Başım ağrıyordu... Ne olduğunu hatırlamıyordum... Belki hiç bir şey olmamıştı bile... Ama hatırladığım tek şey... bir Gengar olduğumdu...
Başım çok ağrıyordu belki biraz hayal yemek iyi gelebilirdi... Hareketlenmeye başladım. Etrafa yukardan bakmak için yukarıya doğru uçtum. Akşam vaktiydi bu yüzden bir sürü insan uyuyor
olmalıydı. Bende bir evin içine girip bir çocuğun rüyasını yedim. Başımın ağrısı geçmişti.
Baş ağrımın geçmesinin iki sebepi olabilir. Hayal yemek benim savaş canımı dolduruyor. Yani demek ki biri ile savaşmışım ve beni yenmiş. Bende bir yerde uyuyakalmışım.
Yada açlık ta olabilir. Sonuçta hayal yemek karnımı doyuruyor.
Ama bu o kadar da önemli değil. Olanlar geçmişte kalmış. Geleceğe bakmamız lazım.
Şehirde geziyordum. Beni görenler çok şaşırıyordu. Bazı kişiler gelip önüme pokemon attı. Beni yakalamak istiyorlardı.
İnsan: Charmeleon, ATEŞ ATAR!!!
Önğmdeki ateş pokemonu bana ateşle saldırmaya çalıştı ama yerin içine girdim ve arkasından ona "Gölge Topu" attım. Hemen yenilicerdi.
İnsan2: Pidgeot, Fırtına!!!
Karşımdaki uçan, büyük kuş bana saldırmadan onu hipnotize ettim ve uyuttum. Elektrik şoku ile onu çarptım ve yenildi.
İnsan3: Hahaha hepiniz eziksiniz!!! ŞİMDİ BENİ GÖRÜN!!! RAİCHU, YILDIRIM!!!
Kara bulutlar çıktı ve büyük birelektrik şoku bana doğru gelmeye başladı... Ama beni sıyırdı ve saldırısı hiç bir işe yaramadı. Ben ise psişikle saldırdım ve yendim.
Etrafımdaki herkes gülmeye başladı. Benimle savaşanlar sinirle kırmızı çatısı olan bir yere gittiler. Benimle bir kaç kişi daha savaşmak istedi. Bende onları teker teker yendim.
Etrafımdaki kişiler giderek azalmaya başladı. Hepsi şu kırmızı çatılı eve gidiyordu. İlk başlarda 50-60 kişi varken şimdi 5-10 kişi kaldı.
Bazıları yine benimle savaştı ama yenemediler. Son tek bir kişi kalmıştı.
İnsan57: Rhydon, Kaya fırlat!!!
Önümdeki taş pokemonunun etrafında büyük büyük taşlar oluşmaya başladı ve o taşlar aniden bana doğru gelmeye başladı. Kaçmaya çalıştım ama başarmadım.
İnsan57: Artık benimsin...
Bana doğru üstü siyah altı beyaz bir top fırlattı. Top bana çarptı ve onun içine girdim. Toptan çıkmaya çalıştım ve başardım!!!
İçimde büyük bir güç hissettim. O güç ağzıma doğru geliyordu... O gücü dışarıya attım. Ve beyaz, büyük bir ışık önümdeki devasa kaya pokemonuna çarptı.
Pokemon yere düştü...
İnsan57: B-bu olamaz... Bu... Hiper ışın!!! Rhydon geri dön!
İnsan pokemonunu bir top'un içine geri koydu. Ve herkes gibi kırmızo çatılı eve girdi. Çok yaralanmıştım. Acaba o evin içinde ne vardı. Belki biraz yemek vardır...
Merakla evin içine girdim. İnsanların gölgelerinde saklandığım için kimse beni farketmedi. Ama gölgelerine sığındıklarım birden kollarıyla kendilerini sardılar. Üşümüşlerdi... Ahh tabiki bu benim özelliğim... Eğer birinin gölgesine sığınırsam o kişi/şey 10 derece soğuk hissederdi. Ama bu özelliği çok az kişi biliyordu ve şansıma kimse benim burda olduğumu farketmedi. Biri hariç...
Bu kişiyi ilk defa görüyordum. Kızıl saçlı çok hoş bir kadındı. O beni hissetti ve benim ortaya çıkmamı istedi. Bende ortaya çıktım. Beni yaralı görünce beni başka bir odaya aldı ve yaralarımı iyleştirdi. Ona teşşekkür etmeye çalıştım ama bir pokemon olduğumdan beni anlayamadı. Kafamı okşadı ve gitmeme izin verdi. Bende gittim...
Güçlendiğimi hissedebiliyordum... Bir sürü kişi ile savaşmıştım... Biraz uykum gelmişti akiam oluyordu. Şehirde uyumak güzenli değildi. Biri ben uyurken beni yakalayabilirdi...
Bende şehrin dışında bir ağaçlık alana yerleştim. Bir ağaç buldum. İçi boştu. İçine girdim ve uyumaya başladım...
Acıyla birlikte uyandım. Biri bana saldırmıştı. Daha yeni uyandığımdan hiç biş şey göremiyordum ama gözğmü açtım ve bir sürü Beedrill'in bana doğru sinirle baktıklarını gördüm.
Biri bana iğnesini batırmıştı. Ağacın dışına çıktım ve biraz uzaklaştım... Beedrill'ler beni takip etti. Demek ki savaş istiyoşar... İstediklerini alıcaklar...
Onlara karşı psişik kullandım, daha sonra emici yumruk ile bazılarını düşürdüm, zahir bombaları attım ve çoğunu yendim, kalanları ise elektrik şokuyla devirdim.
Artık bana bulaşmamaları gerektiğini anlamışlardır. Garip bir şey oldu... Bir anda etrafımı Ratatta'lar, Pidgey'ler, Spearow'lar Mankey'ler ve Catarpie'ler etrafımı sardılar ve bana çok teşekkür ettiler.
Bir Butterfree bana bu Beedrill'lerin bu alandaki zorbalar olduklarını söyledi. Bunlar diğer pokemonların yiyeceklerini çalıyolarmış diğer pokemonlara zarar veriyolarmış... Yine uykuya daldım...
Sabah olduğunda uyanmıştım (Vallaha de). Beni şenliklerle uyandırmışlardı. Beedrill'ler artık bu alandan uzaklaşmış. Benden korktukları için heralde.
Burdaki pokemonlar bana kahvaltı hazırlamıştı. Demek ki Beedrill'ler çok fazla hasar vermiş buralara.
Kahvaltımı yedim ve onlara teşekkür edip gittim. Karnım doymuştu. Belki bugün daha fazla kişiyi memnun edebilirdim.
Yine dünkü insanlar toplanmıştı. Onlarla savaşmak istemiyordum bu yüzden sessizce onlardan ayrıldım.
Şehirde hiç bir şey yoktu. Bende sabah uyuduğum alana geri döndüm. Etrafta dolaştım. Alanda da hiç bir şey yoktu. Alandan biraz uzaklaştım ve yukarıdan etrafa bakarken yanık ağaç izleri gördüm. Oraya doğru indim ve gördüğüm şeye çok şaşırmıştım.
İnsan yapımı bir balon. Üstünde "R" yazıyor. BU BALON PARÇALANMIŞTI VE Beedrill izleri vardı.
AHHHHH BAŞIM!!!
Yere düşüyordum... Başım çok fena ağrıyordu. Bir anım... Bunlar... ROKET TAKIMI!!!
1. Bölümün Sonu
