HIS OBSCENE VENGEANCE
Once Upon a Midnight's 2
Written by: Yeshameen Brejente
CHAPTER ONE
NAKAUPO si Spike sa malapad at malambot niyang kama. Nakatutok ang mga mata niya sa kanyang television. Sinasaksihan kung gaano na kasikat si Braixie Tolentino. Tinagurian siyang Popstar princess ng bansa. Matunog na naman ang pangalan nito dahil sa successful nitong concert kagabi na ginanap sa Araneta Colliseum.
He's on his boxer brief. Walang pang-itaas na suot. Naihilamos niya tuloy ang mga palad sa sarili niyang mukha.
"Hello, Popstar princess. How does it feel after your biggest concert?" Tanong ng showbiz reporter na si Joy. Sunud-sunod ang naging guestings niya.
"I am so flattered. I never thought that it will become a successful one." Matamis ang mga ngiting sumilay sa magandang labi ni Braixie. Having an innocent eyes. She's too fragile. So beautiful just the way she is.
"Congratulations Ms. Braixie! Para saan nga ba ang Concert na 'yon?" Tanong ni Joy.
"Para ho sa mga nasalanta ng Bagyo. I'd like to take this opportunity to say my sincere sympathy to those who lost their loved ones as well as their home. How I wish that I can be of help to everybody else. Nakikiramay ho ako." Tugon ng dalaga na bigla na lamang naging emosyonal sa mga sandaling 'yon.
"If there's a song you'd like to dedicate to the victims right now, what would it be?" Usisa ni Joy.
"Masdan Mo ang Kapaligiran." Tugon ni Braixie. At marahan namang tumayo ang dalaga tungo sa stool na nakaharap sa piano. Isang masigabong palakpakan ang sa kanya'y ibinigay ng mga live audience ng naturang noon time show.
"Let's give her a round of applause! Zeanna Braixie Tolentino!" Sabi ni Joy.
Braixie, started playing the Piano. And she gives everyone an angelic smile. But, when she started to sing the song, her facial expression is as solemn as what the lyrics of the song's message.
Wala ka bang napapansin
Sa iyong mga kapaligiran?
Kaydumi na ng hangin
pati na ang mga ilog
natin.
Hindi nga masama ang pag-unlad
At malayo-layo na rin ang ating narating
Ngunit masdan mo ang tubig sa dagat
Dati'y kulay asul ngayo'y naging itim.
Ang mga duming ating ikinalat sa hangin
Sa langit, huwag na nating paabutin.
Upang kung tayo'y pumanaw
may sariwang hangin sa langit ating matitikman.
Mayroon lang akong hinihiling
Sa aking pagpanaw, sana'y tag-ulan
Gitara ko'y aking dadalhin.
Upang sa ulap na lang tayo magkantahan.
Ang mga batang ngayon lang isinilang,
May hangin pa kayang matitikman?
May mga puno pa kaya silang aakyatin?
May mga ilog pa kayang lalanguyan?
Bakit, di natin pag-isipan?
Ang nangyayari sa ating kapaligiran.
Hindi nga masama ang pag-unlad
Kung hindi nakakasira ng kalikasan.
Darating ang panahon ng ibong gala
Ay wala nang madadapuan.
Masdan mo ang mga punong dati'y ay kaytatag
Ngayo'y namamatay dahil sa ating kalokohan..
Lahat ng bagay na narito sa lupa
Biyayang galing sa Diyos kahit nang ika'y wala pa.
Ingatan natin at huwag nang sirain pa
Pagkat pag kanya'y binawi tayo'y mawawala na
Mayro'n lang akong hinihiling
Sa aking pagpanaw sana'y tag-ulan.
Gitara ko'y aking dadalhin
Upang sa ulap na lang tayo, magkantahan.
"Once again, let's give our Popstar princess a round of applause!" Wika ni Joy na talaga namang labis na hinangaan ang galing ni Braixie sa larangan ng pag-awit. "Wow! Such a lovely voice. A lovely yet meaningful song. Thank you so much."
BINABASA MO ANG
HIS OBSCENE VENGEANCE
Romance"Everything happens under your favor, Spike. You shouldn't feel bad about it. Ginusto mo 'to, kaya panindigan mo!" Kastigo niya sa sarili habang humihithit ng sigarilyo. "You shouldn't feel guilty!"
