Stay [H.S.]

Κεφαλαιο 1

Βγηκα απο την πορτα του σπιτιου μου στις 7:30 ακριβως. Συναντησα τον Harry να βγαινει απο την δικη του πορτα την ιδια στιγμη. Χαμογελασα, αλλα εκεινος με αγνοϊσε. Εχουμε να μιλησουμε απο το βραδυ της συναντησης με τον Mike. Και εχει περασει ενας μηνας απο τοτε. Εχει αρχισει και με στεναχωρει ολο αυτο. Χαρηκα που τελικα δεν τελειωσε ασχημα ολο αυτο. Θελω να πω, δεν ειναι και το πιο τελειο να δουλευω για τον Mike αλλα ειναι καλυτερο απο το να ειχε σκοτωσει ειτε τον Harry ειτε εμενα. Και δεν θα ηθελα να γινει κατι τετοιο...

"Καλημερα." ψιθυρισα καθως κλειδωνα την πορτα μου. Εκεινος με κοιταξε για λιγο. Σηκωσε περισσοτερο τα μανικια του πουκαμισσου του. Ναι ο Harry φοραει πουκαμισσο για το γραφειο. Καθε μερα σηκωνει τα μανικια μεχρι τους αγκωνες και καθε φορα που το παρατηρω ειναι στο ακριβως ιδιο σημειο. Σημερα ειναι σηκωμενα λιγο λιγοτερα απο οτι συνηθως. Παραξενο. "Ξερεις θα μπορουσες να μου μιλησεις. Ειμαστε ακομα μαζι, τεχνικα." ειπα ενα συναισθημα αγανακτισης με γεμησε.

"Ναι, το ξερω." ειπε ανετος.

"Δεν συμπεριφερεσαι σαν να το κανεις ομως." μιλησα θυμωμενη.

"Δεν ειμαι σε θεση να συζητησω το οτιδηποτε." αρχισε να περπαταει προς το ασανσερ.

"Ενα μηνα πριν ηθελες να μου λες τα παντα Harry. Και τωρα τι? Γλυτωσαμε και δεν με εχεις πια αναγκη?" ειναι σκληρα αυτα που λεω... Αλλα ειναι η αληθεια.

"Isabella ασε το." ανοιξε την πορτα του ασανσερ και ηταν ετοιμος να μπει μεσα οταν ετρεξα προς το μερος του και του μπλοκαρα τον δρομο. Κατα λαθος κολλησα πανω του. Ειχε μολις κανει ντουζ. Και φορουσε και το αγαπημενο μου αρωμα. Χαμηλωσα ντροπιασμενη το βλεμμα μου και εκανα ενα βημα πιο πισω.

"Μπορεις ακομα να μου λες τα παντα." ψιθυρισα ετοιμη να βαλω τα κλαματα.

"Οχι. Αυτο οχι. Τουλαχιστον οχι ακομα." ειπε και εκανε στην ακρη για να βγω απο το ασανσερ. Σταθηκα εκει που ημουν.

"Αν δεν μου μιλησεις, τελειωσαμε." ειπα και ενιωσα σαν ενα μαχαιρι να μου μπαινει στην καρδια. Εκεινος με κοιταξε στα ματια και ανοιξε το στομα του να μιλησει. Την τελευταια στιγμη σταματησε τον εαυτο του, και ετρεξε ως τις σκαλες. Λιγα δευτερολεπτα αργοτερα ειχε χαθει απο το οπτικο μου πεδιο.

_______________________

Αφησα την τσαντα μου στον παγκο και καθησα στο γραφειο μου. Αντικρισα πεντε μεγαλα ντοσιε μπροστα μου και πανω πανω ενα σημειωμα. "Εντολη του Ian. -Elena." ξεφυσιξα και πειρα στο χερι μου το καλο μου στυλο. Μου το ειχε στειλει ο μπαμπας την ημερα που του ειπα πως επιασα δουλεια σε μεγαλη εταιρια της πολης. Λιγα λεπτα αργοτερα, ακουσα βηματα απο την εισοδο της αιθουσας. Σηκωσα το κεφαλι μου και ειδα τον Liam να μου χαμογελαει.