....ΤΥΧΑΙΑ.....

...ΣΥΓΝΩΜΗ...

Εβίτας pov
Ανοιξα τα ματια μου και αντιλαμβάνομαι οτι βρίσκομαι στο νοσοκομείο...το κορμι μου πονάει και βλεπω τραύματα στο κορμι μου...η μνήμη μου επαναρχεται και θυμάμαι το ατύχημα..οι γιατροί έρχονται απο πανω μου και με εξετάζουν...κατι λενε μεταξύ τους και με πηγαίνουν σε αλλο δωματιο...εκει συναντώ την μαμα μου...

Μα-"Κορούλα μου..τρόμαξα τοσο πολυ"

Της χαμογελώ και προσπαθω να πιάσω το χερι της...εκεινη απλώνει αμεσως το δικό της για να μην με κουράζει...

Ε-"Ο Σάκης;"

Μα-"Εδω ειναι αγαπη μου..δεν εφυγε λεπτο..έδωσε αίμα για σενα και ευτυχως ολα πήγαν καλα"

Στα λογια της μαμάς μου δάκρυα τρέχουν απο τα ματια μου...

Μα-"Μην κλαις καρδουλα μου..ολα θα πανε καλα..."

Η μαμα μου κάθισε λιγο ακομα και υστερα βγήκε εξω...προσπαθω να βαλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη...ώσπου ανοιγει η πορτα και μπαίνει μεσα ο Σάκης...με κοιταζει μεσα στα ματια και το ίδιο κανω και εγω...

Σ-"Γεια σου ομορφη..επιτελους επέστρεψες κοντά μας.."

Λεει χαμογελώντας και του χαμογελώ και εγω γλυκά...

Ε-"Εγω.."

Σ-"Μην κουράζεσαι ψυχή μου..εχουμε χρονο για να συζητήσουμε"

Ερχεται κοντά μου και με το χερι του χαιδευει απαλά τα μαλλια μου...κλείνω τα ματια μου και αφήνομαι στο άγγιγμα του...υστερα καθεται στην καρέκλα διπλα μου και μου πιάνει το χερι...

Σ-"Συγνωμη αγγελε μου.."

Ε-"Γιατι?..γιατί μου ζητάς συγνωμη?.."

Σ-"Που δεν σε πίστεψα ζωη μου..συγνωμη"

Βουρκωσαν τα ματια μου...ποτε δεν πίστεψα οτι θα εχω τόσα αισθήματα για καποιον...κιομως νιωθω τοσο δυνατη κοντά του,μοναδική...

Ε-"Ποτε δεν θα σε κοροιδευα..ποτε!"

Σ-"Το ξερω μωρο μου..τωρα το ξερω"

Με πλησιασε ακομα πιο πολυ και κολλησε τα χειλη του στα δικά μου...αμεσως ενιωσα οτι τα ξεπέρασα ολα...πόνο απο τις πληγες,κούραση...ολα εξαφανίστηκαν με ενα του φιλι...

Σ-"Πρεπει να ξεκουράσεις αγαπη μου..θα ειμαι απ'εξω..Ενταξει;"

Ε-"Να πας και εσυ να ξεκουραστείς"

Μου χαμογελάει και βγαινει εξω απο το δωματιο...ξερω οτι δεν θα φυγει και πως θα ειναι απ'εξω...εκλεισα τα ματια μου ομως ενα χτύπημα στην πορτα με κανει να τα ανοίξω ξανα...ενας γιατρός μπαίνει μεσα και κοιταζει κάποια χαρτιά...

-"Εβιτα..πως νιώθεις;"

Ε-"Ποναω λιγο γιατρέ..αλλα καλα"

-"Πρεπει να σου μιλησω..ειναι κατι σοβαρό"

Ε-"Φυσικά..σας ακούω.."

-"Το ατύχημα σου ηταν σοβαρό..το χτύπημα στο κεφαλι σου θα μπορούσε να ηταν ακαριαίο..ευτυχως ομως καναμε οτι μπορούσαμε για να σε κρατήσουμε στην ζωη"

Ε-"Και σας ευχαριστω πολυ γιαυτο"

-"Ομως το τραύμα δημιούργησε μια σοβαρή κακωση εντως του κρανίου..σπάνια και δυστυχώς δεν ειναι υπαρχει τρόπος αντιμετώπισης.."

Ε-"Δεν καταλαβαίνω γιατρέ..και τι γινεται με αυτο?.."

-"Σου απομένουν δυο μηνες ζωής"

Silia Stefanou...