Badboys

Hoofdstuk 23

P.O.V. Lena

Ik ren door de gang naar buiten.
Waarom moet zoiets steeds met mij gebeuren.
Sinds ik erachter ben gekomen dat Taylor me bedriegt is er niets goeds met me gebeurd.
Ik ga op mijn bankje zitten bij de parking.
Ik zet mijn handen tegen mij gezicht.

Trek ik problemen aan?

Ik wil het niet.

Ik wil niet met de maffia in de problemen komen.

Ik wil niet door andere meisjes in elkaar geslagen worden.

Ik wil niet bang zijn dat mijn familie iets word aangedaan.

Ik wil dat niet.

Ik wil blij zijn, ik wil gelukkig zijn.

Is dat te veel gevraagd?

'Gaat het een beetje?' ik kijk op en zie Jasper voor me staan.

'Ziet het eruit alsof het gaat? Ik heb overal pijn. Dus nee het gaat niet.' zeg ik kwaad.

Hij komt naast me op de bank zitten.

'Laat me je arm is zien.' zegt hij en raakt mijn arm licht aan.

Ik trek hem terug en ga van hem weg zitten.

'Raak met niet aan. Raak me nooit meer aan.' zeg ik.

'Lena doe nu niet kinderachtig. Je wonden moeten wel verzorgd worden.' zegt hij met een zucht.

'Waarom deed Ashley zo tegen mij, ze had het over jou.' 

'Dat is omdat ze jou en mij heeft zien knuffelen daarstraks in de gang. Ze is nogal een jaloers meisjes.'

'En jij wist dat ze daar stond.'

'Ik had wel een vermoede.'

'En toch deed je dat. Je weet dat ik je haat, waarom?'

'Dat was je straf om me te vernederen bij een klant. Niemand doet dat.'

'Ik wil helemaal niets te maken hebben met als die maffia dingen. Als je me meteen had verteld wat er was gebeurd, had ik nooit dat van die politie verteld!'

'Wat wil je dan dat ik nu doe? Mijn excuses aanbieden?'

Ik ben recht gaan staan en probeerde hem te intimideren. Tot hij ook recht stond en mij bang te maken.

'Ja, dan zou ik al heel blij zijn.'

'Dan heb je het verkeerd, ik bied mijn excuses aan niemand aan, zelf zou niet Lena.'

'Laat me dan met rust, als je zelfs niet sorry kunt zeggen dan wil ik niets met jou of als jou problemen te maken hebben.' 

Ik draai me om en loop weg.

Maar voor ik bij de deur kom staat Jasper al terug voor me en neemt mijn arm vast.

'Je moet nog steeds verzorgd worden.' 

'Dat kan ik zelf wel en daarbij het doet geen pijn meer.' 

Hij gaat over de wond op mijn arm en ik trek een gezicht.

'Weet je zeker dat het geen pijn meer doet.'

'Ik kan het wel alleen.'

'Ik zal wel mee gaan voor als je Ashley nog een keer tegen komt.' 

Hij grijnst.

Kan hij nu niet voor vijf minuten serieus doen.

'Je gaat niet vertrekken hé.' vraag ik.

Als ik hem aankijk weet ik het antwoord al en zucht ik diep.

Hallo lieve lezers van me,

ik zou graag willen zeggen dat het kan zijn dat sommige van jullie niet alle hoofdstukken hebben gelezen.

En ik denk dat het gemakkelijker is om alle hoofdstukken te lezen.

Dan kun je het verhaal beter volgen.

Lots Of Love 

hanna862x