Chapter1
Stella's POV
"Stella I'm breaking up with you"
"hahaha very funny carl" sabi ko in a very sarcastic tone
"I'm serious" he said while looking straight into my eyes
this time I know that he's really serious.
"b-but w-why? did I do something wrong?" nauutal kong sabi
napansin kong tumutulo na pala ang mga luha sa pisngi ko. agad naman itong pinunasan ni carl. pero patuloy parin ang pagbagsak ng mga luha ko.
tinanggal ko yung kamay nyang nakawak sa pisngi ko.
"no. wala kang nagawa. ayoko lang na masaktan ka" after saying that he faced the ground
"m-masaktan? in what way? hindi kita maintindihan"
"some things are already been settled. I may do things that will totally break you"
"i trust you. alam kong hindi mo hahayaang masaktan ako"
"don't trust me that much"
what? don't trust him that much? hindi ko siya maintindihan. bakit ba siya bigla biglang nakikipag break? wala naman kaming tampuhan nitong mga nakaraang araw ah. ang saya saya nga namin kanina pero bakit napakabiglaan naman yata.
patuloy ang pag agos ng luha sa pisngi ko.
"let's just talk about this tomorrow. it's been a long day"
"no! ngayon natin to pag uusapan. bakit all of a sudden nakikipag break ka?" ako
ayokong ipagpabukas to kahit na pagod na ako pipilitin ko paring pag usapan to ngayon. for sure hindi naman ako makakatulog sa sobrang pagiisip pag hindi namin to pinagusapan ngayon.
"i told you the reason already"
"sa tinggin mo hindi ako nasasaktan ngayon? Carl you're breaking my heart into pieces with your unknown reason"
"God knows how sorry I really am."
yun lang ang nasabi nya? na he's sorry lang?
after what he said all of my feelings came out and said this things.
"you know what? yung mga araw na nakasama kita yun yung pinakamasayang araw sa buhay ko. yung mga oras na yun puro saya lang ang naramdaman ko kasi ikaw ang happiness ko. kahit nga 30 minutes lang tayong magkita okay lang sakin yun kasi mahalaga sakin ang bawat oras, minuto at segundo na kasama kita pero parang sayo wala lang kasi itatapon mo lahat ng pinagsamahan natin sa hindi ko maintindihang dahilan. ang sakit sobra. kung gano mo ko pinsaya ganun mo din ako sinasaktan ngayon. siguro ganun talaga pag nagmahal ng sobra nasasaktan din ng sobra. double pa yung sakit sakin eh. I didn't expect that we'll just end up like this"
he is still looking at the ground. out of nowhere this came out of my mouth.
"minahal mo ba talaga ako?"
it took a while before he respond to my question.
"i'm sorry stella"
I think that means a capital and a big NO.
I felt something break inside of me. hindi ko na alam kung anung gagawin ko. wala rin naman akong masasagot sa sinabi nya. ano bang isasagot ko sa he don't love me? or should i say he didn't even love me.
dahil nanghihina ako ng sobra sa sinabi nya. hinugot ko na ang lahat ng lakas ko para makatayo at tumakbo palayo. narinig kong may sinabi pa siya kaso hindi ko na narinig at hindi ko na talaga pinakingan. binilisan ko nalang lalo ang pagtakbo ko.
*grrrrrrrrrrrrr* biglang kumulog at bumuhos ang malakas na ulan. dahil wala akong payong nagpaulan nalang ako at napaupo sa gilid ng kalsada.
nakisabay talaga ang panahon sa sakit na nararamdaman ng puso ko.
habang pumapatak ang ulan ay sabay ding bumabagsak ang mga luha sa mata ko.
---------------------------------------------------------------------
kung gusto nyo po ng dedications post lang kayo sa message board ko
sa next chapter ko po pala ipapakilala si stella.
don't forget to vote, comment and follow me =))
from the imagination of startofsomethingnew!
