Ölümcül Saplantı (+18)

Değişim Bölüm 29

"Ya, kim kazanıyor peki?" Diye mırıldanırken, omuz silkti Eren.

"Biri." Deyip göz kırptı ve tekrar işine döndü. Müzik eşliğinde zaman hızla ilerlerken arada bir onu izliyordu Alper ve bunun farkındaydı Eren. Biran sonra başını ona çevirdi. "Dans etmek ister misin?" Diye sorduğunda şaşırmıştı Alper.

"Dans... Imm, şey. Müzik oldukça güzel. Ben, şey yani işin yok mu?"

"Ara verebilirim." Derken gitar kolundan yapılmış tezgahın kapısının altından geçerek Alper'in elini tuttu ve piste yürütmeye başladı. Alper: Dizlerinin altına gelen siyah botları, dar mavi beyaz kotunun üzerine giydiği kalçasına dek gelen özel tasarım saks mavisi keten ceketi ve altına giydiği, kalçalarına kadar uzanan önden katlı slaş t-sörtüyle oldukça havalı görünüyordu. Sarı saçları doğal gelen vücut teniyle uyumluydu. Başını sallayıp önüne gelen gür perçemlerini geriye göndermeye çalışırken, Eren onu piste çekebilmişti. Çevresine bakındı. Ortam oldukça klas ve lüks dizayn edilmişti. Oldukları pstin yerleri ışıl ışıl beyaz mermerlerle donatılmıştı ve tepelerinde de yuvarlak yapay elmaslarla süslenmiş bir ışık sistemi asılıydı. O yavaşça döndükçe etrafı küçük ışıklarla süslüyordu. Çevrelerinde çok fazla insan yoktu. Ve nihayetinde kendilerini müziğin ritmine bırakmışlardı.

Yavaş bir ritimde devam eden müzik eşliğinde Eren oldukça iyi dans ediyordu. Kollarını yukarı kaldırıp gözlerini kapıyor, bazen dudaklarını ısırıp başını sallarken geriye atıyordu. Alper onu gördükçe kendinden geçtiğini fark edebiliyordu. Biraz daha, birazcık daha onun seline kapılsa nereye çekileceğini merak ediyordu? Bir süre sonra onu izlerken tüm utangaçlığını bir kenara itip nihayet  ayak uydurabilmişti. Kabuklarını tek tek kırdığını hissediyordu Alper. Kahretsin. Bu kadar iyi olmak zorunda mıydı? Gözlerini kısmış, dudaklarını ısırarak aynı seksi hareketlerle ona ayak uydururken Eren'in biran için gözleri parladı.

"Gördün mü Alper. O kadar zor değilmiş."

"Nedir o?"

"Hayattan zevk almak. Başına ne gelirse gelsin, ne hissedersen hisset, hayata yalnızca hüzünlü tarafından bakmamayı öğrenmen gerek. Yaşamın eğlenceli taraflarınıda keşfetmen gerek. Çünkü hayatının ne zaman alt üst olacağını bilemezsin. Ancak o zaman adımlarını sağlam atabilirsin." Biraz daha yaklaşırken Alper'e, kollarını onun boynuna koydu. Hemen hemen aynı boyda sayılırlardı ama Alper az daha uzun kalıyordu. Eren yavaşça sallanırken yüzüne bakmaya başladı. "İçine hapsolduğun kabuklarını kırman zor değil. Yalnızca birazcık teşvik gerek." Derken gülümsedi ve kendini tekrar geri çekecekken Alper kolunu tutarak onu kendine çekti ve Eren ona bakmaya başladı.

"Ya dönüştüğüm şey beni değiştirirse? Ya olduğum şeyden korkmaya başlarsam? Ya, yapmamam gereken şeyleri yapmaya başlarsam? O zaman ne olacak Eren?" Derken yüzünü yüzüne yaklaştırmıştı. Gözlerini kısarak sarhoşluğun verdiği uyuşuklukla ona baygın baygın bakarken Alper, yavaşça birkez daha gülümsedi Eren.

"Kişiliğin neyse sende o sundur Alper. Değişmekten korkma. Seni değiştirmek isteyenlerden kork."

Bekledi ve tuttuğu kolunu bıraktığında, bu kez onun iki elini de tuttu Eren. "Hadi nerede kalmıştık?" Diyerek tekrar hareket etmeye başlayınca gülümseyip gözlerini devirdi Alper ve o da ona ayak uydurmaya devam etti.  Müzik hareketlenirken Murat boz'un "Aşklarım büyük benden" şarkısı çalmaya başladı.  Eren dansını hareketlendirirken sözlere eşlik ediyordu. "Biter mi dünyada yenisi bitmez derken, Ben yine çalıp alırım aşkı koynuma seherden, Yıllanmış sevdaları mı bir çıkarsam mahzenden. Sen bile inanamazsın aşklarım büyük benden" Bir şey var gibiydi. Bu çocukta garip bir şey. Bu gece oldukça seksiydi Eren. Davranışları, dansı, hareketleri. Bir kadın değildi ama bir kadın kadar seksiydi. Ona bakan kadınlarında, erkeklerinde kolayca ilgisini çekebilecek bir auroya sahipti.   Ama bu durum Eren'in umurunda değilmiş gibiydi. Dans ederken bu dünyadan tamamen soyutlanıyor muş gibi.  Ve onun hareketleri ister istemez Alper'e de yansımaya başlamıştı. Işıkların altında büyüleyici bir görüntüye bürünmüşlerdi.