ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Έφτασε στη σχολή και χαιρέτησε όλους τους άντρες που βρίσκονταν εκεί.Τους ήξερε,μαζί τους είχε περάσει ώρες σε εκείνο το χώρο και με τους περισσότερους είχε χτυπηθεί κιόλας.Ο θείος του είχε πεθάνει και τη σχολή ανέλαβε ο ξάδερφός του ο Στηβ που μόλις τον είδε τον αγκάλιασε δυνατά.''Καλώς τον!Νόμιζα πως μας ξέχασες''του είπε ''Ποτέ!''απάντησε εκείνος ''Θα ετοιμαστώ.Ελευθέρωσε μου έναν σάκο''ζήτησε στη συνέχεια και πήγε στα αποδυτήρια.Όταν ο Έρικ ξεκίνησε, ο ξάδερφός του τον παρακολουθούσε.Τις κινήσεις του,το τρόπο που χτυπούσε,τα πόδια και το ύφος του.Σαν να είχε χαθεί και να βρισκόταν κάπου που μόνο εκείνος ήξερε.Μπροστά του δεν είχε ένα άψυχο αντικείμενο αλλά κάποιον που τον είχε θυμώσει πολύ.Ο Στηβ πλησίασε και σε ένα χτύπημα του Έρικ άρπαξε το σάκο κάνοντας τον να σταματήσει.''Φύγε''του είπε εκείνος ''Τι συμβαίνει?''ρώτησε ο Στηβ και τον είδε να βγάζει εκνευρισμένος τα γάντια και να τα πετάει.''Λέγε ρε!''ζήτησε ο ξάδερφός του και τον άρπαξε απο το σβέρκο.Ο Έρικ έτριζε τα δόντια και τον κοιτούσε ''Πως θα κρατηθώ?''του πέταξε και τα μάτια του Στηβ άνοιξαν διάπλατα.Τον ταρακούνησε ''Ξεκόλλα''του είπε και τον έφερε κοντά στο πρόσωπό του ''Έλα να μιλήσουμε''του ζήτησε και οι δυό τους χώθηκαν στο μικρό γραφείο στο τέρμα της σχολής.Ο Έρικ του είπε για τη Νέλη και εκείνος ακούγοντας τον ξαδερφό του χαμογέλασε ευχαριστημένος ''Επιτέλους βρέθηκε!''αναφώνησε και τον άφησε να συνεχίσει.Όταν όμως του μίλησε για τον Πολ, το πρόσωπό του αγρίεψε ''Τη χτύπαγε''πέταξε και τα μάτια των δυο αντρών πήραν φωτιά.Στην οικογένειά τους η βία άρχιζε και τελείωνε σε ένα ρινγκ,όσο για τις γυναίκες, ποτέ κανείς τους δεν είχε σηκώσει το χέρι του και όποιος άντρας το έκανε τον θεωρούσαν άναδρο και ανάξιο σεβασμού.Μια φορά ένας τύπος τόλμησε να ρίξει ένα χαστούκι στην Άννα και ο Στηβ με τον Έρικ του έδειξαν με ποιό τρόπο χρησιμοποιούσαν εκείνοι τα χέρια τους. Σίγουρα δε τον ξέχασε ποτέ.

''Το βράδυ θα βγούμε.Θέλω να τη γνωρίσω''του είπε ο Στηβ σοβαρός.Ο Έρικ ήξερε, πως ο ξάδερφός του, ήθελε να διαβάσει τη Νέλη και αφού το σκέφτηκε λίγο, συμφώνησε.Αγκαλιάστηκαν και πριν φύγει, ο Στηβ του ζήτησε να μη κάνει τίποτα μόνος του,εκείνος κούνησε το κεφάλι και ξεκίνησε για το γραφείο.

Αργότερα πήρε τηλέφωνο τη Νέλη και αφού μίλησαν λιγάκι της είπε για το βράδυ ''Ότι θες''του απάντησε εκείνη και αυτός χαμογέλασε. <Μαθαίνει> είπε απο μέσα του <το μωρό μου,μαθαίνει γρήγορα> και έτσι ο αντρισμός του είχε πιάσει κόκκινο.Η Νέλη όταν έκλεισε το ακουστηκό ένας πανικός τη κυριάρχησε.Θα γνώριζε την αδερφή του και τον ξάδερφό του,πολύ γρήγορο είναι όλο αυτό,πολύ ξαφνικό,έλεγε απο μέσα της και τίναζε τα χέρια της για να χαλαρώσει.Έπειτα έτρεξε στο δωμάτιό της και άνοιξε απότομα τη ντουλάπα.Και τι να βάλει?Τι ταίριαζε?Και αν δε του άρεσε?Και αν δεν άρεσε σε εκείνους?χιλιάδες ερωτήσεις την εξάντλησαν και στο τέλος έριξε το σώμα της στο κρεβάτι.Το κουδούνι της πόρτας τη σήκωσε και αφού έτρεξε κάτω, άνοιξε αμέσως δίχως να σκεφτεί.Ο κύριος Κλάιν στεκόταν μπροστά της ''Νέλη!Θα σε μαλώσω''της είπε και εκείνη του έκανε χώρο να περάσει  ''Τι έκανα?'' ρώτησε αθώα.Κάθησαν στη κουζίνα ''Ούτε καν ρώτησες πριν ανοίξεις''της απάντησε και στο μυαλό της εμφανίστηκε ο Πολ.Είχε δίκιο, αλλά μέσα στη ταραχή της εξόδου, τον είχε ξεχάσει τελείως.''Έχετε δίκιο.Αλλά πείτε μου,πως με βρήκατε?''άλλαξε τη κουβέντα αμέσως ''Πήρα τη διεύθυνσή σου απο τον οίκο.Ελπίζω να μη σε πειράζει''της εξήγησε και εκείνη χαμογελαστά σήκωσε τους ώμους.Του έφτιαξε καφέ και μαζί κάθησαν να μιλήσουν.Η κουβέντα έφτασε στον Έρικ και στην έξοδό τους.Το πρόσωπο του Κλάιν πρόδωσε μια ικανοποίηση σα να έδινε την έγκρισή του για αυτή την ένωση.''Γιατί αγχώνεσαι?''τη ρώτησε ήρεμα ''Μα,τόσο γρήγορα?''του απάντησε και εκείνος της έπιασε το χέρι ''Δεν υπάρχει γρήγορα ή αργά κορίτσι μου.Δεν έχεις καταλάβει πως εκείνος είναι σίγουρος για όσα αιθάνεται?''της εξήγησε κοιτώντας την στα μάτια.Ήταν τόσο τρυφερός,τα λόγια του βάλσαμο για εκείνη και ένιωσε χαρά που την είχε βρει.''Να έρχεστε,να έρχεστε κύριε Κλάιν όποτε θέλετε''του είπε όταν ήταν έτοιμος να φύγει και εκείνος την αγκάλιασε σφιχτά.''Θα μιλήσουμε αύριο να μου πεις πως πήγε''της δήλωσε και η Νέλη έγνεψε καταφατικά.Μετά απο τη συνάντησή τους ένιωθε καλύτερα και έτσι όταν η ώρα ήρθε, με ηρεμία απόλαυσε το μπάνιο της και διάλεξε αυτό που θα έβαζε.Γύρω στις 8 η πόρτα χτύπησε και έτοιμη κατέβηκε απο το δωμάτιο για να ανοίξει.Μόλις ο Έρικ την αντίκρυσε, ταξίδεψε τα μάτια του, μαγεμένος, πάνω της.Δε μιλούσε και η καρδιά της άρχισε να χτυπάει γρήγορα ''Τι?''του είπε και έριξε το κεφάλι μπροστά για να δει τον εαυτό της ''Α...αυτό το ρούχο,το είχες πάντα?''τη ρώτησε.Η Νέλη αγχώθηκε σίγουρη πως κάτι δε του άρεσε ''Ναι...μη...μήπως θες να αλλάξω?''είπε και έκανε μισή στροφή για να πάει μέσα ''Σταμάτα!''αναφώνησε ο Έρικ απότομα και το σώμα της κοκκάλωσε στο τόνο της φωνής του.Αργά ξαναγύρισε στη θέση της περιμένοντας την ετοιμηγορία του.

Δε την είχε ξαναδει έτσι,τόσο θυλικιά,τόσο όμορφη.Η ανάσα του κόπηκε και το αίμα κυλούσε στις φλέβες γρήγορα,για μια στιγμή σκέφτηκε να την αρπάξει και να μη πάνε πουθενά.Η Νέλη επέλεξε να φορέσει μια ολόσωμη μαύρη φόρμα,το παντελόνι ήταν φαρδύ μα ανεβαίνοντας προς τα πάνω κολλούσε απαλά στους γλουτούς της, συνεχίζοντας τόνιζε τη λεπτή της μέση και αγκάλιαζε το ολοστρόγγυλο στήθος της.Στράπλες, που άφηνε τους ώμους της εκτεθημένους.Τα μαλλιά της πιασμένα ψηλά και το μόνο μακιγιάζ που είχε ήταν ένα ροζ κραγιόν.Αυτά τα χείλη θα τα δάγκωνε ευχαρίστως,σκεφτόταν ο Έρικ κοιτώντας την ακόμα μαγεμένος.Γρήγορα όμως συνέφερε τον εαυτό του και της άπλωσε το χέρι.Εκείνη τον κράτησε και ξεκίνησαν ''είσαι πανέμορφη''της ψυθήρισε στο αμάξι και την ανακούφισε απο εκείνο το βάρος της αμφιβολίας που πριν λίγο τη πλάκωνε.

Σύντομα έφτασαν στο εστιατόριο και μπροστά στην είσοδο την ένιωσε σφιγμένη.Έβαλε το χέρι του στη πλάτη της ''Χαλάρωσε''της ζήτησε και την οδήγησε μέσα, όπως ακριβώς της άξιζε.Η Άννα με τον Στηβ ήταν ήδη στο τραπέζι και μόλις τους είδαν, σηκώθηκαν όρθιοι.Αυθόρμητα η Νέλη πήγε στην αδερφή του,την είχε ξαναδεί και το πρόσωπό της ήταν πλέον οικείο γι αυτή.Τη φίλησε στο μάγουλο και η Άννα έλαμψε.Την αγκάλιασε ''πόσο χαίρομαι που σε γνωρίζω''της είπε κρατώντας την ακόμα.Έπειτα η Νέλη έδωσε το χέρι της στο Στηβ που σοβαρός της το έσφιξε εγκάρδια.Ενθουσιάστηκε μαζί της μα δε το έδειξε,το στυλ του ήταν σκληρό και δύσκολα το άλλαζε.Οι γυναίκες γρήγορα εξοικειώθηκαν και μιλούσαν μεταξύ τους,είχαν βρει πολλά κοινά και η συμπάθεια ήταν αμοιβαία.Ο Στηβ τη παρατηρούσε και σύντομα ένα σημάδι κάτω απο το αφτί της τον έκανε να βγάλει έναν περίεργο ήχο για την ανακάλυψη αυτή.Η Νέλη ένιωθε το βλέμμα του πάνω της και κάποια στιγμή χωρίς να τον κοιτάξει είπε σοβαρή ''Μπορείς να με ρωτήσεις οτι θες''το πρόσωπό της γύρισε και εκείνος σήκωσε τα φρύδια εντυπωσιασμένος με την αντίλληψή της και το θάρρος.Άφησε το πιρούνι του και αφού σκουπίστηκε με τη πετσέτα έδεσε τα χέρια του με στυλ.Έκανε ένα νόημα με τα μάτια προς το σημάδι της ''Αυτό πως το έπαθες?''τη ρώτησε χωρίς δισταγμό,εκείνος ήξερε πως γίνονται τέτοια σημάδια λόγω του αθλήματος μα περίμενε να ακούσει και τη δική της εξήγηση.Η Νέλη σοκαρισμένη κούνησε το κεφάλι και έριξε το βλέμμα στο τραπέζι.Όλοι κρέμοντας απο τα χείλη της και ξαφνικά σηκώθηκε απο τη θέση της ''Με χτύπησε ο Πολ.Αλλά αυτό το ξέρεις ήδη''είπε θυμωμένα και άρπαξε τη τσάντα της.''Νέλη!''αναφώνησε η Άννα και της έπιασε απαλά το καρπό.Ο Έρικ στραβοκοίταξε τον Στηβ και στάθηκε μπροστά της.Ήταν αναστατωμένη με τη διαπίστωση πως το θέμα αυτό, όχι μόνο δεν είχε κλείσει αλλά εκείνος το μοιράστηκε κιόλας πίσω απο τη πλάτη της.Δεν ήξερε ποιό απ'όλα τα συναισθήματα έπρεπε να αφήσει να φανεί.Θυμός,λύπη,απογοήτευση?Ποιό απ'όλα?