Neden hep üzülüyorum ki neden?
Her zaman isyan etmek zorunda mıyım?
Hayır bende mutlu olmak istiyorum bende sevmek sevilmek istiyorum.
Hayatımı size anlatsam roman olur herkesin hayatı bazen iyi gitmeyebilir kötü günler kötü insanlar herkesin hayatında mutlaka vardır ama ben kendimi diğerlerinden çok ayrı gördüm .
Adım Kübra 17 yaşında bu kızım daha hayatımın en güzel günlerinde Çik sıkıntı çektim çok düştüm yere ama hiç pes etmedim çünkü biliyordum uzakta beni bekleyen bir mutluluk var.
Sizi sıkmak istemiyorum o kadar çok sey yaşadım ki onları sizinle paylaşmak istiyorum.
Ailem parçalara bölündü annem ve babam ayrı yanı bir zamanlar...
Ben Ankara'nın küçük bir ilçesinde Şereflikoçhisar da yaşıyorum. Yaşadığım yer kadar pislik, lanet, iğrenç bir yer yok...
Dedikodu, cinayet, tecavüz ne ararsan var bu yerde ama bir yandan da doğup büyüdüğüm yer burası başka bir yere gitsemde burası bir nebze hep aklımda.
Lise 3'e gidiyorum o sıralar Ramazanlıktı annem bir adamla konuşuyordu ama benim bildiğimi bilmiyordu telefonda mesajlarını okuyordum hergün...
Babama söyleyemiyordum annemle boşanır annesiz kalırız diye...
Ama annem çok ileriye gitti daha fazlasını yaptı bize hiç ummadığım bir kişiden ummadığım hareketler...
Sabah okula gittik bu arada 2 tanede kız kardeşim var birisi benden iki yaş küçük adı Büşra diğeri on bir yaş küçük olan Azra...
Biz Büşra ile okula gittik babam da okula gitti bu arada babam öğretmen...
Azra ile annem evde kalmışlardı okulun bitiminde eve geldiğimiz zaman annem yoktu baktım bütün odalara baktım ama bulamadım. O gitmişti evet anne dediğim kadın arkadaş dediğim dostum sırdaşım bildiğim kadın yoktu artık bizi arkasında gözü yaşlı bir şekilde bırakıp gitti.
