Gi-hun/456^❤️

206 10 6
                                        


3. Sezonda yazmaya devam edicem demiştim, sözümde duruyorum :D

İstek alınır!

222'nin ölümünden sonra geçiyor

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


222'nin ölümünden sonra geçiyor
...

O bebeğe üzülüyorum. Daha doğalı 1-2 gün olmuşken annesini kaybetmişti,
ve o adama da…
İyi biri miydi?
Kesinlikle. O fazla iyi biriydi.
Yatağımdan kalktım, yavaşça onun yatağına ilerledim ve oraya oturdum.
“Şey… yardım edebileceğim bir şey var mı?” dedim kısık sesle.
Gi-hun bakışlarını ayırmadı, elleri dizlerinde kenetlenmişti. O anda bir şey söylemedi, ama sessizliği bile çok şey anlatıyordu. Derin, kırılmış bir şey vardı gözlerinde. Yutkundu, sonra başını eğdi.
“Yardım edemezsin,” dedi sonunda, sesi yorgundu. “Ama burada olman… yeter.”
Bir süre sessizce yan yana oturduk. Mekânın loş ışıkları, metal duvarlara çarpıyor, her şeyi daha da soğuk ve yabancı yapıyordu. Ama Gi-hun’un sesi o soğukluğu biraz kırıyordu.
“Onun için hiçbir şey yapamadım,” dedi. “O kız… o kadar çaresizdi ki. Ve ben… hiçbir şey yapamadım.”
“Sen birini kurtardın,” dedim. “Onu değil belki, ama o bebeği.”
“Yetmiyor,” dedi. Gözleri parlıyordu, ama ağlamıyordu. “Kucağımda ağlıyordu, sanki bir şeyleri anlıyormuş gibi. Annesinin artık olmadığını. Ve ben elimden hiçbir şey gelmeyen o an… hayatımda ilk kez o kadar… küçük hissettim.”
Ona bakamadım bir süre. Boğazım düğümlenmişti.
Sonra alçak bir sesle sordum:
“Peki ya sen? Senin hayatta kalman önemli değil mi?”
Kafasını yavaşça iki yana salladı. “Hayatta kalmak… bir anlam ifade etmiyor artık. Sadece… onun gibi olanları yaşatmak istiyorum. O bebek gibi, senin gibi… temiz kalanları.”
Sessizlik.
Sonra yavaşça elini uzattı, omzuma dokundu.
“Eğer buradan sağ çıkarsan… lütfen, bu kadar iyi kalmaya devam et. Bunu yapabilirsen… o zaman ben boşuna yaşamış olmam.”
O gece yatağına geri dönmedim. İkimiz de uyumadık.
Ama konuşmadık da. Sessizliğimiz, her kelimeden daha çok şey anlatıyordu.
O bebeğin sesi artık duvarlarda yankılanmıyordu. Ama izleri, buradaki herkesin omzundaydı. En çok da onun.

_______

Kısa oldu biraz saat 1'de yazdım. Umarım kötü olmamıştır😔😔.

 Umarım kötü olmamıştır😔😔

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 01 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

•○°Squid Game x F! READER°○•Where stories live. Discover now