"ដោះលែងខ្ញុំទៅ លោកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអីក៏បានឲ្យតែលោកព្រមដោះលែងខ្ញុំ"
"ធ្វើអីក៏បានចឹងហេស៎"
"..."
"លោកចង់នាំខ្ញុំទៅណា" នៅសុខៗនាយក្រាស់ក៏បានចាប់ទាញនាយតូចទៅ ណាក៏មិនដឹងធ្វើឲ្យនាយតូចចាប់ផ្តើមភ័យទៀតហើយ
"..." ស្ងាត់! នាយក្រាស់មិនបានតបនិងសំណួររបស់នាយតូចនោះទេ
ផឹប!!
"អូយ!! លោកចង់ធ្វើអីខ្ញុំ" នាយតូចសួរឡើងនៅពេលដែលប៉នចាប់បោះគេទៅ លើពួកទាំងស្លន់ស្លោរ
"ធ្វើរឿងដែលមនុស្សធំគេធ្វើនោះអី"
"អត់ទេ!" គ្រាន់តែដឹងថាអ្នកម្ខាងទៀតមានបំណងអ្វីមកលើខ្លួនហើយ នាយតូចកាន់តែភ័យលើសដើមទៅទៀត
"ហេតុអី? ក្រែងឯងជាអ្នកប្រាប់យើងថា យើងចង់ធ្វើអីឯងៗក៏ព្រមមិនចឹង?" នាយនិយាយទាំងលើកដង្ហើមសួរទាំងឌីទៅកាន់នាយតូច
"អត់ទេ! អត់ទេមិនមែនបែបនិង" គេនិយាយទាំងខ្លួនញ័រដូចកូនសត្វហើយក៏ព្យាយាមរំកិលខ្លួនថយក្រោយ
"ចឹងបែបណា?" នាយលើកចញ្ជើមសួរទៅកាន់នាយតូច
"បែបណាក៏បានតែមិនមែនបែបនិង"
"តែ..យើងចង់ធ្វើបែបនិង" និយាយចប់នាយក៏បានឡើងទៅទ្រោបពីលើនាយតូច
"អត់ទេ សូមអង្វរកុំធ្វើចឹងអី..អឹម" នាយនិយាយទាំងយំសុំអង្វរគេកុំឲ្យធ្វើវាអីទាំងគួរឲ្យអាណិត តែក៏ត្រូវខ្លាកំណាចហក់ទៅត្របាក់បបូរមាត់ពណ៌ក្រហមព្រឿងៗនោះភ្លាមៗទាំងដែលគេមិនទាន់បានត្រៀមខ្លួន ប៉នបានបឺតជញ្ជក់មាត់នាយតូចទាំងកំរោល អណ្តាតឥតឆ្អឹងក៏ព្យាយាមលូកលុយចូលក្នុងក្រអូមមាត់តូចយ៉ាងកក្លើន ដួសដងក្រេបយករសជាតិពីមាត់តូចតាមចិត្តដោយមិនខ្វល់ពីអ្នកខាងក្រោមដែលស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ដង្ហើមទៅហើយ
"ផ្អែមគ្រាន់បើ!" ក្រោយពីប្រលេះមាត់ចេញពីគ្នារួចហើយនាយក៏បាននិយាយសរសើរទៅកាន់រសជាត់នៃមាត់របស់ភូវីនទាំងពេញចិត្ត
"អត់ទេ កុំអី កុំធ្វើវាអី" គេនិយាយឡើងនៅពេលដែលមាត់គេមានសេរីភាពពីការគ្រប់គ្រងរបស់នាយក្រាស់
YOU ARE READING
គំនាបទារុណកម្មស្នេហ៍
General Fiction"គេជានរណាហើយចង់បានអ្វីពីខ្ញុំទៅ" "ឯងត្រូវតែសងនូវអ្វីដែលគ្រួសាររបស់ឯងបានធ្វើមកលើយើង" ព្រោះតែការយល់ច្រលំទើបធ្វើឲ្យក្មេងដែលមិនដឹងអីម្នាក់ត្រូវទទួលរងនូវការធ្វើបាបទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត។
