ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΜΙΑ ΣΤΡΟΦΗ Η ΖΩΗ

Έκλεισε τα μάτια της και με τις παλάμες τα αφτιά της.Χάθηκε για λίγο και οι δυό άντρες τη παρακολουθούσαν.Ο Έρικ τρελαινόταν για όλα εκκείνα που φαινόταν η Νέλη να σκέφτεται και μέσα του παρακάλαγε να τελειώσει αίσια όλο αυτό.Ξαφνικά την είδε να ορθώνει το ανάστημά της και το κορμί φάνηκε γερό,δυνατό.Πλησίασε το τραπέζι και χτύπησε το χέρι της με δύναμη πάνω.Τον κοίταξε στα μάτια ''ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΑ ΤΗΣ ΒΓΑΛΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ''δήλωσε και έφυγε!Ο Έρικ χαλάρωσε και ξεφύσιξε ανακουφισμένος.Ο Κλάιν τον χτύπησε στη πλάτη ''Ωχ!''του πέταξε και οι δυό τους γέλασαν με τη καρδιά τους.Το θυμό και τη ζήλεια που ένιωθε η Νέλη αποφάσισε να τα ξεσπάσει πάνω σε εκείνη τη γυναίκα αν τη προκαλούσε ξανά.Κανείς δε θα της έκλεβε την ευτυχία,κανείς!Και κάπως έτσι απο τη ζωή ξεπηδάνε οι μαχητές,εκείνοι που δίκαια έχουν δυνατή ψυχή,εκείνοι που δίνουν την ενέργειά τους στο καλό και πως να το κερδίσουν.Αυτοί που χρειάζεται ο κόσμος για να γίνει μια στάλα καλύτερος!Χορευτές που όμοιους σπάνια συναντά κανείς!

Η Νέλη ετοιμάστηκε και φάνταζε φρέσκια,λαμπερή.''Πάμε''του είπε και μαζί ξεκίνησαν για τη δουλειά.Στο δρόμο ο Έρικ τη κοίταζε να έχει επίμονα το κεφάλι της ψηλά,ο κορμός της σε ευθεία γραμμή και μέσα του ένιωθε χιλιάδες πράγματα για εκείνη τη γυναίκα που στεκόταν σαν άντρας δυνατός.Μια επιβεβαίωση για την επένδυση που ο ίδιος είχε κάνει πάνω της.Όταν έφτασαν μπήκαν μαζί στο γραφείο του και η Λιάνα τον περίμενε ήδη μέσα.''Καλημέρα''της είπε η Νέλη με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά και την είδε να απορεί καθώς τους περίμενε τσακωμένους.Ο Έρικ κάθησε στη θέση του και η Νέλη τον φίλησε στα χείλη σκύβοντας απο πάνω του ''Καλή δουλειά μωρό μου''δήλωσε στη συνέχεια κρατώντας απαλά το πρόσωπό του.Αυτός της έκλεισε το μάτι και έτσι αποχώρησε με βήμα σίγουρο,σταθερό.

Η Λιάνα έκατσε σταυροπόδι αφήνοντας τα ψηλά πόδια της γυμνά σε κοινή θέα ''Εντυπωσιακό''του πέταξε ''ποιό?''τη ρώτησε χωμένος στην οθόνη του υπολογιστή του ''Βλέπω πως δεν είσαι πια τόσο σκληρός...''συνέχισε πικρόχωλα να λέει και τον έκανε να τη κοιτάξει άγρια ''...μη θυμώνεις απλά χτες το βράδυ γίναμε ρεζίλι και ενώ ένιωσες άσχημα σήμερα βλέπω πως το κορίτσι της αλληλογραφίας σε κατάφερε τελικά''εξήγησε με θράσος,αδίστακτα.Ο Έρικ χαχάνισε ειρωνικά ''Ρεζίλι το είδες εσυ?Και αυτό που ένιωσα δεν ήταν άσχημα, ζήλεια ήταν!''της απάντησε και συνέχισε αυτό που έκανε.Εκείνη σηκώθηκε και περπάτησε μέχρι το παράθυρο.Τα τακούνια της, θυλικά χτυπήματα στο πάτωμα.Χάζεψε λιγάκι έξω ''τόσο σε έχει τυφλώσει που ζήλεψες μια φτηνή παράσταση''επέμεινε και άρχισε να τον εξαγριώνει.Πετάχτηκε όρθιος και αφού την άρπαξε απο το μπράτσο απότομα τη γύρισε σε εκείνον ''Τι σκατά θες?''τη ρώτησε και οι γωνίες του προσώπου του τονίστηκαν ξαφνικά.Το στήθος της παλλόταν απο την έλξη που ένιωθε ''ξέρεις γιατί γύρισα?''είπε και απομακρύνθηκε ξανά ''Όχι αλλά πολύ θα ήθελα να σε ακούσω''της πέταξε κοφτά.''Γιατί αυτό που νόμιζες πως ήταν ψέμμα...''άρχισε να λέει ξανά και αργά γύρναγε στο μέρος του.Η στροφή εκείνη θα ήταν όπως η ζωή του που θα άλλαζε,ακριβώς έτσι ''...εγώ το γέννησα.''σα να έκανε ένα κλικ με τα δυο της δάχτυλα και η μέρα να έσβησε,το πάτωμα στα πόδια του σα θάλασσα φουρτουνιασμένη και ο αέρας γύρω του πυκνός καπνός να καίει τα σωθηκά του.Τι του έλεγε?Τα γκρι μάτια του πήραν το χρώμα του σκοταδιού,τρομακτικά!...