SONSUZ

Gazete haberi

Aramaya tuşladım ve telefonu hopörlere verdim.Yağız hemen açtı.
"Yağız gazetede bir şeyler gördün mü?"
"Görmez miyim."
"Yani doğru olduğunu kabul ediyorsun; neden bir kız la çıktığını bana anlatmıyorsun peki!?"
"Ya alakası yok hani geçen sene ki partiyi hatırlıyor musun,ve partide bayılıp üzerime düşen kızı işte haberin aslı bu."
"Hmm açıkcası böyle olduğunu biliyordum.Saçma sapan haberler.Ee ben okula geldim sen nerdesin."
"Bende yakınlardayım kantinde buluşalım."yüzümde yeniden ufak bir gülümseme olmuştu.İnsan kardeşinden hiç birşey saklamazdı ki zaten.
"Tamam kardeşim görüşürüz"deyip telefonu kapattım ve arabam dan indim.

Üniversitemizin girişi çok büyüktü,tabi girişi gibi içide öyleydi.Matematik bölümünün girişi biraz arka tarafta kalıyordu.Oraya gitmek için büyük yeşillikli bi alandan geçmemiz gerekiyordu.Burası harika bir yerdi.Bazı üniversitlerde duyduğum olaylara ve karışıklara rağmen bizim üniversitemiz fazla disipli olmamasına karşın olaysız düzenli bir yerdi.

Burda bayanlar çoktu.Yağız ve benim başım da da bir çok kız ama biz kızlarla fazla ilgilenmediğimizden bi süre uğraşıp bizim peşimizi bırakırlardı.

Şu ana kadar bir sevgilim olmuştu ona da sevgili dersek tabi.Bir süre sevgili olmaya çalışmıstık.Taki kızı başka biriyle öpüşürken yakalayana kadardı.İşte tam da o zaman bütün kadınlardan tiksinmiştim.
Erkek hayatında sadece bir kez aşık olur.Ama kadınlar milyonlarca kez dedikleri doğru olsa gerek.Bu sözün devamı da ama neyse boşverin.

Ben kıskanç bir insanımdır.Bu konu Yağız için de geçerlidir.Yağız'ı da çok kıskanırım.Çünkü o benim tek arkadaşım tek dostum sır ortağımdır.Onu kaybetmekten gerçekten çok korkuyorum.Yağız artık benimle takılmassaydı.Ve arkadaş ya da kuzen olmasaydık.Kendimi odama kapatır dışarı çıkmazdım.Kimseyle konuşmaz,kimseyle gülemezdim.

O bana güven aşılamıştı.Tabi bende elimden geldiğince ona...

Kantine çoktan gelmiştim.Yaklaşık 15 dakikalık bir Yağız bekleyişinin son bulmasıyla kapı da yakışıkli şahısı görmemle gülümsedim ve ayağa kalktım.Sertçe bir erkek sarılmasının ardından Yağız iki sade soda alıp geldi.Ve oturdu karşıma.

Morali bozuktu.Gazete haberine üzülmüştü.Kafasını eğmiş.Masaya bakıyordu.Biara kaldırdı bana bakar gibi oldu.Sonra tekrar eğdi kafasını.Neden bu kadar üzüldüğünü merak etmiştim.Aynı olay benim başıma gelse üzülebilirdim.Ailem demediğini lafı ve vermediği cezayı bırakmazdı.

Ancak daha önce de söylediğim gibi onun ailesi böyle şeyleri takmazdı pek.Demek ki bu sefer takmışlardı hemde fazlasıyla...

Bi süre böyle oturduk dersin başlamasına yarım saat kadar vardı.Artık dayanamadım.

"Neyin var dostum?"bi süre düşündü.Bana baktı.Birşey demeye yeltendi ama kafasını tekrar eğdi masaya; susucak sandım ancak kırık bir sesle konuştu.Belli ki kırılmıştı.
"Ailem inanmadı dostum..."biraz durdu yutkundu ve tekrar konuştu.
"Dostum sen bana inanıyorsun dimi.Sanırım güvendiğim dağlara kar yağdı.O yüzden bu kadar üzüldüm.Kendimi çok kırgın hissediyorum."sonra sustu.

Biz onunla hiç böyle değildik ya ;hep gülerdik.Herkes bize hayran kalırdı.Özellikle de Yağız'ın gülüşüne belli ki nazar değirdiler ona,herneyse işte bir süre sonra geri eski halimize döneriz.
"Yağız herzaman sana inanıyorum ve inanacağım dostum doğru da yanlışta olsan hep arkandayım kardeşim."kafasını masadan hafif kaldırdı.Ben de devam ettim.
"Bugün bizde kalsana kardeşim hem ailen bu konu da yumuşar hem de takılırız biraz ne dersin."sanırım eski Yağız'ı geri getirmiştim.Yandan sinsi bir gülüş attı filmi ben seçerim dedi.Bianlık şaşkınca ona baktım sonra da gülmeye başladık.Aslında Yağız hayla kırgındı.Bunun arkasında ne vardı tahmin ediyordum.

Yağız bizim şirketimizin diğer veliahtıydı.Ve babamla annemde ki doyumsuzluk ve açgözlülük yüzünden sürekli karalanıyordu.Ailem sadece benim şirketin başına geçmemi istiyordu.Yağız küçükken bunu belli etmemişlerdi.Ancak büyüyünce karalama çalışmaları başladı.

Bunu Yağız için özellikle araştırıcam.Ve arkasından iki açgözlü doyumsuz ebeveyin çıkarsa onları bu sefer affetmiyeceğim.

***Vote ve Yorumlar için teşekkürler keyifli okumlar :)