Adrenaline - Flikken Maastricht

◆ 6 ◆

Nog na gapend rek ik me uit. Al mijn stijve spieren even uitrekken, heerlijk is dat. Wrijfend in mijn ogen stap ik uit bed. Ik heb voor het eerst sinds tijden fijn geslapen én fijn gedroomd. Waarover ik droomde, weet ik niet meer. Ik weet alleen dat het mooi, vredig, was. Met een glimlach vis ik wat makkelijke kleding uit mijn kast; een joggingsbroek en een t-shirt. Niets is fijner dan een dagje niks doen, niks hoeven doen tenminste. Maar ik hoef sowieso weinig, want ik studeer niet, ik heb geen baan en verder ken ik weinig mensen hier. Best handig, af en toe. Niks geen gedoe met vervelende verplichtingen. Gewoon rust.
Nadat ik naar de wc ben geweest, loop ik naar de koelkast voor mijn ontbijt. Dan valt me iets vreemds op. Sinds wanneer heb ik chocomel? Ik kan me niet herinneren dat ik dat weleens drink, laat staan dat ik het koop. Misschien heb ik met mijn domme kop het verkeerde pak gepakt, echt weer iets voor mij. Het is goed tot over twee weken en hij is nog niet open geweest. Ik zie wel wat ik ermee doe. Eerst ontbijten.

Het warme water van de douche stroomt over mijn lichaam. Het voelt heerlijk. Als ik ergens van hou, dan is het wel van douchen. Dat is een moment, naast slapen, dat je volledig ontspant. Lichamelijk, maar ook geestelijk. De warme waterstralen prikkelen de zenuwen in de huid over je hele lichaam. Fijne tintelingen waar je verslaafd aan lijkt te raken. Het is zo fijn dat het moeilijk is eronder vandaan te komen. Dan ga je de kou weer in. Toch moet het, ooit. Eeuwig blijven staan is geen optie. Het gas dat het water verwarmt zal opraken en tegelijkertijd loopt je rekening leeg. Ik stap er maar uit, voordat ik iets van die gevolgen mee krijg.
Fris en wel bekijk ik voor de zoveelste keer de voorraadkast. Ik verveel me, ik heb niks te doen. Wat kan ik gaan doen om mezelf een tijdje bezig te houden? Ik hou niet van lezen. Vaak zijn het van die romantische dramaverhalen. Dat is niks voor mij. Natuurlijk zijn er ook andere soort boeken, maar ik neem niet de moeite om me erin te verdiepen. En ik heb geen abonnement van de bibliotheek, wat zou betekenen dat ik de boeken moet kopen. Dat is trouwens iets wat ik zonde van je geld vind. Aan de ene kant staat het mooi in je boekenkast als je een hele serie, zonder scheurtjes, krassen en vouwen op een rijtje hebt staan, maar aan de andere kant kost het ontzettend veel geld. Een serie bestaat vaak uit zo'n 8 boeken, maal €15 per stuk is €120. Daar zou je een heleboel andere leuke dingen mee kunnen doen. Ten tweede, meestal lees je zo'n boek maar één keer, twee keer misschien als het goed is, maar meer ook niet. Dan staat het daar maar, stof te vangen. Het heeft geen functie meer als boek, het is omgetoverd tot decoratie. Decoratie kun je ook ergens anders vandaan halen. Je kan bijvoorbeeld zelf een schilderij maken. Alleen is daar weer een probleem. Ik ben niet creatief én ik kan niet schilderen, dus dat kan ook al weer aangestreept worden op het lijstje. Er blijft vrij weinig over. Ik heb wel eens een poging gedaan tot schrijven. Gewoon een verhaal wat ik wel leuk vind, maar schrijven is lang niet zo makkelijk als het lijkt. Je hebt inspiratie nodig. Dat moet ergens vandaan komen. Vaak, aangezien ik niet heel creatief ben, kom ik al gauw weer uit op een of ander liefdesverhaal. Leuk, zou je zeggen, maar als je het af hebt, wat dan? In je archief zetten en wachten. Wachten op wat? Totdat iemand je ondekt. In principe zou je het ergens kunnen publiceren, of opsturen naar een uitgeverij, maar dan is het ook maar afwachten of je verhaal leuk genoeg is om te lezen. Nee, schrijven heb ik ook al snel opgegeven. Mijn leven bestaat vooral uit slapen, eten en rondhangen. En sinds kort is afspreken met Eva erbij gekomen. Eva, weer denk ik aan haar. Haar mooie lach, haar lieve ogen en zachte huid. Zou ik hetzelfde met haar doen als zij met mij doet? Maak ik haar ook gek? Zou zij ook aan mij denken nu? Misschien is ze wel aan het hardlopen nu, dan denkt ze nergens aan, vertelde ze. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik door de woonkamer en doe ik de radio aan. Ik heb oude boxen gekregen van een vriend uit Amsterdam. Hij kocht nieuwe, dus mocht ik zijn oude hebben. Toch wel handig. De reclame begint net. Ik zucht. Reclame, waar dient het voor? Ik kan me niet herinneren dat ik ooit iets heb gekocht omdat ik het in de reclame had gehoord. Ik ga gewoon naar de winkel en kijk wat er in de aanbieding is, veel makkelijker.
Op het moment dat ik me op de bank laat ploffen, hoor ik mijn ringtone. Een beetje onhandig vis ik mijn telefoon uit mijn broekzak en neem op.
'Floris,' zeg ik kort.
'Ja, ik weer,' hoor ik de vrolijke stem van Eva weer. 'Ben je nu thuis?'
'Ja, hoezo?'
Ze grinnikt. 'Heb je vandaag nog plannen?'
Ik denk na. 'Nee, nog niet. Hoezo? Wat wil je dan?'
'Oke, nee niks. Doei.' Ze hangt op. Wat was dat nou weer? Nou ja, ik zal het vanzelf wel zien.

Voor de mensen die niet naar de voorpremière zijn geweest (ik ook niet), kun je hier al een géweldige spoilerachtig iets zien:

http://www.rtlxl.nl/#!/rtl-late-night-301978/ea261347-bea4-3277-a74d-dbda5946d99f

Kijk maar bij 35:00! Het is wel op eigen risico ;)