Lumingon siya kay Luciel para itanong kung saan siya papunta. Ngunit, sumagi sa kanyang isipan na may pilay ang babae sa pag-slide niya sa sahig para lang mahabol siya kahit na hinarangan pa siya ng mga guard sa airport.
(Mukhang mahalaga ang bag niya o ang nasa loob nito), sa isip ng lalaki.
Nakokonsensiya ang lalaki sa nangyari sa kanya habang si Luciel ay tiningnan ang bag na nandoon ang lahat ng gamit niya. Huminga ng malalim si Luciel at binuksan ang kanyang journal na punong-puno ng mga sulat, litrato at drawings. Hanggang sa humarap si Luciel sa lalaki
"Ummm...If you're worrying about my injury, please don't be."
"Well, I do worry about your injury... because I took the wrong bag... and it's really my fault..."
(Pero kung iisipin siya naman talaga may kasalanan sa pagkakapilay niya. Bakit naman niya kasing naiisapan mag-slide nang ganun...), sa isip ng lalaki.
"...by the way, can I look at you sprain?", lending his hand.
"oh!... No need! No need!", waving her hands to stop him.
Kumunot ang noo ng lalaki at biglang hinablot ang kaliwang paa ni Luciel na may pilay.
\(''>π<)/ "AHH", agad niyang tinakpan ang kanyang bibig at medyo naluha sa sakit.
Sa paghatak ng paa ni Luciel ay hindi niya pinansin ang reaksyon nito at nakita niyang nagkukulay ube na ang ankle niya at agad ito humarap sa driver.
"Manong driver, meron po bang malapit na clinic dito? Napilayan ang babaeng ito."
(pwede namang bitawan ang paa ko... (''>π<)), napapaiyak na sa sakit.
"Meron akong kakilalang doctor sa Chiba Prefecture, dadalhin ko na lang kayo doon. Ok lang ba? At saka pwede naman kayo sumakay nang tren papunta Shinjuku... Pero mukhang malubha ang pilay nang girlfriend mo...", pag-aalala ng driver.
"Kahit po saang clinic at hindi ko siya girlfriend... nakatabi ko lang siya sa eroplano...", napaphigpit ang kanyang hawak sa paa ni Luciel.
(''>π<)/ (ahhhhhhh..... ang sakit ah?!!), tinitiis ang sakit.
"... ang mga kabataan nga naman ngayon...", napabuntong hininga ang driver.
"...Young Love.", giggling to himself.
(Baliw na driver), inis na bulong sa kanyang isipan.
Dahil sa hindi na matiis ni Luciel ang pahigpit na pahigpit ng hawak ng lalaki ay tinapikan ang kamay nito ng malakas at ikinagulat ng lalaki sa kanya.
"Umm... you can let go now...", ngiting aso na may halong kurap o sakit sa kanyang mukha.
"oH!!! Sorry... sorry...", agad binitawan ang paa ni Luciel.
"Its ok... I survive the pain...", she sigh in relief.
Tumahimik ang dalawa sa kanilang upuan at ang matandang driver ay napapasilip silip sa kanila, sa pamamagitan nang back mirror. Napapangiti ang matanda dahil sa kanyang naiisip o imahinasyon. Hanggang sa hindi na mapigilan ni Mr. Nakamura magkuwento tungkol sa kanyang love story.
"May I ask your name?", she asked.
"No need for that...", he replied.
Malayo ang tingin ng dalawa at hindi naghaharap kapag sila ay nag-uusap. In their moment of silence...
"I'm sure, this will be our last seeing each other...", he says.
"I see...", she replied
Sinuot ng lalaki ang kanyang earphones at ibinaling ang kanyang mga mata sa bintana. Samantala si Mr. Nakamura ay patuloy pa rin sa kanyang pagkuwento nang kanyang nakaraang romansa ng kanyang asawa. Si Luciel naman ay ibinaling ang kanyang mga mata sa journal at pinagmasdan ang bawat pahina. Hanggang sa mapadpad siya sa mga mapa ng Japan at may mga pulang bilog ito sa mga siyudad. Ilang saglit ay inalis ng lalaki ang kanyang cap dahil sa naiinitan ang kanyang ulo at naramdaman niyang may tumatapik sa kanyang balikat.
"What?", inalis ang kanyang earphone sa tenga.
"Can you please tell the driver that I need to go to Akihabara?", pin pointing the red circle on the map from her journal.
"...we are seeing a doctor, to treat your foot that is already swelling.", istriktong sagot ng lalaki.
"But-"
"Just stay put and after your treatment we can go to our own ways.", sagot ng lalaki.
"...ok.", mahinang sagot ni Luciel.
(Papaanong hindi mamamaga iyan... pinanggigilan mo.), sa isip isip ni Luciel.
String 1: Arrival
Start from the beginning
