İnsanlar insanlara balıklar balıklara aşk sana benzer..
böyleydi sanırım..değil miydi.. Her neyse replik buydu... Aman ne repliği düşünüyorum karşımda demir olağan yakışıklılığıyla dururken ben replik düşünüyorum. Nasıl bir tatlılıktır bu.. Yeşilimsi gözleri sarımsı saçları siyah tişörtü ve açık mavi kotuyla karizmayım diye bağıran bir demir..alırım bi dal..
salak salak bakmayı kesip yürüyebildim sonunda yaklaştıkça kalbim saniyede üç buçuk atıyo..valizimin tekeri ayağıma takılıp demire doğru uçunca olmayan karizmam da gitti. Aval aval bakarsan boyle olur tabi ... Demir kolumdan tutup kaldırdı beni. Bana dokundu..
"derin iyi misin?" Endişeyle bakan gözleri aslında gülmekle gülmemek arasında gidip geliyordu.. Bir an da bastım kahkahayı
"iyiyim...şey ben sanırım şey.. Dengem bozulduysa demek.."
içten bir gülümsemeyle baktı bana kolumdaki eli omzuma yükseldi ve beni kendine çekti
"hoşgeldin..."
aman Allahım bu nasıl guzel kokmaktır..ellerimi ürkekçe sardım beline kafamı omzuyla gogsu arasına koydum...biraz boyle kaldık ne kadar bilmiyorum sanırım gelen insanlar yerdeki bavullarımdan şikayetçi olana kadar.. Ellerini bedenimden çekti ben de mecbur veda ettim o kokuya..
"gidelim mi artık?"
"gidelim " dedim ve arabaya doğru yürüdük.
koltuğa oturduk ve abimin evine doğru yola çıktık. Tek kelime edemiyorum ne desem aklıma "o senin abin" diye beynim uyarı veriyor. Abin abin abin abin....
"burayı kazanman çok güzel oldu çok sevindim...yani senin için..yani okul güzel bir okul
."
yüzümü ona dönmeden cevap verdim "ben de çok sevindim istediğim şehirde istediğim okul.." Bana baktığınıhissettim belki de süper mini şortumdan veya askılı tişorttendir..
bütün yol boyunca başka bir konuşma yapmadık o ara ara bana baktı ben bakmayınca çenesinin gerildiğini saçlarımın arasından görebiliyorum... Abim abim abim abim
abimin evinin önüne geldik. Şirin bir evdi burası iki katlı guzel bir ev. Yeşil bahçeli içinde az odası olsa da çatı katı olan ve o çatı katındaki oda da benim olan hoş bir ev.anahtarı demire vermiş abim açtı kapıyı ben 3valizi de alıp bir an önceust kata yerleştirmek istedim.
"valizlerimi taşımamda yardımcı olur musun?"
demir bir şey demeden iki valizi aldı ve önden çıktı. Ben son valizle yanına çıktım. Hemen ilk valizi açıp bana ait olan banyoya temizlik malzemelerimi koydum. Makyaj masasına kozmetiklerimi. Hızlı hızlı yerleştirirken bir el bileğimi kavradı. Demir tabi ki..
"derin.."
bakışlarımı kaçırarak döndüm ona doğru.
"efendim.."
"neden bana bakmıyosun hatta neden hiç bir şey olmamış gibi davranıyorsun.."
çunku sen benim abimsin..diyemem tabi ki..
"ben..." Nefesim titriyor sesim çıkmıyor o kadar yakın ki yüzümüz..beni iyice kendine yaklaştırdı
"ben ne.."
"ben.."
aşağından gelen neşeli bir ses demirin kolumu bırakmasına benim de kendimi geriye çekmeme itti.
kim mi? Tabi ki ABİM....
