"ហឹមម!" Wonwooព្យាយាមរើសចេញតែមិនអាច ពេលនេះព្រឺសរាមណាស់ព្រោះតែពុកមាត់នោះប៉ះដល់ស្បែកថ្ពាល់ទុនឡើងក្រហមអស់ មុខតូចមើលមុខនាយក្រាស
"Mingyu!!!!"
"យ៉ាងមិចហឹម!" Mingyuជុកមុខជាប់នឹងករwonwooហិតក្លិនដែរតែងនឹកចង់ហឹតឡើងជិត2ឆ្នាំ ដៃនាយប៉ថ្ពាលក្រហមនាយតូចស្រាលៗ នឹងលើកចង្កេះwonwooតិចអោយអង្គុយលើកលាបូរលាងមុខក្នុងបន្ទប់ទឹក
"ចេញទៅ ប្រយ័ន្នខ្ញុំស្រែកចេញទៅខាងក្រៅ ទីនេះមានអង្គរក្ស" wonwooមានទឹកភ្នែកតិច ភ័យខ្លាចថាmingyuនឹងចាប់ខ្លួនម្ដងទៀត តែក៏គិតថានាយចាប់យកខ្លួនទៅធ្វើអ្វីព្រោះនាយតូចនេះដឹងក្នុងចិត្តmingyuយ៉ាងច្បាស់
"គេមិនដឹងថាពួកគេយ៉ាងមិចទៅហើយនោះទេ!" Mingyuមិនខ្វល់ព្រោះរឿងនេះនាយក្រាសមានគម្រោងរួចទៅហើយ mingyuចេះតែចង់បាននៅមិនស្ងៀមប៉ះខ្លួនប្រាណwonwooជារើយៗព្រោះនឹកចង់ប៉ះច្រើនជាងនេះស្រមពេលwonwooទុនដៃជើងអស់ទៅហើយអស់ទៅហើយ
"ហឹកហឹកលោកចង់យ៉ាងទ-ហឹម!" មិនទាន់និយាយស្រួលប្រួលផងmingyuចាប់ថើបមាត់wonwooយ៉ាងរស់រវើង ការថើបមួយដែរស្ទើរតែមិនគួរអោយជឿរនាយក្រាសបានបញ្ចូលភាពផ្អែមល្អែមក្នុងនោះផងដែរ
បន្ទាប់ពីថើបយកភាពផ្អែមនោះយ៉ាងយូរអស់ចិត្តនាយក្រាសអស់ចិត្តដកមាត់ចេញមួយៗ ស្រមគ្នានោះ ជុប នាយថើបទៅបបូរមាត់តូចម្ដងទៀតទាំងមិនអស់អាលៃ។
"ផ្អែមជាងមុនទៅទៀត!" មាត់ដែរជាប់ការ៉េមមុខនេះធ្វើអោយដក់ជាប់នូវភាពផ្អែមជាប់ចិត្តនាយក្រាសតែម្ដង។
"ហឹកៗលោកមិនហត់ទេ? តែខ្ញុំនេះហត់ណាស់ហឹកៗ លោកចង់បានអ្វី? លោកធ្វើអ្វី? ដោះលែងខ្ញុំត្រឹមនេះទៅខ្ញុំ--ហឹកៗ" wonwooយំវ៉ៃទ្រង់ខ្លួនឯងទាំងឈឺអួលណែន សម្លឹងមើលមកmingyuទាំងហូសចិត្ត ខានជួបគ្នា4ឆ្នាំនៅតែមិនចោលចរឹកព្រៃដដែរ នាយតូចបានត្រឹមយំដូចកូនក្មេង
"បងខំរកពិធីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីជួបអូន មិចអាចនឹងហត់ទៅ! បងធ្វើគ្រប់គឺដើម្បីយកអូនទៅវិញ!" Mingyuមើលទៅអ្នកដែរយំសុទ្ធតែទឹកភ្នែកនោះទាំងអាណិត នាយដឹងច្បាស់ថានាយតូចនេះឈឺចាប់យ៉ាងណា តែពេលនេះនាយចង់អោយwonwooទៅជាមួយ
"អ-អួយ!ហឹកៗ" wonwooស្រែកតិចនឹងយកដៃខ្ទប់មាត់ខ្លួនពេលmingyuយកដៃខ្លួនទៅថើបតិចតែក៏ប៉ះនឹងពុកមាត់វាក៏ឈឺទើបនាយតូចស្រែកឡើងមក។
"ឈឺមែនទេ?!" Mingyuសួរដោយការបារម្ភជាងពេលណាណាទាំងអស់តាមទឹកមុខបញ្ជាក់អោយឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីសេចក្ដីបារម្ភនោះ
"ហឹកហឹកឈប់ទៅ!" Wonwooងក់ក្បាលសសុំអោយmingyuឈប់ទង្វើខ្លួននាពេលនេះ។
"បងសុំទោសណា! គឺអត់ឈប់ទេ!" និយាយហើយmingyuចាប់បីwonwooហៀបនឹងចេញពីបន្ទប់ទឹក
"ហឹកៗលោកចង់បានខ្ញុំទេ? លោកយល់ពីចិត្តខ្ញុំទេហឹក!" ដៃតូចម្ខាងចាប់ករក្រាសតិចៗ ម្ខាងទៀតយកដៃធំមាត់ខ្លូនឯងសួរទៅនាយក្រាស មើលមុខនាយកាន់តែជិត ដឹងថាមនុស្សនេះគឺសង្ហាទោះមានពុកចង្កាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។
"...!" Mingyuមិនឆ្លើយនាយក្រាសដើរដម្រង់ទៅឡានរបស់ខ្លួនដែរចតចាំ ជាមួយអង្គរក្សមិនក្រោម10នាក់ ដែរយកមកច្រើនព្រោះនាយមកលើកនេះគីមកយកwonwooទៅវិញជាមួយខ្លួន។
"Mingyuលោកមិនហត់ទេអី ចង់បានអីទៀតហាហឹក? ចង់បានjisooហឹក?" Wonwooរើផងអីផងនៅមិនឈ្នះ ឯរអ្នកដែរឃើញក៏មិននិយាយអ្វី ព្រោះខ្លាចអំណាចពួកម៉ាហ្វៀអស់នេះណាស់។
"បងប្រាប់ហើយថាមកយកអូន! ឈប់និយាយពីនាក់ដទៃ" mingyuដាក់wonwooអោយអង្គុយក្នុងឡានដូចកូនតុក្កតាជ័រយ៉ាងអញ្ចឹង។
"ហេតុអ្វីខ្ញុំសួរមិនឆ្លើយហឹកៗ នៅក្នុងចិត្តលោកបែបណា?ហឹកៗ លោកចង់បានខ្ញុំទេហឹកៗ? លោកស្រឡាញ់ខ្ញុំទេហឹកៗៗ!" សម្លេងយំលឺខ្សោយទៅៗ ខ្លួនwonwooទុនទៅៗក្រោយពេលថ្នាំសណ្ដំមានប្រសិទ្ធភាព ខ្លួនតូចដេកនៅលើភ្លៅនាយក្រាសដោយឡានបានបើកចេញទៅ។
ដៃក្រាសជូតទឹកភ្នែកដែរហូរមកទោះមនុស្សខ្លួនតូចដេកសន្លំនៅលើភ្លៅនាយក៏ដោយ នាយក្រាសងាកមុខចេញបែរទៅមើលខាងក្រៅបង្អូច ក្បូនឡានក៏ឆ្ពោះទៅមុខជារើយៗ
លឹមមើលតាមកញ្ចាក់ទាំងហូសចិត្ត មិនដឹងក្នុងចិត្តចៅហ្វាយគិតអ្វី មកដល់ដំណាលកាលនេះទៅហើយនៅតែចាប់បង្ខំមិននិយាយគ្នាដោយស្រួលទៀត បើលួងធម្មតាៗនោះwonwooនឹងចិត្តទុនបាត់ទៅហើយ
"បងនឹកអូនណាស់! បងស្រឡាញ់អូន បងចង់បានអូន!" Mingyuនិយាយតែម្នាក់ឯងwonwooបានដេកលក់ទៅហើយ ដៃក្រាសចាប់អង្អែលនៅលើកមុខមនុស្សដេកលក់នេះស្រាលៗ ចិត្តស្រឡាញ់គឺធំណាស់មិនអាចនិយាយចេញ!
ខ្លាចបាត់បង់ ខ្លាចមិនបាននៅជិតគ្នា ខ្លាចគ្រប់យ៉ាងទើបនាយធ្វើរឿងនេះម្ដងទៀត!
--^-^--
អស់ចិត្តនៅ?ប្រូminមិនអាចចោលចរឹកព្រៃនេះទេ😃
GREEN
ESTÁS LEYENDO
ល្បែងស្នេហ៍ម៉ាហ្វៀកំណាច (ចប់!)
Romanceតាំងពីដើមគឺធ្វើជាមិត្តភក្រ្ត័ល្អមែនទេ? តែពេលមួយអ្វីៗប្រែប្រួល ពេលនោះធ្វើអោយជីវិតមនុស្សប្រុសខ្លួនតូចស្អាតម្នាក់ប្រែទៅជាមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណ! "Mingyuគឺជាឯងមែនទេ?" Wonwooនិយាយដោយមើលមិនឃើញអ្វីទាំងអស់ គ្មានសូម្បីសម្លេងឆ្លើយតមអ្វីៗប្រែជាស្ងាតបាត់អស់ នៅសល់ត្...
part49 (លួងអូនឬចាប់អូន?)
Comenzar desde el principio
