ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Αποκοιμήθηκαν γυμνοί ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και στο πρώτο φως της μέρας ο Έρικ άνοιξε τα μάτια του.Έβγαλε σιγά το χέρι του απο κάτω της και έμεινε να τη κοιτά για λίγο.Το σεντόνι κάλυπτε το μισό σώμα της και τον έκανε να αναστενάξει.Πολύ θα ήθελε να τη ξυπνήσει αλλά το πρόσωπο της ήταν τόσο ήρεμο που τη λυπήθηκε.Φόρεσε το παντελόνι του μόνο και κατέβηκε στη κουζίνα.Έφτιαξε το καφέ του και στάθηκε να κοιτά έξω απο το παράθυρο.Σα να ήταν η πρώτη μέρα της ζωής του ένιωσε και την καλοδεχόταν χαρούμενος.

Όταν ξύπνησε η Νέλη και δε τον είδε δίπλα της ένιωσε πανικό.Αυτό ήταν,κοιμήθηκε μαζί της και έφυγε.Αυτό ήθελε,μόνο αυτό και έπαιζε θέατρο για να τη ρίξει...σκεφτόταν και αφού πετάχτηκε απο το κρεβάτι,έβαλε ένα φανελάκι και το εσωρουχό της.Τι ηλίθια που ήταν,τον είχε πιστέψει...σχεδόν μονολογούσε και έτρεξε στη σκάλα μπαίνοντας στη κουζίνα απότομα.Μόλις διαπίστωσε πως ο Έρικ έπινε ήρεμα το καφέ του, σταμάτησε απότομα και τον κοιτούσε.Εκείνος έστριψε το σώμα του σε εκείνη και η Νέλη μπορούσε να δει κάθε λεπτομέρεια πάνω του.Ξεροκατάπιε στη θέα του και ενώ ήθελε να ρουφίξει λίγο αέρα,είχε ξεχάσει το τρόπο.Γύρισε αμέσως και πήγε να βάλει καφέ.Οι κινήσεις της νευρικές και δε άντεξε,ακούμπησε το κούτελό της στο πάγκο και γρύλισε.Ο Έρικ χαμογέλασε και ας μην ήξερε τι συνέβαινε.Την έιδε να χτυπάει το ξυπόλητο πόδι της στο πάτωμα ξανά και ξανά.Γύρισε άξαφνα σε εκείνον ''Οταν σηκωνεσαι να με ξυπνας!'' του έκανε παρατήρηση και αυτός την κοίταξε απορημένος ''γιατί?''τη ρώτησε ''Γιατί...γιατί.Γιατί άνοιξα τα μάτια μου και δε σε βρήκα εκεί και δε ξέρω αλλά με έπιασε πανικός νόμιζα πως έχεις φυγει και πως το μονο που ήθελες ηταν...''όλα γρήγορα με μια ανάσα τα είπε και στο κρίσιμο σημείο κόμπιασε.Ο Έρικ το διασκέδαζε αλλά έμενε σοβαρός,τη πλησίασε και το ημίγυμνο σώμα του τόσο κοντά της,την έκανε να θυμάται τη χθεσινή τους νύχτα.''Βλακείες λέω ε?''του είπε σα μικρό παιδί και ένα χαμόγελο στα χείλη του άρχισε να σχηματίζεται.''δυστυχώς μωρό μου.Ναι,βλακείες λες''της απάντησε και τη σήκωσε στην αγκαλιά του.Κράτησε το πρόσωπό του και τον φίλησε με πάθος ''ελπίζω μόνο να αντέξεις τις βλακείες μου''του σιγομίλησε μέσα στο φιλί τους ''θα δείξει''της πέταξε και την έκανε να απομακρύνει το πρόσωπό της απο το δικό του ''ΤΙ?''ρώτησε ταραγμένη.''Πόσο εύκολο είναι να παίζω μαζί σου''της απάντησε και τη τράβηξε φιλώντας τη ξανά.

Αφού ήπιαν το καφέ τους, ο Έρικ ανέβηκε να κάνει ένα μπάνιο και να ετοιμαστεί.Θα έπρεπε να περάσει απο το σπίτι του να αλλάξει και έπειτα να πάει στο γραφείο,έτσι θα έφευγε νωρίτερα απο τη Νέλη.Κάποια στιγμή μέσα στην ησυχία του σπιτιού το κουδούνι χτύπησε και εκείνη χαρούμενη πετάχτηκε να ανοίξει,σχεδόν κάθε πρωί ο Κλάιν την επισκεπτόταν.Η πόρτα άνοιξε μα δυστυχώς δεν ήταν αυτός που θα θελε,αυτός που περίμενε.Ο Πολ τη κοιτούσε και εκείνη απότομα πήγε να κλείσει τη πόρτα.Η παλάμη του όμως, δυνατά έπεσε πάνω στο ξύλο και τη σταμάτησε, έτσι μπήκε στο σπίτι χτυπώντας τη με δύναμη πίσω του.Στη κορυφή της σκάλας ο Έρικ, στη μέση η Νέλη και στην άκρη ο Πολ.Αυτό το τρίγωνο έπρεπε να σταματήσει εκεί και ενώ ο Έρικ δεν επιθυμούσε να το λύσει βίαια, τα μάτια του Πολ του επιβεβαίωναν το αντίθετο.Το μόνο που σκεφτόταν ήταν τη Νέλη,το τελευταίο πράγμα που ήθελε, ήταν να τον δει έτσι και μέσα του ευχόταν, εκείνος ο άντρας να μη παίξει με τη τύχη του και απλώς να φύγει.Απλώς να φύγει!