Badboys

hoofdstuk 28

Ze draagt daarop een topje dat ik voor haar heb gekocht. Het is wit met I <3 en een pot nutella choco op.

Het vestje is een zwart, rood geruit hemd.

Ik zucht ze staat ook goed met alles.
Zelf rommel ik wat in mij kast en vind dan een gemakkelijk kleedje.
Ik ben te lui om nog een t-shirt en een short aan te doen.
Het is een licht kleedje met bloemetjes op. Ze zitten twee kleine openingen bij mijn taille. Het is gecentreerd daar dus benadrukt het mijn slank zandloperfiguur.
Ik neem ook nog grijze sleehakken.

Ik spring in de douche en binnen de tien minuten ben ik er terug uit. Ik doe mij make-up en poets mijn tanden.
Daarna kleed ik me snel om en loop naar beneden.

'Daar is ze. Klaar om te vertrekken?' vraagt papa als hij me ziet aankomen.

'Ja direct.' zeg ik en neem nog snel een appel uit de fruitkorf.

Ik ga vooraan in de auto zitten en steek mijn oordoppen in mijn oren en zet mijn muziek op.

Papa rijd door want op tien minuten zijn we er al.

'Tot straks papa, veel plezier op je werk.' zeg ik en stap uit de auto.

Ellen geeft hem nog een knuffel en stapt dan ook uit.

'Dus heb je nog nagedacht over Jasper?' vraagt ze als we richting ons bankje lopen.

'Ja, ik wacht liever nog even af. Tot ik zeker weet wat ik voel en wat hij voelt.' zeg ik overtuigd.

Ik had deze vraag verwacht dus heb ik net in de auto nog een goed antwoord bedacht.

'Dus je houd niet van hem?' vraagt ze.

'Heb je niet geluisterd naar wat ik net zei? Ik weet niet wat ik voel.' zeg ik duidelijk.

'Ja dat heb ik gehoord. Maar je wilt wachten, waarop? Dit kan je kans zijn.'

'Waarom ben je hem nu steeds aan het helpen?' vraag ik geïrriteerd.

'Ik help hem niet, ik kan hem nog steeds niet uitstaan en dat verandert pas als ik zeker weet dat hij je niet dat kwetsen. Ik sta aan de kant van je hart.'

'Oooh, dat is lief van je nutella.' zeg ik met een knipoog.

'Dat is graag gedaan madeliefje.'zegt ze lachend.

'Dit zijn geen madeliefjes.' ik proest het uit.

'Ik zie niet wat het zijn. Het is veel te klein.' zegt ze tussen de lach buien.

Ik kijk even op mijn nep gouden horloge.

'Moest jij niet voor de lessen begonnen nog ergens heen?' vraag ik dan als ik uitgelachen ben.

'Ja hoe laat is het?'

'Vijf voor half.'