Kor Gibi

89. Bölüm

Ancak Korhan'ın o akşam için farklı bir planı vardı.

__ Hmm... Sanırım bu gün şarabı biraz fazla kaçırdım. Sürekli gülmek istiyorum!

Korhan Selen'in gülüşünü hayranlıkla seyrederken uzanarak bir an o ipek gibi kıvırcık saçları okşadı.

__ O zaman açılıyoruz bebeğim! Hadi bakalım, gidiyoruz...

Korhan ayağa kalkarken Selen şaşkınca sandalyesinde oturmaya devam ediyordu.

__ Nereye?

Gülümsedi kendi kendine, hiç bu kadar heyecanlanacağını düşünmemişti ama resmen elleri terliyordu! Küçük bir oğlan çocuğu gibi...

__ Sende mi sarhoş oldun, gülüyorsun!

Korhan Selen'i yemek üzereydi, nasıl da tatlı bir sarhoş olmuştu. Gözleri baygın baygın bakıyor, içinde ki rahatlamayla sesi bile bir farklı çıkıyordu! Ama... Önemli bir işleri vardı ve o yüzden daha fazla zaman kaybetmek istemiyordu. Öyle ya daha Selen açılacaktı! O yüzden dudaklarında sıcak, sahiplenici bir gülümsemeyle elini uzattı Selen'e...

__ Trevi çeşmesine gidiyoruz.

Akşamın kesinlikle bambaşka bir büyüsü vardı. Karanlık gökyüzünün altında ışıklandırılmış o koca taş bina, heykeller gündüz göründüğünden çok daha ihtişamlı görünüyordu gözlerine. Işıklarda açık maviye bürünmüş sudan gözlerini ayırıp büyük bir huzurla mutlu bir iç çekti Selen. Arkasında ki sıcaklık ona öyle iyi geliyordu ki başının arkasını da Korhan'ın göğsüne bıraktı yavaşça.

__ üşümedin değil mi?

__ Hayır, derken bedenini daha sıkı saran kollardan birini okşamaya başlamıştı eliyle.

Şu an çok ama çok iyiyim.

Gülümsedi Korhan ve yüzünü hafifçe eğerek yanağını Selen'in yanağına bastırdı hafifçe. Selense gözlerini karşısında ki manzaradan ayıramıyordu.

__ Aşk çeşmesi... Acaba bir hikayesi var mıdır?

__ bilmiyorum.

Kulağına fısıldanan o küçük kelimeyle hafifçe ürpermişi Selen. Ne tatlı ne sıcak bir nefesi vardı. O sırada devam etti Korhan.

__ Ama bizim bir hikayemiz var.

__ Evet... Ayrılık ve acıların egemen olduğu bir hikaye...

__ aksiyonu da unutmamak lazım!

Selen'in düşen yüzü kendisini toplarken tam da Korhan'ın hedeflediği gülmeye başlamıştı.

__ Nasıl unutabilirim!

Korhan hızlanan kalp atışlarıyla Selen'in saçlarına dudaklarını bastırırken bir elini sevdiği kadının belinden çekerek yavaşça cebine doğru götürmüştü. Artık ciddiyete dönme zamanıydı.

__ Çok zor şeyler yaşadık... Yaşadım... Ben sana verdiğim sözü tutamadım, seni çok üzdüm. Artık yalnız olmayacaksın dedikten bir ay sonra seni tek başına bıraktım. Ben... İstemeden... Çok yanlış yaptım.

Korhan zorlanarak devam ettiği konuşmasına bir soluk arası verirken Selen endişelenmeye başlıyordu. Neden hatırlatıyordu bunları en romantik anlarında? Selen sessizce gerilmiş bir halde beklerken Korhan hissetmişçesine uzanarak Selen'i yanağından öpmüştü.

__ Sana yaşattığım her türlü acı için çok... Ama çok özür dilerim.

İstemediği anıları aklından korumak istercesine gözlerini yavaşça kapattı Selen. Onun o tepkisizliği Korhan'ın çekinmesine neden olmak üzereydi. Belki de bu konuyu hiç açmaması daha uygundu ama... Özür dilemeden o konunun üzerini kapatmak, kaçmak istememişti. O yüzden kulağına fısıldayarak devam etti.