"Avril Lavigne - Everybody hurts " şarkısı çalıyordu . Kız günlüğüne yazı yazıyordu bir yandan da müziğe eşlik etmeye çalışıyordu . Müzik dinlerken gözlerinin içi gülümsüyordu . Her şeyi unutması için müzik dinlemesi yetiyordu . Ama mutlu anılarını hatırlayabilmesi için günlük tutmaya ihtiyacı vardı . Büyüyünce günlüklerini kitap haline getirecekti . Satmak için değil tabiki olursa çocuklarına yada torunlarına göstermek için bazense sadece onları okuyup eski mutlu günlerine geri dönebilmek için. Günlüğüne öyle her şeyi yazmazdı. "Sadece güzel anıları, sıradan günler olmaz." Derdi hep. Kızın adı Melis ve günlüğünde yazdığına göre geçen hafta pazartesi günü tam 17 yaşına girmişti. Günlüğünde doğum tarihi yazıyordu , ki bunu o değil annesi yazmıştı kızın ilk günlüğüne. Günlük tutmasını annesi önermişti zaten. Melis bunun nedenini biliyordu. Ama düşünmek istemiyordu bunu çünkü her düşündüğünde kendini küçük hissediyordu şuana kadar bunu atlaması gerekirdi.
"Her şeyi unutmak için müzik dinliyorum." Diyordu günlüğünde her sayfasına bunu yazmıştı. Ama saçmaydı hemde çok saçmaydı çünkü zaten her şeyi unutuyordu. Bazen 1 saat içinde bazen 30 dk bazense sadece 15 dk içinde o an ve önceden yaşanan her şeyi unutup daha dünyayı yeni keşfeden bir çocuğa bürünüyordu bir anda. Bunu sevmemesine rağmen hatırlaması gerekiyordu. O bir alzheimer hatasıydı. Günlüğünün her sayfasına bunuda yazıyordu çünkü unutkanlık yani Alzheimer hastası olduğunu hatırladığı sürece mutlu bir şey yaşarsa unutucağını bildiğinden hemen günlüğüne bu anısı yazabilirdi . Nereye gitse günlüğünüde alırdı. Günlüğünün ilk sayfasında normalde olduğu gibi "Sevgili günlük " diye bir başlık yoktu. Onun günlüğünün başlığı " UNUTULANLAR " dı.
Onun için bu başlık çok mantıklıydı .Hastalığı doğduğundan beri var. Annesinin vitamin dengesizliği vardı bu onun alzheimer olmasına biraz katkıda bulunmuş ama alzheimer hastası olmasının asıl sebebi doğum sırasında doktorun dikkatsizliği sonucu kafasına aldığı hızlı bir darbeden dolayı. Bunu biliyor çünkü annesinin de bir günlüğü var ve Melis annesinin günlüğünü karıştırırken bunu okumuş ve hemen kendi günlüğüne geçirmiş. Aslında Melis halinden memnun. Hastalığı küçükken dahada üzücü ve zorlayıcıydı. Okulda arkadaşlarının oynadığı oyunları , arkadaşlarının isimlerini , öğretmenini ve hatta okulu olduğunu bile unutuyordu. Ailesi kızlarına sahip çıkmak için ellerinden geldiğince savaşıyorlar.
Arkadaşlar kitabı yeni yazmaya başladım sizlerinde bildiği üzere umarım beğenirsiniz ve bana destek olursunuz . Şimdiden herkese teşekkürler . :D
