𝑫𝒊𝒔𝒄𝒊𝒑𝒍𝒊𝒏𝒆 & 𝑫𝒆𝒔𝒊𝒓𝒆

~Part 13~

Εδώ και πέντε λεπτά έχουν κλειστεί στο δωμάτιο και μιλάνε.

Δηλαδή με ποιο δικαίωμα αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο δωμάτιο μου μια άγνωστη;!

Βέβαια από την έκφραση του Άρη μόλις την είδε και από το γεγονός ότι αυτή ήξερε το όνομα του, κατάλαβα ότι γνωρίζονται.

Το θέμα είναι γιατί αυτή η ταπεινή κοπελίτσα είναι κλεισμένη στο δωμάτιο ΜΟΥ και μιλάει με τον Άρη ΜΟΥ!

Είπαμε!

Μήν τα ισοπεδώσουμε και όλα!

Δηλαδή δεν φτάνει που της επέτρεψα να μιλήσει με τον Άρη, θέλει να το κάνει και μέσα στο δωμάτιο ΜΟΥ;!

Βγήκα στο μπαλκόνι και άναψα ένα τσιγάρο.

Η αίσθηση του καπνού μέσα στα πνευμόνια μου είναι πλέον το μόνο πράγμα που με ανακουφίζει.

Τί να λένε άραγε;

Με έχει φάει η περιέργειά.

Αλλά αυτό είναι κάτι που σίγουρα δεν πρέπει να δείξω στον Άρη γιατί μετά θα μου το χτυπάει.

Πρέπει να το παίξω άνετη.

Σαν να μην με νοιάζει.

Εντομεταξι σαν να ακούω φωνές.

Λες να τσακώνονται;

Χαχα αυτό θα έχει πλάκα.

Ή και όχι.

Η πόρτα άνοιξε και βγήκαν και οι δύο έξω, φανερά νευριασμένοι.

Εγώ έσβησα το τσιγάρο μου και μπήκα μέσα, κλείνοντας τις μπαλκονόπορτες.

Η κοπέλα κατευθύνθηκε προς την εξώπορτα, το ίδιο και ο Άρης.

Την άνοιξε και βγήκε έξω από το διαμέρισμα ενώ ο Άρης έμεινε μέσα.

"ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΕΡΘΕΙΣ!" Της φώναξε ο Άρης και της έκλεισε την πόρτα στα μούτρα.

ΟΠΑ.

ΤΙ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΊ ΕΔΩ;

Ο Άρης έβγαλε μια μπύρα από το ψυγείο και κάθησε στον καναπέ.

Εγώ πήρα το ποτήρι με τόν χυμό που είχε βάλει ο Άρης αλλά δεν το ήπιε εν τέλει και πήγα να κάτσω δίπλα του.

Πήγα να μιλήσω αλλά με σταμάτησε.

"Μην ξεκινήσεις την ανάκριση" Είπε και άνοιξε την μπύρα του.

"Δέν είχα σκοπό"

"Μάλιστα"

Έπιασα το πακέτο με τα τσιγάρα και ξαναάναψα ένα.