Hüzünlü

90 18 3
                                    

Gözde eve ulaşmıştı ve yüzü kıpkırmızı olmuştu koşarak eve geldiği için ayakkabısı hep çamur olmuştu hala şaşkınlığı gitmemişti. Anahtarını çıkartıp kilit yerine sokacakken birden kapı açıldı ve önünde babasının eskilerden arkadaşı Ahmet Beyi karşısında gördü , bu adam burada ne arıyordu. Sabahtan öğlene kadar evlerindemiyidi , dalgın olduğu için evin önündeki erkek ayakkabısınıda görmemişti. Gözdenin annesi Emel Hanım, Gözde ye endişeyle dönerek "Kızım bu saatte senin evde ne işin var." Gözde şüpheli bakışlarla " Kendimi kötü hissettim biraz başım ağrıyordu o yüzden eve geldim." Ahmet Bey "Merhaba Gözde ıııı şey bende sizde telefonumu unutmuşum o yüzden geldim." Gözde Ahmet Bey'in yalan söylediğini anlamıştı çok belli ediyordu hiç iyi bir yalancı değildi. Gözde Ahmet Bey'e cevap vermeden odasına çıktı. Emel Hanım Ahmet Bey'e "Sonra konuşuruz gitsen şimdilik iyi olur." Ahmet Bey tuttuğu nefesi vererek "Tamam sonra görüşürüz." diyerek evden ayrıldı. Gözde odasında hala şaşkınlıktan çıkmamış bir şekilde oturuyordu gözyaşlarını tutamıyordu ardı ardına akıyordu. Emel Hanım Gözde'nin odasına çıkarak kapıyı açtı ve odaya girdi "Kızım nasılsın biraz iyi oldun mu yüzün kıpkırmızı olmuş ve titriyorsun." Gözde gözyaşlarını silerek "Odamdan çıkar mısın anne ? biraz yalnız kalmak istiyorum sadece.. " Annesi odanın kapısını yavaşça kapatarak odasından çıktı. Gözde düşüncelerle uykuya daldı..


KALBİMSİN (Tamamlandı)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora