I closed my eyes in my mind. Sadya ba talaga akong ipinanganak na malas? Sa mga tingin na ipinukol niya sa akin ay hinihiling ko na lang na umuwi na sa States. Doon, mas mabuti pa yung buhay ko at hindi komplikado.

This life that I have sucks! Bakit pa kasi siya bumalik sa buhay ko! Yung nagugutom kong sikmura kanina ay mukhang busog na ata sa dami ng iniisip ko kahit di pa ako kumakain.

"Mom, mamaya na lang ako kakain. I'm sorry." Kahit gustuhin ko mang lagyan ng kaunti yung kalamnan ko pero basta! Nalilito na talaga ako. Mamaya na lang ako kakain kapag natapos na silang pamilya.

Hindi ko na hinintay yung sagot ni mommy at nagmadaling umakyat papuntang kwarto ko. As soon as I reached my room and open the door, I hurriedly lied on my bed facing the ceiling. Arggh! Anubang gusot yung napasukan ko? Nakakainis! Nakakabwesit! Nakakaasar! Lahat ng mura ay naisigaw na ng isipan ko. All I want is to leave! Two days pa lang but ayoko na.

10 minutes...

20 minutes...

35 minutes...

45 minutes...

I spent 45 minutes lying on my bed. Siguro naman, tapos na silang kumain. Kumakalam na rin naman kasi yung sikmura ko. Agad akong tumayo at inayos yung sarili ko. Dahan-dahan akong naglakad pababa ng hagdan para walang makarinig sa akin at tahimik na nagtungo sa kusina. Sana naman hindi kami magkikita nung lalaking yun ulit!

Upon passing through the kitchen ay isa-isang bumati sa akin yung mga maid kaya tumango na lang ako. Last step and I finally reached the kitchen. I smiled widely when I heard silence. Yes! Walang tao, ako na lang. I'm now very hungry. I'm about to smile when I hear foot steps coming from the sala. My heart out pounded hardly as the steps became closer to my direction. No not him please. I closed my eyes and the noise eased away seconds later.

As I open my eyes it met directly to the guy that I had file a case causing him that he almost rape me where in fact it was just all my lies.

"So unfortunately you are my step sister huh? What a great coincidence. We have met last night." he utter those factly.