Kor Gibi

84. Bölüm

Selen'in tüyleri ürpermişti, gözlerini bir an ondan kaçırırken çenesine dokunan sıcacık parmakları hissederek tekrar bakışlarını o alev alev yanan mavilere kaldırdı.

__ Eğer orada... Karşıma seni çıkarsalardı... Düşünmek bile istemiyorum ama elimde değil! Senin kendini tehlikeye atmış olman benim aklımı kaybetmeme neden oluyor... İşte, sonra da sana bağırıyorum!

Ona duyduğu öfke kırıntıları çoktan son bulmuştu. Belki yine kendisini hatalı, küçük bir kız çocuğu gibi hissediyordu ama Korhan'ın da haklı olduğu yerler vardı ve en önemlisi kendisini çok seviyor ve endişeleniyordu! İçinde onun kollarına atılma isteği olsa da yerinden kıpırdayamıyordu.

__ Ben... Bunları düşünemedim, sadece aklımda sana zarar gelmesini engellemek vardı.

Korhan'ın dudaklarında çok küçük bir gülümseme belirmişti. Hala çenesinde duran elini çekerek elinin tersiyle hafifçe yanağını okşamaya başlamıştı. Ona bakar, dokunurken damarlarında kan alev alıyordu sanki.

__ Bu çok normal... Çünkü birbirimize aşığız öyle değil mi?

Selen midesine dolan kelebeklerin kanat çırptıklarını duyabiliyordu!

__ Evet, öyle...

Onun o hafif utangaç tatlı halleri vardı ya... Korhan her zaman ki gibi hayranlıkla bakıyordu sevdiği kadına. Öyle tecrübesiz görünüyordu ki karşısında onun bir anne olduğuna inanmak çok zordu. Gerçi bu henüz cicim aylarını bile tamamlamadan felakete ermiş bir evlilikleri olduğu için son derece normaldi ama artık farklı olacaktı... Çok farklı hem de!

Korhan yüzünde beliren aşk dolu bir gülümsemeyle kollarını açtı ona.

__ Gel...

Selen bunu bekliyormuşçasına hiç beklemeden Korhan'ın kucağına çıkarak kollarını boynuna dolamıştı.

__ Hmm... Çok güzel kokuyorsun.

Selen'in gözleri dolmak üzere olsa da dudakları gülümsüyordu.

__ İçki kokuyorum.

Korhan yüzünü Selen'in boynuna yaslayarak derin bir nefes aldı.

__ Hayır, sen kokuyorsun ve ben o kokuya bayılıyorum.

Gözlerini kapatarak daha sıkı sarıldı Selen Korhan'a...

Bir süre o anın huzurunu yaşamak istercesine susarak birbirlerinin sıcaklığının, yumuşaklığının... Tükenmediğini hissederek rahatlayan kalplerinin o hızlı atışlarının keyfini çıkardılar. Selen gözlerini kapatmış, yanağını Korhan'ın başına yaslamış bir halde zaman kavramını tamamen unutmuştu. Arada Korhan'ın sırtını, saçlarını okşadığını hissediyor ve kendisini uzun zamandır olmadığı kadar iyi hissediyordu! Başının ağrısı bile geçmiş gibiydi.

__ Selen...

__ Hıı?

Korhan kendiliğinden gelen cevap üzerine hafifçe gülümsemişti. Aslında sakinleşmişken tekrar kötü konulara girmek istemiyordu ama aklında ki soru işaretini gidermek zorundaydı.

__ Bir tanem... Bana Gediz'le ne konuştuğunu anlatabilir misin?

Kollarında tuttuğu o sıcacık bedenin o ismi duyar duymaz gerildiğini fark etmişti Korhan. Selense derin bir iç çekti... Ardından yüzünü Korhan'ın başından uzaklaştırdı. Eninde sonunda bu konunun karşısına çıkacağını zaten biliyordu belki de hemen konuşmak en iyisiydi ama konuşmak... Hiç kolay olmayacaktı! Korhan sabırla beklerken Selen ellerini kucağında birleştirerek bir an Korhan'a baktı.