រឿងស្នេហាជាអ្វី?

LngLi:ឆ្គួ...ឆ្គួតទេអី
Calvin:បើមិនចង់ឲខ្ងុំឆ្កួតទេក៏ធ្វើខ្លួនអែងមក
LngLi:ក៏...ក៏បានចាំបន្ដិចទៅ
(Calvinសើចតិចៗរួចក៏ដើរទៅបើកទូរយកប្រអប់ថ្នាំមក)
Lngli:ខ្ងុំចេញមកហើយ(ចេញមកទាំងសក់ទទឹកនិងពាក់អាវនោះចេញមកបានបញ្ចេញឲឃើញនូវសាច់ដ៏ ស ខ្ចី រួមទាំងមានស្នាមប៉ុន្ដែក៏នៅតែគួរឲទាក់ទាញ)
Calvin:ចេញ..ចេញមកហើយហីបើចេញមកហើយក៏អង្គុយលើកៅអីនេះទៅ(ចង្អុលទៅកៅអីនៅឯម្ខាងទៀតប៉ុន្ដែមុននេះបន្ដិចបានមើលlngliឡើងផ្លឹកព្រោះតែខ្យល់បកមកធ្វើឲឃើញសាច់ដ៏ ស ខ្ចីរបស់lngli)
Lngli:ទៅអង្គុយត្រង់នោះមែនទេ(សួរបញ្ជាក់)
Calvin:អត់ទេមកអង្គុយលើភ្លៅខ្ងុំមក(ដឹងហើយនៅសួរទៀត)
Lngli:ឡប់(ដូចជាលង់ស្នេហ៍និងCalvinបាត់ទៅហើយ)
Calvin:ឡប់ក៏ឡប់ តែមុននិងឡប់សុំថើបសិនមក(ពិនញ៉ោះព្រោះដឹងថាកូនគេពិនអៀន)
Lngli:អត់ទេ...ខ្ងុំទៅអង្គុយសិនហើយ(មុខឡើងក្រហមកាន់តែខ្លាំងបើនៅយាយទៀតប្រហែងសន្លប់បាត់ហើយ)
(Calvinដើរទៅតាមក្រោយរួមមានទាំងប្រអប់ថ្នាំ)
LngLi:អង្គុយនៅទីនិងធ្វើអ្វី(ឆ្ងល់)
Calvin:ដោះអាវនិងចេញមក(បញ្ជាក់ពេលនិងមុនចូលបន្ទប់ទឹកCalvinបានឲខោទៅlngliចឹងហើយlngliមានពាក់ខោ)
LngLi:ដោះធ្វើអី?(កំពុងភ័យខ្លួនព្រោះថាគេរោគចិត្តផងឆ្គួតផង)
Calvin:រំលោភអែងទេដឹងនិយាយច្រើនណាស់ឲដោះក៏ដោះមក
LngLi:ទេបើមិនប្រាប់ខ្ងុំមិនដោះ
Calvin:មិនដោះមែន?(សួរគំរាម)
LngLi:និងហី(ឆ្លើយផ្កើន)
Calvin:បានតាស៎(ចាប់lngLi:ដោះអាវគេឆ្ងល់សាច់កូននិងអីសរម៉េះបើមិនមានស្នាមដឹងតែស្អាតហើយតែគួរឲស្ដាយកើតចំគ្រួសារថោកទាបបែបនេះ)
LngLi:អាយ៌ចង់ធ្វើអីនិង(ស្រែកឡើងផ្លាត់សំឡេង)
Calvin:នៅឲតែស្ងៀមទៅ(ចាប់ដោះអាវកូនគេហីប្រុងឲគេនៅស្ងៀមទៀត)
(Calvinបើកប្រអប់ថ្នាំលាបlngliពេលដែលកំពុងនោះCalvinពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ណាស់ដៃស្រាលៗផ្ចិតផ្ចង់ចំណែកឯlngLi:ដែលកំពុងអោនមើលCalvinលាបរបួសគេក្នុងចិត្តគិតថាម្ដេចបានជាគេល្អបែបនេះទាំងដែលជាមនុស្សមិនដែលស្គាល់គ្នាថែមទាំងជួយគេជាច្រើនតែពេលនោះត្រូវបានកាត់)
អ៊ុំសៀវ:លោកប្រុស...លោកប្រុសអាហារចម្អិនរួចហើយអញ្ចើញចុះមកពិសារ(គោះទ្វារហៅCalvin)
Calvin:អ៊ុំពិសារមុនចុះតែអ៊ុំចាំហៅគេលើកមកឲខ្ងុំនៅបន្ទប់ផង(នៅក្នុងផ្ទះនេះគេមិនប្រកាន់ថាជាអ្នកបម្រើឬជាមេអីនោះទេម៉ោងបាយគឺអង្គុយរួមតុញ៉ាំជាមួយគ្នា)
(Calvinបិទទ្វារទៅរកlngLiវិញ)
LngLi:នេះលោកមិនទៅញ៉ាំនៅខាងក្រោមទេអី(ឆ្ងល់ដល់ម៉ោងបាយហើយមិនចុះlngLiគិតថាអាងខ្លួនជាមេគេមែនបានវាយរឹកចឹង)
Calvin:អត់ទេ...បានហើយបែរខ្នងមកឆាប់លាបរបួសឲហើយ(ខ្ជិលបកស្រាយច្រើន)
LngLi គិតក្នុងចិត្ត(មនុស្សស្អីចឹង)
(លាបថ្នាំហើយក៏យកអាវឲlngLiពាក់តែរៀងធំតិចពេលនោះមានមនុស្សមកគោះទ្វារ)
នាងម៉ៃ:លោកប្រុសខ្ងុំមកយកអាហារឲលោកប្រុសតើខ្ងុំអាចបើកចូលបានទេ?
Calvin:មិនអីទេបងចាំខ្ងុំចេញទៅយក(រត់ទៅបើកទ្វារយ៉ាងលឿន)
នាងម៉ៃ:នេះអាហារលោកប្រុស
Calvin:អរគុណច្រើនបង ចឹងបងទៅញ៉ាំបាយចុះខ្ងុំអត់មានធុរៈអ្វីទៀតទេ
នាងម៉ៃ:មិនអីទេលោកប្រុសមានការងារអ្វីអាចប្រើខ្ងុំបាន ចឹងជម្រាបលោកប្រុស
Calvin:បាទអរគុណបង(បិទទ្វារបន្ទប់បាត់ទៅ)
*នៅក្នុងបន្ទប់*
Calvin:ឆាប់ញ៉ាំទៅហើយនេះថ្នាំញ៉ាំហើយក៏លេបទៅ
LngLi:នេះលោកមិនញ៉ាំទេអី(ឆ្ងល់ព្រោះអាហារមានតែ1ចាន)
Calvin:មិនញ៉ាំទេអែងញ៉ាំទៅលេបថ្នាំហើយក៏ឡើងគ្រែគេងទៅយើងមានកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើទៀត
LngLi:ក៏បាន(រួចក៏លើកស្លាបព្រាមកញ៉ាំ)
(LngLiកំពុងញ៉ាំសុខៗក៏)
Calvin:ញ៉ាំមួយៗទៅគ្មាននរណាដណ្ដើមទេមើលទៅឡើងប្រលាកមាត់អស់ហើយ(យកដៃទៅជូតមាត់ឲគេ)
(LngLiធ្វើមុខផ្លឹសៗឆ្ងល់ក្នុងចិត្តមនុស្សស្អីបានទាំងព្រមចឹងបើស្រីណាបានប្រាកដជាសំណាងហើយតែត្រូវកាត់ភ្លាមៗ)
Calvin:យាយចឹងអែងរៀនថ្នាក់ទីប៉ុន្មានហើយ?
LngLi:ខ្ងុំឈប់រៀនជិត1ឆ្នាំ
Calvin:ចុះអែងចង់ទៅរៀនវិញអត់?
LngLi:ប្រាកដជាចង់ហើយតែខ្ងុំ...
Calvin:មិនអីទេឲតែអែងចង់រៀនថ្លៃសិក្សាខ្ងុំជាអ្នករ៉ាបរងទាំងអស់
LngLi:មែនអីតែខ្ងុំនៅជំពាក់លុយលោកច្រើនណាស់បាននរណារកលុយសងលោកទៅបើខ្ងុំទៅរៀន
Calvin:មិនបាច់គិតរឿងនិងទេឲតែអែងខំរៀនទៅ
(Lngliស្រែកអេយហើយលោតពេញបន្ទប់Calvinឃើញចឹងអស់សំណើចនិងកាយវិការរបស់lngliដូចជាក្មេងចឹងធំហើយនិងហក់លោតពេញនិង)
Calvin:ឆាប់ញ៉ាំហើយលេបថ្នាំគេងទៅយើងត្រូវទៅក្រៅហើយ
LngLi:តែខ្ងុំត្រូវទៅគេងនៅណា?
Calvin:គេងនៅបន្ទប់យើងនិងហើយ
LngLi:តែដូចមិនសមទេអី
Calvin:យើងមិនធ្វើស្អីអែងទេអែងគេងលើគ្រែ យើងគេងនៅខាងនោះបានហើយយើងទៅហើយ
Lngli:តែលោកជាម្ចាស់ផ្ទះធ្វើចឹងមិចកើត
Calvin:ឈប់តវ៉ាទៅញ៉ាំបាយឲលឿនហើយលេបថ្នាំគេងទៅ
LngLi:ចឹងក៏បាន
(Calvinយកអាវក្រៅនិងកាបូបលុយដើរចេញទៅតែក៏លឺសំឡេងស្រែកbye bye Calvinសើចតិចៗព្រោះខ្នាញ់និងចរិតរបស់lngli)