Mutlu Mu Bu Son?

2.Bölüm: Son Çare...

Yeliz kimseyi bulamıyordu. Sanki bir rüyadaydı. Ya da şehir istila atlına girmiş ve herkes kaybolmuştu. Tamam tamam o kadar da değil.
~
"Hadi ama Hacer teyze aç şu kapıyı. Sen hep evde olursun. Şaka falan mı bu? Cidden hiç komik değil!" diyerek resmen kapıya bağırıyordum. Ciddi ciddi Hacer teyze evde yoktu. Yani bu Hacer teyze yaa. HACER ! Artık umudumu kesmiştim. Eve dönmeye karar verdim. Birleştirdiğim örtülerden tekrar tırmanıyordum ki... "Aaahhhh.. Nasıl bi şansızlıkla sınanıyorum ben. Ya o kadar sıkı bağlamıştım şu aptal örtüyü. Ağlicam şimdi yaa." Salak, aptal, mal örtü bağladığım yerden çözülmüş ve bende bunu göremediğim için yere kapaklanmıştım. Kıçım fena halde ağrıyordu. "Hadi amaaaa..." pjamalarımda kirlenmiş. Ne güzell!
Tamam sakin olmalıyım. Çözüm bul Yeliz, çözüm bulll... Evet ya Cem. Cem 'in yanına gitmeliyim. Ama ya oda evde yoksa. Neyse kaybedecek bişiyim yok. Onu bulamazsam teyzemin yanina giderim tabi oda evdeyse en son Amerikaya iş seyahatine gitmişti.
~
Yeliz'in tek akrabası vardı o da teyzesiydi. Babası yani Aykut bey yıllar önce kaybolmuştu. Ne öldüğü biliniyordu, ne de yaşadığı. Çok aramışlardı. Ama hiç sonuç alamadılar. Aykut bey kaybolmadan önce Yeliz'e doğum günlerinde bir kutu bitter çikolata ve ayıcık, Mete'ye ise bir kutu beyaz çikolata ve 100 euro verirdi. Ama kaybolmasına rağmen bu hediyeler gönderilmeye devam etti. Ya başkası tarafından posta ile gönderiliyordu. Ya da babası hala ölmemişti ve o gönderiyordu.
Yeliz'in babası kimsesizdi. Bi annesi yada babası yoktu. Keza kardeşleride...
Yeliz'in annesinin yani Selin hanımın ise sadece bi kız kardeşi vardı. Annesi yıllar önce Selin hanımı terk etmişti. Selin Hanımın babasıda Mete 5 yaşındayken ölmüştü. Bu yüzden kimseleri yoktu.
~
"Hadi ama teyze aç şu lanet kapıyıı!"
Off teyzemde iş seyahatinden daha dönmemiş. Tamam artık tek çarem var: Cem.