__ Bizimkilerin Gediz'le arası da kötü... Sence ölümünden onları sorumlu tutabilirler mi?

Evet, düşünülmesi gereken en önemli sorulardan biriydi bu. Ama sadece biri...

Aynı dakikalar da Alper ve Korhan karşılıklı koltuklara oturmuşlar odanın içinde hiç durmadan gezinen Tarık Beyi izliyorlardı.

__ Pekâlâ, dedi Tarık Bey sonunda olduğu yerde kalıp onlara bakarken.

Eğer olur da o adam sizi tehdit eder ya da bir şekilde karşınıza çıkarsa... Ne olursa olsun beni arayacaksınız.

__ Baba...

__ Sus Korhan! Zaten kızgınım size... Kendi başınıza çevirdiğiniz işler asabımı bozuyor!

Korhan sabretmeye çalışıyordu ama bu hiçte kolay değildi. Zaten aklı selendeydi, öylece Çağla'yla eve gitmişti ama nasıldı bilmiyordu. Sadece bir an önce iyi olduğunu gözleriyle görmeye ihtiyacı vardı. O yüzden babasına da hafif ters bir bakış atmayı ihmal etmeden ayağa kalkmıştı.
__ Nereye?

__ Yorgunum baba, eve gideceğim.

Alper de Korhan'dan o sözleri bekliyormuşçasına sektirmeden ayağa kalkmıştı. İçten içe bir telaşı vardı, Çağla'nın gözyaşları... İlk kez öyle davranmıştı ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. İki saat vermişlerdi onlara sakinleşmeleri için... Yeterdi de artardı bile! Kapıya doğru giden Korhan'ın peşine takılırken Tarık Beye bakmadan konuştu her şey normalmişçesine!

__ Ben de Çağla'yı alayım öyleyse.

Ancak Tarık Beyin endişesi kolay kolay geçecek gibi değildi.

__ Bana bakın, mutlaka bana haber vereceksiniz! Daha fazla bulaşmak yok, ben halledeceğim.

Korhan'ın o sözleri onaylaması zordu, o yüzden devreye Alper girmişti.

__ Merak etme amca, ben saklamam senden. Söz veriyorum.

Alper'in sözüne tam olarak güvenemese de Korhan kadar asi olmadığı da bir gerçekti.

__ Tamam oğlum.

Alper hızlı bir şekilde Korhan'ın peşinden gitmeye devam ederken Korhan özellikle Alper'in duyacağı bir şekilde söylenmeye başlamıştı.
__ adamın kalbi var, kalbi... Hiç kendini düşünmüyor, biz de öylece söz veriyoruz!

__ Ne yapayım, söz vermeseydim de diken üzerinde mi olsaydı?

__ İyi, iyi... Zaten bence sen şu an Çağla'yı düşün. Anladığım kadarıyla bir gönül alma operasyonuna girmen gerekiyor.

Yarasına basmıştı Alper'in. Arabaya Korhan'ın yanına binip emniyet kemerini takarken hala karısının tepkisine bir anlam veremiyordu.

__ İyi de neden? Ben onu kırmadım ki, neden ağladı kötü oldu anlamadım!

Korhan bir an Alper'e baktı hafif bir iç çekerek.

__ Çıkarken kıza nereye gittiğini söylemezsen, hem de akşamın bir vakti...

__ Ya oğlum, ben işle ilgili hiçbir zaman gereksiz bir açıklamaya girmedim. Bu yeni bir şey değil ki!

Dudaklarının hemen kenarında yayılmaya hazır bir gülümseme belirir gibi olmuştu.

__ Ben hep öküzdüm diyorsun yani!

Alper bir an yüzünü buruşturmuştu.

__ Bırak şimdi... Biz bir şekilde idare ediyoruz ama kızlar çok yıprandı ve haklılar da.

Kor GibiWhere stories live. Discover now