Badboys

hoofdstuk 30

Dat was echt een ramp.
Ik was veel te hard voor hem.

Hij heeft eigenlijk echt wel een goed hart.

Ik zucht en wacht tot het belt.
Ik ga naar mijn klaslokaal.

Ik heb nog een keer een dag dat al de lessen meevallen.

Jammer genoeg heb ik Jasper nog niet gezien, bij de eerste pauze zat ik de heletijd om me heen te kijken.

En als Cynthia of Alice dan vroegen wat er aan de hand was zei ik steeds dat ik iemand zocht.

Tijdens de middag ga ik opnieuw bij mijn vriendinnen zitten.

'Dus Lena, kom je morgen mee?' vraagt Alice enthousiast.

'Naar waar?'

'Er is een football wedstrijd om het seizoen te openen. Het is onze school tegen een school van een andere stad.' legt Cynthia uit.

'Echt lijkt me leuk.' zeg ik geïnteresseerd.

'Wacht, is morgen niet dat feest bij Jasper.'vraag ik snel.

'Ja dat is daarna.' zegt Cynthia terwijl ze haar rood haar kamt.

'Dus jullie gaan ook naar het feest?' vraag ik een beetje bescheiden.

'Duh, wie gaat daar niet heen. Het is het aller leukste feest van het schooljaar.' zegt Alice alsof ik net een domme vraag heb gesteld.

'Wat is er nu in hemelsnaam zo speciaal aan dat feest?'

'Wel je kunt het zien als het prom, met genoeg drinken, lekker eten, goede muziek en heeeel veel mensen.' zegt Cynthia lachend.
Ik grinnik.

'Oké dat klinkt inderdaad wel leuk.'

'Heb je al een kleedje?' vraagt Alice nieuwsgierig.

'Een kleedje, ik dacht een broek te dragen.' zeg ik verlegen.

'Wat?! dat meen je niet, kom straks maar met Cynthia, Emily en mij mee we gaan op kleedjesjacht.' Alice lacht kwaadaardig.

'Oké, ik ga mee, maar ik wil dat jullie me helpen.' zeg ik met een lach.

'Echt? Mogen we helpen een kleedje uit te kiezen?' zegt Cynthia blij.

'Oh rood gaat je geweldig staan. Of blauw. Of nee geel.' Alice is druk in de weer allemaal kleuren op te noemen dat goed bij mij zouden kunnen staan.

Ik vertrouw het toch opeens niet meer.

'Ik denk anders wel dat ik al naar mijn kluisje ga, ik moet nog even mijn boeken verwisselen.' zeg ik lachend en sta recht.

'Wacht ik ga mee, ik moet ongeveer dezelfde richting uit.' zegt Alice en ze gaat met me mee naar de gang.

'Hoe is het eigenlijk met die vriend van je?'

'Met Stefan? Goed, we hebben leuke gesprekken.' zegt ze grijnzend.

'Leuke?' ik haal lachend mijn wenkbrauwen op.
Ze lacht.

'Oké, hij is echt geweldig. Hij is grappig en zo lief.' zegt ze zuchtend.

Ooh dat is zo schattig.

'En wanneer gaan jullie afspreken?'

'Morgen.'
Ik kijk geschokt.

'Serieus? Ik ben zo blij voor je.' zeg ik enthousiast.

'Dank je, hij speelt in de ploeg waar ze morgen tegen gaan spelen.' legt ze uit.

'En dan gaan jullie samen naar het feest?'

Ze knikt.

'Mag hij er eigenlijk wel binnen?'

'Lena, op dat feest zijn ongeveer 100 mensen een meer of minder zal met niet maken.'
Ik lach.

'Daar heb je een punt.'

Als we bij het kluisje van Alice aankomen haalt ze er in twee minuten alles uit en steek er weer alles in.

'Hoe doe je dat zo snel?' vraag ik met open mond.

'Jaren oefening.' zegt ze met een knipoog.

Dan voel ik een rilling over mijn rug lopen.

Een heel erg aangename rilling.
Ik kijk om me heen en dan zie ik hem.

En hij komt op ons af gewandeld.
Mijn hart begint al snellen te slaan

Ik wil als een gek beginnen te glimlachen, maar dat is weer zo raar dus ik negeer hem.

Als hij dan bij ons is zwiert hij zijn arm zoals gewoonlijk over-
Alice.

Wat?!

Nee, wat is er aan de hand.

Ben ik zo slecht in kussen dat ik al direct ben afgeschreven.

Was er dan gisteren geen vonk.

Heeft hij me nu weg gegooid.

Ik voel me verscheurd en vuil.

Als afval.

'He liefje,' zegt hij tegen Alice, ze kijkt net zo verbaasd als ik, 'wat zie jij er heerlijk uit.'

Het breekt.
Opnieuw.

Mijn hart word als doelwit gebruikt voor messenwerpers.

Ik dacht dat ik eindelijk een kans had om gelukkig te zijn.
Blijkbaar is dat niet voor mij bestemd.

Maar ik laat hem niet hetzelfde doen bij mijn vrienden.

Zij hebben een toekomst, zeker Alice en Stefan.

'Blijf jij met jou vuile tengels van haar af.' zeg ik kwaad.
Jasper snuift en kijkt me dan met een zwoele blik aan.

'Aah Lena, dat is lang geleden. Je weet toch dat ik niets om jou geef ik heb het al uitgelegd. Dus laat mij even alleen met Alice. Wij hebben niet veel woorden nodig.'
Er treffen tien messen hun doel recht in roos.

Ik haal diep adem.

'Dat is waar jullie hebben inderdaad niet veel woorden nodig, aangezien Alice niet met jou meegaat.'

'En wie beslist dat? Ik heb haar nog niet horen zeggen dat ze bij me weg wilt.' hij kijkt me scherp aan.

'Alice,' ik kijk haar meelevend aan, ' wil je dat die klootzak van je af blijft?'
Ze knikt.

'Zie.' ik kijk Jasper uitdagend aan.

'Ze heeft niets gezegd.'

'Ik wil dat jij van mijn lijf blijft, Jasper.' zegt ze dan kalm.
Ik grijns en Jasper kijkt haar met vernauwde ogen aan.
Het zelfvertrouwen van Alice zakt meteen 75 procent.

'Alsjeblieft?' vraagt ze er nog na.